Ο Θαλής είναι από τα πιο σπουδαία ιστορικά παραδείγματα όπου ένας διορατικός άνθρωπος δεν παρασύρεται από τους πολλούς, αντιθέτως, εστιάζει κάπου διαφορετικά την σκέψη του. Όταν οι άλλοι χάνουν την καλή τους διάθεση, εκείνος εξακολουθεί να θαυμάζει το ωραίο για να διατηρήσει τη διάθεσή του αλώβητη. Με αυτό τον τρόπο την θρέφει…
Η συναισθηματική διάθεση είναι σαν μία λίμνη που βρίσκεται σε ένα ψηλό οροπέδιο. Οι ποταμοί από τα γύρω βουνά που καταλήγουν σε αυτή, κρατούν τα νερά της στο επίπεδο που πρέπει…Αυτοί οι ποταμοί είναι οι φυσικές ανάγκες της ανθρώπινης ύπαρξης ίδιες με αυτές των περισσότερων έμβιων όντων…
Κάθε τι δυσάρεστο μπορεί να κατεβάσει κάπως τη στάθμη αυτής της λίμνης και να μας στενοχωρήσει…Περίεργο είναι ότι ξαναγεμίζει κυρίως μέσα από την ικανοποίηση βασικών ανθρώπινων αναγκών, τα παιδιά μας, το ενδιαφέρον των φίλων, τη συντροφικότητα…την πεποίθηση ότι μας αγαπούν.
Η σκέψη μας όμως δεν είναι μόνο εκφραστής και ρυθμιστής των συναισθημάτων μας. Είναι και ένας ελεγκτής της ροής νερού αυτών των ποταμιών… Πριν η διάθεση γίνει αρκετά αρνητική, η σκέψη μπορεί να το καταλάβει αυτό και να μας κινητοποιήσει να ξαναγεμίσουμε ταχύτατα με «νερό» τη λίμνη της διάθεσής μας…Αν η στάθμη της λίμνης κατέβει αρκετά χαμηλά, η σκέψη γίνεται τόσο αρνητική ώστε μας φαίνεται ότι τίποτα δεν μπορεί να φτιάξει τη διάθεσή μας. Ίσως κάποιες φορές να μην επιθυμούμε ούτε καν να προσπαθήσουμε.
Πρέπει να θυμόμαστε όμως ότι η λίμνη της διάθεσής μας γεμίζει ξανά σταδιακά…Η σκέψη έχει τη δύναμη να μας ωθήσει να βρεθούμε εκεί που ένα ευχάριστο περιβάλλον θα τη γεμίσει λίγο περισσότερο…και την επόμενη φορά λίγο πιο πολύ…και τη μεθεπόμενη λίγο ακόμη παραπάνω…Κάθε ποτάμι που αρχίζει ξανά να ρέει στη λίμνη, μας κάνει πιο δυνατούς, ικανούς να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε.
Τη δύναμη του εστιασμού της σκέψης τη βλέπουμε όταν οι ερωτευμένοι πρόκειται να συναντήσουν το αγαπημένο τους πρόσωπο και δε σκέπτονται τίποτα άλλο από αυτό. Ελάχιστα άλλα πράγματα μπορούν να παραμείνουν στη σκέψη τους ταυτόχρονα. Μπορούμε όμως και ηθελημένα να εστιάζουμε τη σκέψη περισσότερο στο ωραίο, διώχνοντας έτσι τυχόν άλλες αρνητικές σκέψεις. Ακόμη και ο Φρόυντ σε μια συνέντευξή του, αγγίζοντας τα αγαπημένα του λουλούδια στον κήπο του αναφέρεται στον εστιασμό στο ωραίο που τον θρέφει λέγοντας στο δημοσιογράφο: «Τα λατρεύω τα λουλούδια μου. Κανένας φιλοσοφικός στοχασμός δεν μπορεί να μου στερήσει τη χαρά που μου προξενούν τα απλά πράγματα της ζωής»…
Έτσι και ο Θαλής κάνει κάτι έξυπνο, αψηφά τα πάντα και παρατηρεί τον ουρανό. Χρησιμοποιεί την αφαιρετική σκέψη, ψάχνοντας για ομοιότητες με την ανθρώπινη ζωή και βλέπει ότι η ομορφιά δε χάνεται ποτέ στο φυσικό κόσμο. Το ωραίο εξακολουθεί να υπάρχει και εστιάζει μόνο σε αυτό. Ένας άνθρωπος πρέπει να έχει χαρούμενη διάθεση προκειμένου να σκεφθεί καθαρά και θετικά. Αν αλλάξουμε τις σκέψεις, αλλάζουμε και το πώς νιώθουμε! Η σκέψη μπορεί να μας ωθήσει με τη λογική να βρεθούμε εκεί που πρέπει, ώστε η λίμνη της διάθεσής μας να είναι στη σωστή στάθμη.
Εστιάζει τόσο πολύ και μόνο στο ωραίο ώστε σε λίγο οι ωραίες σκέψεις δεν αφήνουν χώρο στις αρνητικές πετώντας τες έξω από το μυαλό του. Οι άνθρωποι που χαμογελούν συχνά και εύκολα, συνήθως διαβάζουν τις σκιές των αρνητικών συναισθημάτων τους, τις σκέψεις που αυτά δημιουργούν. Δεν μπορείς να αλλάξεις ένα αρνητικό συναίσθημα, αν δεν αλλάξεις τις αρνητικές σκέψεις που αυτό γεννάει. Οι άνθρωποι που χαμογελούν συχνά, κάνουν αυτό ακριβώς, είναι κυνηγοί των κρυφών και αδιόρατων σκέψεών τους. Αλλάζοντας τις αρνητικές σκέψεις, οι στιγμές ευτυχίας έρχονται λίγο πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ευκολία, διαρκούν επίσης, αρκετά περισσότερο.
«Οι σκέψεις είναι οι σκιές των συναισθημάτων μας, πάντοτε κενότερες και απλούστερες…» – Νίτσε
