Στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας, στην πόλη Ραμσάρ, υπογράφτηκε η Σύμβαση για τους Υγροτόπους στις 2 Φεβρουαρίου του 1971. Βάσει αυτής, υγρότοποι χαρακτηρίζονται τα δέλτα, τα έλη, οι λίμνες, οι λιμνοθάλασσες, οι πηγές, οι εκβολές, οι ποταμοί και οι τεχνητές λίμνες. Η συνθήκη Ραμσάρ αποσκοπεί στην προστασία και τη συνετή χρήση όλων των υγροτόπων μέσω τοπικών και εθνικών δράσεων και διακρατικής συνεργασίας ως μια συνεισφορά στην αειφόρο ανάπτυξη. Στη συνθήκη περιλαμβάνονται 1524 υγρότοποι με έκταση 520 εκατομμυρίων στρεμμάτων περίπου.
Στη χώρα μας, βασει της σύνθήκης Ραμσάρ, υπό προστασία βρίσκονται δέκα υγρότοποι: Δέλτα Έβρου, οι λίμνες Ισμαρίδα και Βιστονίδα, το Πόρτο Λάγος και οι γύρω λιμνοθάλασσες, το Δέλτα και η λιμνοθάλασσα Νέστου, η τεχνητή λίμνη Κερκίνη, οι λίμνες Βόλβη και Κορώνεια, το Δέλτα των ποταμών Αξιού- Λουδία-Αλιάκμονα, ο Αμβρακικός κόλπος, η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και η λιμνοθάλασσα Κοτύχι στο Νομό Ηλείας.
Οι υγρότοποι αυτοί είναι ζωτικής σημασίας για την φύση, την άγρια ζωή και τον άνθρωπο. Η αξία τους θεωρείται πολύπλευρη, καθώς προσφέρουυν τροφή και καταφύγιο σε χιλιάδες φυτά και ζώα, συμβάλλουν στην ανάπτυξη της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της αλιείας, ρυθμίζουν την κλιματική αλλαγή αποθηκεύοντας το διοξείδιο του άνθρακα και αποτελούν τόπους αναψυχής για κάθε επισκέπτη.
Στη χώρας μας οι υγρότοποι υποβαθμίζονται σε τέτοιο βαθμό, ώστε χάνεται η μοναδική οικολογική τους αξία, όπως τονίζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις. Αλλαγές στο υδρολογικό καθεστώς, αλλοίωση και υποβάθμιση της ποιότητας των υδάτων, απόρριψη στερεών και εκροή αστικών αποβλήτων, παράνομη και αυθαίρετη δόμηση, εντατικοποίηση της γεωργίας και λαθροθηρία είναι μόνο ορισμένα από τα εντονότατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
