Ο Μπάπου πίστευε στη δύναμη της προσωπικής μεταμόρφωσης. Μερικές φορές αυτό απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, ενώ άλλες επιζητεί την κατάλληλη ώθηση.
Πίστευε ότι οι μικρές πράξεις, κατρακυλώντας σαν χιονοστιβάδα, μπορούν να γίνουν μεγάλες. Όπως πάντα, δεν μου έκανε ποτέ κήρυγμα ούτε και γι’ αυτό. Με άφηνε να το μάθω μόνος μου μέσα από το παράδειγμά του και τις ιστορίες που διηγιόταν.
Μια βραδιά πάνω από το ροδάνι καθώς καθόμασταν άνετα παρέα, μου είπε την ιστορία ενός αδιόρθωτα ανοργάνωτου νεαρού που ζούσε μόνος σε ένα μικρό διαμέρισμα. Ποτέ του δεν καθάριζε, ούτε έκανε δουλειές του σπιτιού, και τα πάντα ήταν πολύ βρόμικα.
“Ο νεροχύτης του ξεχείλιζε από άπλυτα πιάτα”, είπε ο Μπάπου, με τα μάτια του να λάμπουν. “Όχι μόνο ξεχείλιζε, αλλά η στοίβα έφτανε μέχρι το ταβάνι!” Ο νεαρός ήξερε πως το σπίτι του ήταν σαν χοιροστάσιο, αλλά σκέφτηκε ότι αν δεν καλούσε κανέναν, τότε κανείς δεν θα το ήξερε.
Μια μέρα, στη δουλειά γνώρισε μια γυναίκα και άρχισε να τη φλερτάρει. Έβγαιναν ραντεβού, αλλά ποτέ δεν πήγαιναν στο διαμέρισμά του. Έκαναν βόλτες στο πάρκο και κουβέντιαζαν στην όχθη του ποταμού, και μια μέρα εκείνη έκοψε ένα όμορφο κόκκινο τριαντάφυλλο και του το έδωσε.
Ήταν ένα δώρο αγάπης, και ακόμα κι αυτός ο άντρας που επέτρεπε στον εαυτό του να ζει μέσα στην εξαθλίωση ήξερε ότι έπρεπε να το φροντίσει με αξιοπρέπεια. Έφερε το τριαντάφυλλο σπίτι και αφού ψαχούλεψε ανάμεσα στα βρόμικα πιάτα, βρήκε ένα βάζο. Το έπλυνε, το γέμισε με καθαρό νερό κι έβαλε μέσα το τριαντάφυλλο.
Τώρα χρειαζόταν έναν χώρο να βάλει το βάζο για να φαίνεται το τριαντάφυλλο. Έτσι, καθάρισε τα πάντα από την τραπεζαρία. Το βάζο έδειχνε όμορφο εκεί, αλλά σκέφτηκε ότι θα έδειχνε ακόμα ομορφότερο αν έδειχνε ωραίο και το υπόλοιπο δωμάτιο, κι έτσι τακτοποίησε τα πάντα και γυάλισε το πάτωμα. Έπειτα έπλυνε τα πιάτα.
Αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση καθαριότητας συνεχίστηκε ώσπου τακτοποιήθηκε και άστραψε όλο το σπίτι. Ήθελε τα πάντα γύρω του να είναι τόσο όμορφα όσο το τριαντάφυλλο. Η μικρή πράξη αγάπης της γυναίκας του άλλαξε όλη τη ζωή.
Ο Μπάπου συμφώνησε ότι η αγάπη μπορεί να έχει μεγάλη δύναμη, αλλά δεν ήταν απλώς ρομαντικός. Είχε κι άλλο λόγο που μου είπε αυτή την ιστορία. Ήθελε εμένα – και όλους μας – να είμαστε τα τριαντάφυλλα του κόσμου. Ο καθένας μας μπορεί να προσφέρει το κομματάκι φωτεινότητας και ελπίδας που κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να γίνουν καλύτεροι.
Ένα ζωντανό παράδειγμα αγάπης, ελπίδας ή αλήθειας μπορεί να κάνει όλα τα υπόλοιπα να μοιάζουν μουντά μπροστά του. Μόλις ο κόσμος δει αυτή την αντίθεση, θα μπορέσει να διακρίνει πιο καθαρά τις δικές του δυνατότητες.
Οι άνθρωποι μπορούν να αποτελούν μέρος της μουντάδας ή να συμβάλλουν ώστε να αυξηθούν τα τριαντάφυλλα στο βάζο.
Όταν εκπέμπετε καλοσύνη, κάνετε όλους τους άλλους γύρω σας να θέλουν να γίνουν καλύτεροι.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Arun Gandhi “Μαχάτμα Γκάντι Το δώρο του θυμού” από τις εκδόσεις Διόπτρα
