Το 2019 έχει ανοίξει τα πανιά του και το ταξίδι έχει ήδη ξεκινήσει. Μια ακόμα περιστροφή της γης γύρω από τον Ήλιο, ακόμα μια υπενθύμιση ότι δεν έχουμε χρόνο για κοινοτυπίες, δεν έχουμε χρόνο για να αναβάλλουμε το αληθινό καθήκον μας σαν ψυχές και σαν άνθρωποι, το καθήκον μας για τη φυλή των ανθρώπων, για τον κόσμο και τον πλανήτη μας. Και το αληθινό καθήκον μας είναι να αφουγκραστούμε σε βάθος τη ψυχή φροντίζοντας την υλοποίηση της εσωτερικής της καθοδήγησης, να διατηρήσουμε άσβεστη τη φλόγα της αγάπης και να εργαστούμε για την αδελφοσύνη και όχι για τη χωριστικότητα, για την καλλιέργεια του πνεύματος και την λύτρωση της αληθινής ύπαρξής μας από τα δεσμά της ύλης. Και η εργασία αυτή χρειάζεται μια μετατόπιση από το νου στην καρδιά, από τη θεωρία στη θυσιαστική πράξη αγάπης, από την πράξη στη σιωπή.
“Το πνεύμα μέσα μας είναι η από καιρό χαμένη Λέξη
Που με πόνο αναζητείται από τον κόσμο της ψυχής
Μέσα από έναν κόσμο λέξεων που είναι άδειες και μάταιες.
Ω! Ποτέ όσο σμίγει ο ίσκιος και το φως
Δεν θα τελειώσει η Αναζήτηση της Λέξης απ΄τον κόσμο ή ο πόνος του,
Κι απ΄τις πληγές του ο κόσμος δεν θα συνέλθει
Μέχρι ο Λόγος που έγινε σάρκα να γίνει Λόγος που έγινε Ψυχή!”
Άρθουρ Έντουαρντ Γουέιτ
Το 2019 είναι μια κίτρινη χρονιά σύμφωνα με τη Ψυχοδυναμική Χρωματοθεραπεία, στην οποία έχω εκπαιδευτεί και έχω τη χαρά να ασκώ.
Ο κόσμος γύρω μας αποτελείται από χρώματα που μιλάνε και λένε πολλά περισσότερα από όσα μπορούμε να φανταστούμε. Με τα χρώματα που χρησιμοποιούμε ή δεν χρησιμοποιούμε, αφηγούμαστε ολόκληρη την ιστορία της ζωής μας, έστω κι αν δεν έχουμε επίγνωση γι΄αυτό.
Το κάθε χρώμα έχει μια ιδιαίτερη ιστορία να αφηγηθεί για τον καθένα από εμάς, τα χρώματα είναι προκλήσεις που κρατάνε τα κλειδιά για τη διάνοιξη κάποιων πυλών, όπου εκεί μια κρυμμένη δυνατότητα σαν σπόρος περιμένει υπομονετικά να εκδηλωθεί ή ένα θραύσμα της ψυχής ετοιμάζεται να αποκαλυφθεί, να φωτιστεί και να ενωθεί με την ολότητα, απ΄όπου έχει αποχωριστεί. Σαν χρωματοθεραπευτές διευκολύνουμε και διαχειριζόμαστε τον διάλογο ανάμεσα στα χρώματα και στο άτομο.
Κι επειδή τα χρώματα είναι δονήσεις φωτός, κινούνται με αυτή τη συχνότητα και ταχύτητα και φέρουν θαυμαστά αποτελέσματα και επιδράσεις σχεδόν θαυματουργές στη ζωή μας.
Το κίτρινο χρώμα (khenet, kenit) δημιουργήθηκε από τους Αιγύπτιους τεχνίτες χρησιμοποιώντας τις μπάμιες ή και τα οξείδια. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιόδου του Νέου Βασιλείου, μια νέα μέθοδος αναπτύχθηκε που παρήγαγε το χρώμα χρησιμοποιώντας τρισουλφιδικές ενώσεις αρσενικού. Και ο ήλιος και ο χρυσός ήταν κίτρινα και μοιράστηκαν τις πολύτιμες ιδιότητες της ύπαρξης, ως άφθαρτοι, αιώνιοι και ακατάλυτοι. Οτιδήποτε απεικονιζόταν με αυτό το χρώμα στην αιγυπτιακή τέχνη υποδήλωνε αυτή τη σημασία.
