Ίσως να υπάρχει ένας άνθρωπος που σύμφωνα με το σύστημα πεποιθήσεών του θεωρεί ότι το να υποφέρουν οι άνθρωποι γύρω του είναι κάτι το φυσικό, κάποια στιγμή όμως αυτό το άτομο αφυπνίζεται και γνωρίζει πλέον ότι δεν είναι αναγκαίο να υποφέρουμε.
Αλλάζοντας το σύστημα των πεποιθήσεων, αυτό το άτομο βρίσκεται αντιμέτωπο με την απόρριψη των άλλων. Όταν είμαστε διαφορετικοί δεν γινόμαστε αποδεκτοί. Το να είναι κανείς διαφορετικός αποτελεί μια πράξη επαναστατική.
Όταν κινούμαστε προς το άγνωστο, είναι αναπόφευκτο να γίνουν εσωτερικές και εξωτερικές αντιδράσεις. Τότε εμφανίζονται οι φόβοι, που επιχειρούν να αναχαιτίσουν τη μεταμόρφωσή μας. Το αποτέλεσμα είναι το χάος. Η λογική χάνει τη δύναμη και τον προσανατολισμό της.
Αφότου περάσει η κρίση για το άτομο, αλλά και τον εξωτερικό κόσμο, τότε μπορεί να είναι κανείς ο εαυτός του.
Αρχικά, υπάρχει ο πόλεμος που γίνεται μέσα στο νου. Εδώ, το Θύμα υπονομεύει τις προσπάθειες για αλλαγή. Τα πιστεύω μας γίνονται οι νόμοι μας.
Είχα μια μαθητευόμενη που δούλευε μαζί μου για πολλά χρόνια. Είχε χάσει τον άντρα της πριν από πολλά χρόνια. Οι πεποιθήσεις της τη βοηθούσαν να αντιστέκεται σθεναρά, αλλά κάποια στιγμή ήρθε η ώρα της μεταμόρφωσης.
Ύστερα από αυτό, επέστρεψε στο μέρος που ζούσε παλιά, έκανε την εκταφή του άντρα της και προχώρησε στην αποτέφρωση των λειψάνων του. Αφότου σκόρπισε τις στάχτες του ένιωσε ελεύθερη και ευτυχισμένη, αν και τα άτομα της οικογένειάς της ξαφνιάστηκαν και θύμωσαν.
Την κατηγόρησαν και πήγαν να ζητήσουν τη γνώμη του ιερέα. Εκείνος θεώρησε ότι η πράξη της ήταν μιαρή. Για ένα διάστημα είδε ξανά τον εαυτό της μέσα από τα μάτια τους, αλλά μετά το άφησε κι αυτό κι έφυγε, παίρνοντας μαζί της την ευτυχία και την ελευθερία.
Μέχρι οι άνθρωποι να βρουν το Θεό μέσα τους, χρειάζεται να πιστεύουν σε αυτόν που βρίσκεται από έξω. Είμαστε όλοι μαύροι μάγοι, που σκορπάμε το συναισθηματικό μας δηλητήριο μέχρι να μάθουμε πώς να γίνουμε λευκοί μάγοι. Τότε μεταφερόμαστε από το φόβο στην αγάπη.
Αφότου ένα άτομο μεταμορφωθεί, δεν παίρνει τίποτα προσωπικά. Ο Ιησούς και ο Βούδας ήρθαν στον κόσμο και χρειάστηκε να κάνουν την αλλαγή προς τη φώτιση. Κάνοντάς το αυτό, άνοιξαν το πεδίο προς τις ανώτερες δυνατότητες για όλους τους ανθρώπους. Γεννήθηκαν έχοντας εγγενώς όλες αυτές τις δυνατότητες, αλλά, όμοια με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, χρειάστηκε να περάσουν μέσα από την κόλαση.
Ήταν πλήρεις άνθρωποι.
Είχαν φυσιολογικές ζωές σε συνήθεις συνθήκες για την εποχή τους, με ένα σώμα, νου και ψυχή, αλλά έγιναν φως.
Αρχικά λειτουργούμε μέσω του φόβου, αλλά από τη στιγμή που αποκτήσουμε συνείδηση του τι κάνουμε, μας δίνεται η ευκαιρία για μεταμόρφωση.
Ακόμη και υπό τις πιο φρικτές συνθήκες, όπως για παράδειγμα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν δυνατό για τους ανθρώπους να αλλάξουν μέσω της επιθυμίας τους για αλλαγή.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Mary Carroll “Πέρα από το φόβο – Οι διδασκαλίες του Don Miguel Ruiz” από τις εκδόσεις ETRA
