Ο Χόμπαρτ Μπράουν, γλύπτης σε μέταλλο, προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης το 1998. Ο λόγος; Είχε ως κύρια ασχολία του την ευτυχία.
Όπως εξηγεί, “Ακολουθώντας την καρδιά μου, κάνοντας αυτό που φαινόταν να είναι το πιο απολαυστικό κάθε φορά και αποφεύγοντας να κάνω ό,τι δεν ήταν απολαυστικό, νομίζω ότι έζησα μια χρήσιμη ζωή”.
Πραγματικά, αυτός ο καλλιτέχνης-γελωτοποιός όχι μόνο έκανε γνωστό το Φέρντεϊλ της Καλιφόρνια, το μέρος όπου έζησε για αρκετές δεκαετίες, αλλά επιπλέον η επινόησή του “αγώνες ταχύτητας κινούμενων γλυπτών” έχει εμπνεύσει εκατομμύρια ανθρώπους να παίρνουν λιγότερο στα σοβαρά τη ζωή. Όπως του αρέσει να λέει, “Φαίνεται να λύνει το πρόβλημα του πώς να διασκεδάζεις ως ενήλικος”.
Όταν ο Χόμπαρτ εγκαταστάθηκε στο Φέρντεϊλ το 1962, αυτή η μικρή γαλακτοπαραγωγική κωμόπολη των 2.500 κατοίκων ήταν σχεδόν μια πόλη-φάντασμα. Τα υπέροχα βικτωριανά σπίτια της πουλιούνταν για ένα κομμάτι ψωμί, και ο δήμος σκεφτόταν να τα γκρεμίσει και να χτίσει στη θέση τους σύγχρονα οικοδομήματα.
Την ίδια περίοδο είχε ξεσπάσει μεγάλη αντιπαλότητα ανάμεσα στους αγρότες που ζούσαν εκεί από τα τέλη του 19ου αιώνα, και τους καλλιτέχνες, που μετέτρεπαν τα φτηνά βικτωριανά σπίτια σε σύγχρονα στούντιο.
Η τρελή ιδέα του Χόμπαρτ, το Μεγάλο Κινητικό Πρωτάθλημα, ένας αγώνας κινούμενων γλυπτών από το Αρκάτα ως το Φέρντεϊλ, φέρνει διακόσιες πενήντα χιλιάδες άτομα στην πόλη το Σαββατοκύριακο της Ημέρας των Πεσόντων – της τελευταίας Δευτέρας του Μαΐου -, ενισχύει με πάνω από δύο εκατομμύρια δολάρια την τοπική οικονομία και έχει εξαλείψει τις διαφωνίες ανάμεσα στους αγρότες και τους καλλιτέχνες.
Με δυο λόγια, τα κινούμενα γλυπτά (κινούμενα έργα τέχνης) μπορούν να έχουν οποιοδήποτε σχήμα, από γιγάντιες μπανάνες μέχρι δεινόσαυρους των δύο τόνων ή επιπλέοντα αναπηρικά καροτσάκια και ιγκουάνα 25 μέτρων.
Αυτά τα οχήματα κινούνται αποκλειστικά με ανθρώπινη δύναμη: ώθηση, πετάλι, κουπιά, τρόμπες ή το σύστημα του Φρεντ Φλίντστοουν. Είναι φτιαγμένα από εξαρτήματα ποδηλάτων, παραπεταμένα γρανάζια από μηχανές κουρέματος του γκαζόν, σηπτικούς βόθρους βαμμένους, παλιές μπανιέρες και οτιδήποτε άλλο μπορούν να σκεφτούν οι δημιουργοί τους. Κάθε μηχανή είναι μια απόδειξη όχι μόνο παιδικής φαντασίας και κατασκευαστικής ιδιοφυΐας, αλλά και καλλιτεχνικής επινοητικότητας, συντροφικότητας και…μιας δόσης τρέλας.
Ο Χόμπαρτ αποδεικνύει αυτό που υποστηρίζω. Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να υπηρετήσεις τους συνανθρώπους σου είναι να βρεις πώς να διασκεδάζεις ο ίδιος και να δείξεις στους άλλους ότι η διασκέδαση είναι κάτι καλό.
Όταν αποφασίσεις να εφαρμόζεις την πρακτική της ευτυχίας, η ανία μετατρέπεται σε εξερεύνηση. Οι ακυρωμένες πτήσεις μετατρέπονται σε πάρτι. Το να περιμένεις στην ουρά γίνεται μια εξαιρετική ευκαιρία να κάνεις γνωριμίες. Το σάρωμα με την ηλεκτρική σκούπα γίνεται ένα μπαλέτο με μουσική Βαν Μόρισον. Και φυσικά, οι βροχερές μέρες χρειάζονται ένα πικνίκ μέσα στο σπίτι με πέντε διαφορετικά είδη τυριών.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Pam Grout ” Ε3″ από τις εκδόσεις Διόπτρα