Το δέρμα και τα κόκαλα των θεών εθεωρείτο ότι αποτελούνται από το χρυσό και ως εκ τούτου τα αγάλματα των θεών ήταν φτιαγμένα ή καλυμμένα με χρυσό. Επίσης, οι μάσκες που ενέφεραν οι Φαραώ, αλλά και οι μάσκες που χρησιμοποιούνταν για τις μούμιες, αποτελούνταν συχνά από χρυσό. Όταν ο Φαραώ πέθαινε γινόταν ο καινούργιος Όσιρις και ήταν θεός και ο ίδιος. Δείτε εικόνες ταφικής τελετής και σημειώστε τους τόνους που έχει το δέρμα και της μούμιας και του Άνουβη. Και τα δύο είναι θεία όντα και γι’ αυτό και τα δύο έχουν το δέρμα χρυσό. Το λευκόχρυσο χρώμα, ένα κράμα από χρυσό και ασήμι, ήταν το υποκατάστατο του χρυσού και μερικές φορές το λευκό χρησιμοποιείτο σαν να ήταν κίτρινο και αντίστροφα.
Η κίτρινη χρονιά κουβαλά τη δυνατότητα μετάδοσης ελπίδας και αισιοδοξίας ακόμα και σε όσους νοιώθουν εκτός χρώματος.
Είναι μια χρονιά που προτείνεται για την ανάπτυξη της κοινωνικότητας και την υλοποίηση έργων που ως απώτερο στόχο θα έχουν την ωφέλεια του κοινωνικού συνόλου, την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του ανθρώπου, την ανάδειξη νέων ποιοτήτων και την μετατόπιση του ενδιαφέροντος των ανθρώπων από την επιφάνεια στην ουσία.
Αρκεί να μπορέσει κανείς να αναπτύξει την διάκριση του ορίου μεταξύ του ουσιαστικού και ωφέλιμου από το φαμφαρώδες ανούσιο, το οποίο είθισται να είναι καλυμμένο από δήθεν ανθρωπιστικά και υψηλά ιδεώδη, αλλά να μην γεφυρώνει τη θεωρία με την έμπρακτη εφαρμογή. Παρέχεται λοιπόν μέσα σε αυτή τη χρονιά η δυνατότητα να αντιληφθούμε την μάσκα μας και πώς αυτή προβάλλεται προς τα έξω και αλληλεπιδρά καλύπτοντας αυτό που στα αλήθεια είμαστε. Πώς η μάσκα λαμβάνει τα ηνία της άμαξας και γίνεται ο αμαξηλάτης χρησιμοποιώντας τα παιχνίδια χειραγώγισης που έχει αναπτύξει μη συνειδητά, ώστε να μην ξεσκεπαστεί, να μην αποκαλυφθεί, να μην φανερωθεί αυτό που βρίσκεται πίσω από τη μάσκα.
Η μάσκα ή persona, σύμφωνα με τον Γιουνγκ, προσποιείται την ατομικότητα, έτσι ώστε τόσο ο εαυτός, όσο και οι άλλοι να πιστεύουν σε αυτή την ταυτότητα, ακόμα κι αν δεν είναι παρά ένας ρόλος, μέσω του οποίου εκφράζεται η συλλογική ψυχή. Στόχος της μάσκας είναι να κάνει μια ορισμένη εντύπωση στους άλλους και να κρύψει την αληθινή φύση του ατόμου. Μέσω των μασκών που φορούν ως ηθοποιοί οι άνθρωποι καταφέρνουν να αποδώσουν στους οικείους τους ανακριβείς ή εσφαλμένες πληροφορίες για τον χαρακτήρα τους. Υποδύονται ρόλους, μέσω των οποίων εξαπατούν τους άλλους εξαπατώντας πρωτίστως τον ίδιο τους τον εαυτό. Ταυτίζονται τόσο πολύ με τη μάσκα που χρησιμοποιούν, που πιστεύουν και οι ίδιοι τον ρόλο που υποδύονται, θεωρώντας πως αυτό στα αλήθεια είναι. Και στο τέλος η μάσκα φοράει την αληθινή ύπαρξη.
