Δευτέρα πρωί και το αφεντικό πρέπει να βγει για εξωτερικές εργασίες. Στο μαγαζί θα αφήσει τον υπάλληλό του που προσέλαβε την προηγούμενη εβδομάδα. Δεν γίνεται αλλιώς, θα το ρισκάρει… θα τον εμπιστευτεί.
Ο Γιάννης ζητά από την Όλγα να τον παντρευτεί. Εκείνη δεν ξέρει αν θέλει. Θα ήξερε, αν τον γνώριζε περισσότερο. Θα ήθελε να δει αν μπορεί να τον εμπιστευτεί.
Η Νίνα δε θα πάει τα παιδιά στο σχολείο σήμερα. Θα τ’ αφήσει να πάνε μόνα τους. Τους έχει δείξει τον δρόμο και τις παγίδες του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είναι καιρός να τα εμπιστευτεί.
Η εμπιστοσύνη είναι μία κατάσταση του ψυχικού μας κόσμου που μας βοηθά να συνδεόμαστε σωστά με το περιβάλλον, με τους άλλους και με τον εαυτό μας και τις απαιτήσεις του. Δίχως εμπιστοσύνη η ζωή μας γίνεται άδεια, αδιάφορη και τρομακτικά μοναχική. Με υπερβολική εμπιστοσύνη η ζωή μας γεμίζει με ζημιές, ατυχήματα και αναπόφευκτα προδοσίες. Τι συμβαίνει όμως κάθε φόρα που πάμε να εμπιστευτούμε; Να μερικές από τις καταστάσεις που χρειάζεται να εξοικειωθούμε προκειμένου να νιώθουμε πιο ασφαλείς σε θέματα εμπιστοσύνης.
1 Ρίσκο. Η πρώιμη εμπιστοσύνη έχει μέτρο σύγκρισης το ρίσκο. Μέχρι να εγκατασταθεί πλήρως μέσα σε μία σχέση, το ρίσκο βρίσκεται στην καθημερινή συναλλαγή μας. Ο μόνος τρόπος για να δούμε αν μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιον είναι να ρισκάρουμε, να εκθέσουμε κάτι δικό μας υπό την ευθύνη του άλλου. Το αφεντικό στο πρώτο παράδειγμα εκθέτει μέρος της πελατείας του στον νεοπροσληφθέντα υπάλληλο. Όταν επιστρέψει από τις εξωτερικές εργασίες θα ξέρει αν μπορεί να αρχίσει να τον εμπιστεύεται ή όχι. Ως εκεί θα πρέπει να ρισκάρει και να δοκιμάσει τις δυνατότητες του εργαζόμενού του.
2 Χρόνος. Η εμπιστοσύνη, η πραγματική, βαθειά εμπιστοσύνη παίρνει χρόνο. Χρειάζεται βαθειά κατανόηση του άλλου ανθρώπου και του πώς λειτουργεί. Χρειάζεται να σιγουρευτούμε για το αν οι ανάγκες μας οι επιθυμίες και οι αδυναμίες μας είναι ασφαλείς όταν τις εκθέτουμε στο άλλο πρόσωπο. Η Όλγα δεν είναι σίγουρη για το αν θέλει να παντρευτεί τον Γιάννη γιατί ακόμα δεν έχει νιώσει ότι μπορεί να τον εμπιστευτεί. Ίσως ακόμα και τον εαυτό της ε; Όταν πρόκειται για μια τόσο μεγάλη απόφαση ζωής, όπως γάμος, οικογένεια, παιδιά.
3 Ζωή. Θα πρέπει να αποκτήσουμε μια αίσθηση ροής της ζωής η οποία είναι ενεργή στη ζωή όλων των όντων και δε χρειάζεται να τα ελέγχουμε όλα εμείς, ούτε όλα να περνάνε απ’ το χέρι μας. Χρειάζεται ν’ αντιληφθούμε πως ελάχιστα περνούν απ’ το χέρι μας κι αυτά μόνο μπορούμε να κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Στην περίπτωση της Νίνας, χρειάζεται να εμπιστευτεί πως η ζωή θα φροντίσει για την ασφάλεια των παιδιών της στο δρόμο τους για το σχολείο. Τους έμαθε όσα περισσότερα μπορούσε. Τώρα χρειάζεται ν’ αφήσει τον έλεγχο και να επιτρέψει στη ροή της ζωής να πάρει τα παιδιά της και να τα μεγαλώσει.
Ίσως οι πιο επώδινες εμπειρίες μας να έχουν να κάνουν με την έλλειψη της εμπιστοσύνης ή με την προδοσία της. Όμως αξίζει τον κόπο να προσπαθούμε ξανά και ξανά να εμπιστευόμαστε και να γινόμαστε όλο και πιο αξιόπιστοι.