Το κίτρινο χρώμα συνδέεται με το μανιπούρα τσάκρα, ή κέντρο του ηλιακού πλέγματος, το οποίο συνδέεται μεταξύ των άλλων και με την όραση. Η κατάσταση της όρασής μας αντανακλά τη νοοτροπία μας. Δεν είναι τυχαίο ας πούμε, το γεγονός, ότι από κάποια ηλικία και μετά, το πλείστον των ανθρώπων εμφανίζει πρεσβυωπία, δηλαδή μπορούν να διακρίνουν τα αντικείμενα που βρίσκονται μακριά τους ευκρινώς, αλλά δεν μπορούν να διακρίνουν και να δουν αυτά που βρίσκονται κοντά στη μύτη τους. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η προσοχή τους είναι στραμμένη στον εξωτερικό κόσμο, ενώ την εσωτερική πραγματικότητα, την αντιλαμβάνονται ως απειλητική, ως επικίνδυνα ακατανόητη, ως άγνωστο πεδίο που τρομάζει, για αυτό την απωθούν και αρνούνται να επιχειρήσουν το ταξίδι διείσδυσης σε αυτήν.
Μέσα σε αυτή τη χρονιά μπορούμε να θέσουμε κάποια ερωτήματα:
- Tι είναι αυτό που στ΄αλήθεια φοβόμαστε;
- Τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να ζούμε αβίαστα;
- Τι είναι αυτό μου μας κάνει να αισθανόμαστε θυμό ή ενοχές και τι είναι αυτό που μας φοβίζει να τα κοιτάξουμε κατάματα, να τα κατανοήσουμε στην καρδιά μας και να τα απελευθερώσουμε;
Το κίτρινο χρώμα συνδέεται με το στοιχείο της φωτιάς, αλλά και με τον ήλιο. Συνδέεται επίσης με το νοητικό μας σώμα και η εκδήλωση έντονης νοητικής δραστηριότητας, μπορεί να υποδηλώνει μια ένταση στο μανιπούρα τσάκρα. Στις δυτικές κοινωνίες το παιδί μαθαίνει να χρησιμοποιεί το νου για να αποκτά γνώσεις και να ανταμείβεται με αγάπη. Έτσι σύντομα αρχίζει να προσδιορίζει τον εαυτό του βάσει των γνώσεων που αποκτά κι όχι βάσει του πραγματικού εαυτού.
Η διαδικασία αυτή λαμβάνει χώρα στο επίπεδο του κίτρινου τσάκρα. Στις δυτικές κοινωνίες όλη αυτή η διαδικασία θεωρείται απολύτως “φυσιολογική”.
Η κίτρινη χρονιά έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι όσο παραμένουμε παγιδευμένοι στις επιθυμίες της προσωπικότητας και προσανατολισμένοι στις κατευθύνσεις της, λησμονώντας το πνεύμα και τις αληθινές ανάγκες του, τόσο θα εκδηλώνονται αυτοπεριορισμοί και εντάσεις σε διάφορες όψεις της ζωής μας. Επίσης, η κίτρινη χρονιά έρχεται να μας επισημάνει να επαναξιολογήσουμε το νου και να τον τοποθετήσουμε στη σωστή θέση που του αναλογεί, να τον μετατοπίσουμε από τη θέση της πρωτοκαθεδρίας στη θέση του υπηρέτη ή του εξυπηρετητή.
Η χρονιά αυτή θα ευνοήσει όσους ασχολούνται με την έρευνα σε οποιοδήποτε τομέα, επιστημονικό ή μη, καθώς το κίτρινο συνδέεται μεταξύ άλλων και με τη διανοητική δραστηριότητα, τη δυνατότητα ανάλυσης, έρευνας και εξαγωγής πολλών και διαφορετικών πληροφοριών.
Η κίτρινη χρονιά έρχεται να μας διδάξει κυρίως και να μας συνδέσει με τον Δάσκαλο, να μας συνδέσει με τον Λόγο και μάλιστα, το κάνει δυναμικά, όπως κάποιοι παλιοί δάσκαλοι του Ζεν που έδιναν ξαφνικά ένα χαστούκι στο μαθητή χωρίς λέξεις κι εκείνος τότε λένε, πως με την αιφνίδια και μη αναμενόμενη αυτή κίνηση του Δασκάλου ξύπναγε από τον λήθαργο.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη θα στραφούν στην εκπαίδευση, επιχειρώντας να αναπτύξουν τον εαυτό τους μέσα από νέες σπουδές και όλο και περισσότεροι θα στραφούν στη δημιουργία σχολείων που θα μπορούν να θεωρηθούν σαν πραγματικοί θεματοφύλακες του πολιτισμού.
Θα δημιουργηθούν σχολεία που θα προετοιμάσουν μια αναγέννηση όλων των τεχνών και μια νέα κι ελεύθερη ροή του δημιουργικού πνεύματος του ανθρώπου.
Ίσως να είναι η χρονιά που θα τεθούν σημαντικά θεμέλια για τη δόμηση σχολείων που θα χαράξουν νέους τρόπους σκέψης και νέους δρόμους έκφρασης μέσω της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της τέχνης, της θεραπείας σε εντελώς νέα πεδία, σχήματα και μορφές, που θα συντελέσουν στο να λάμψει η θειότητα του ανθρώπου που θα αγωνιστεί για να γιατρέψει τις πληγές της ανθρωπότητας.
Σημαντικό επίσης είναι ότι μας παρέχεται η ευκαιρία μέσα στο 2019 να κοιτάξουμε κατάματα και να κατανοήσουμε βαθιά την παραίτηση, την αίσθηση της μη αξίας του εαυτού, την επισκίαση της προσωπικής μας δύναμης που χρησιμοποιεί καλύμματα με διάφορα ονόματα, όπως έλλειψη χρόνου, οικογενειακές υποχρεώσεις, επαγγελματικές ευθύνες, αυξημένες ανάγκες της ζωής, έλλειψη ελεύθερου χρόνου κλπ. Και κατανοώντας τα να μετατοπιστούμε, να γίνουμε αυτοί που αποφασίζουν να αγωνιστούν, απόλυτα εστιασμένοι στον στόχο τους, να τραβήξουμε μπροστά, αναγνωρίζοντας τις δυνάμεις μας και μαθαίνοντας πώς να κάνουμε τα πράγματα να συμβαίνουν.
Το 2019 μπορούμε να γίνουμε αυτό που μπορούμε να γίνουμε και αυτό που είμαστε προορισμένοι.
Να γίνουμε αυτό που ο Χαλίλ Γκιμπράν ονομάζει Ο σπουδαιότερος Εαυτός. Κι εδώ σας παραθέτω την ιστορία του.
Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ
Αυτό που θα σας πω, είναι γεγονός. Μετά τη στέψη του, ο Ναφσιβάαλ, ο βασιλιάς της Βύβλου, ξεκουραζόταν στο υπνοδωμάτιό του, το δωμάτιο που οι τρεις ερημίτες του βουνού είχαν φτιάξει ειδικά για αυτόν. Έβγαλε το στέμμα του και τη βασιλική πορφύρα του και στάθηκε στο κέντρο του δωματίου, αναλογιζόμενος πως τώρα ήταν ο παντοδύναμος μονάρχης της Βύβλου.
Ξαφνικά, γύρισε και είδε να ξεπροβάλλει μέσα από τον ασημένιο καθρέφτη του, που του τον είχε δωρίσει κάποτε η μητέρα του, ένας γυμνός άνθρωπος. Ο βασιλιάς ξαφνιάστηκε και φώναξε στον άνθρωπο: “Τι θες εδώ;” Κι ο γυμνός άνθρωπος απάντησε: “Μονάχα για να μάθω, γιατί σε κάναν βασιλιά;” Κι ο βασιλιάς αποκρίθηκε: “Γιατί έιμαι ο ευγενέστερος στη χώρα”.
Τότε ο γυμνός άνθρωπος είπε: “Αν ήσουν ακόμα λίγο πιο ευγενής, δε θα ΄σουν βασιλιάς”. Κι ο βασιλιάς είπε: “Με έστεψαν, γιατί είμαι ο δυνατότερος στη χώρα”.
Κι ο γυμνός άνθρωπος αποκρίθηκε: “Αν ήσουν ακόμα δυνατότερος, δεν θα ήσουν βασιλιάς”. Τότε ο βασιλιάς είπε: “Με έκαναν βασιλιά γιατί είμαι ο σοφότερός τους”. Κι ο γυμνός άνθρωπος απάντησε: “Αν ήσουν λίγο σοφότερος, δεν θα διάλεγες να γίνεις βασιλιάς”.
Τότε ο βασιλιάς έπεσε κάτω στο πάτωμα κι έκλαψε πικρά. Ο γυμνός άνθρωπος τον κοίταξε σωριασμένο κάτω. Μετά, σήκωσε το στέμμα και με τρυφερότητα το ξανάβαλε στο γερμένο κεφάλι του βασιλιά. Κι ο γυμνός άνθρωπος βλέποντας με αγάπη τον βασιλιά, μπήκε μέσα στον καθρέφτη ξανά.
Κι ο βασιλιάς σηκώθηκε κι έριξε τη ματιά του κατευθείαν στον καθρέφτη. Κι είδε μόνο τον εαυτό του εστεμμένο.
Από τη Ζωή Νικητάκη
