Ο Ντομινίκ Λαπιέρ, ο Γάλλος συγγραφέας που έζησε τρία χρόνια στις φτωχογειτονιές της Καλκούτας σε καθημερινή επαφή με το έργο και τη ζωντανή φιλοσοφία της Μητέρας Τερέζας, έλεγε πως εκείνη είχε πλήρη συνείδηση ότι το μόνο που ζητούσαν κάποιοι απ’ αυτούς τους επισκέπτες ήταν να βγάλουν εκεί μια φωτογραφία – και βέβαια δεν τους έλεγε ποτέ όχι, ούτε και τους απέρριπτε.
Αντιθέτως, τους ξεναγούσε η ίδια στα πιο θλιβερά μέρη. Αντίθετα με ό,τι μπορεί να νομίσουν μερικοί, τη συμπεριφορά της δεν υπαγόρευε η σκέψη της δωρεάς που θα μπορούσαν να κάνουν.
Όπως έλεγε: “Αποστολή μου είναι να κάνω περισσότερα γι’ αυτούς που έχουν λιγότερα, και δεν θέλω να χάσω την ευκαιρία να φτάσω ως την ψυχή αυτών των ανθρώπων, που απλώς έχουν πολλά υλικά αγαθά”.
Πέντε χρόνια μετά την εμπειρία του στην Ινδία, ο Λαπιέρ έγραψε ένα θαυμάσιο βιβλίο που λεγόταν “Η Πόλη της Χαράς”. Είναι το όνομα που έδωσε σε μια φτωχή συνοικία της Καλκούτας με παράγκες, και που αποτελεί ωδή στη ζωή, ύμνο στην πίστη και φόρο τιμής στην αφοσίωση – όχι μόνο τη χριστιανική αλλά την παγκόσμια.
Στις σελίδες εκείνου του βιβλίου, ο συγγραφέας αφηγείται ότι μια μέρα πρότεινε στη Μητέρα Τερέζα να κάνουν απεργία πείνας έξω από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών.
“Κανείς δεν θα μπορέσει να κλείσει τα μάτια μπροστά σε μια τέτοια διαμαρτυρία”, της είπε. “Θα ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος για να συγκινήσουμε τους ισχυρούς”.
Εκείνη απλώς του χαμογέλασε και απάντησε:
“Μ’ ενδιαφέρει ο κόσμος που δεν έχει ούτε ένα κομμάτι ψωμί για να ζήσει μια μέρα παραπάνω. Δεν μπορώ ν’ ασχοληθώ με την ανθρωπότητα, όταν κάποιος δίπλα μου πεθαίνει από πείνα.
Υπάρχουν άλλοι στον κόσμο, που μπορούν να δώσουν αυτή την μάχη και ν’ αγωνιστούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην Καλκούτα αντιμετωπίζουμε την απόλυτη δυστυχία αυτών που ζουν εδώ, και ούτε καν μας φτάνει ο χρόνος για ν’ ασχοληθούμε με όλους”.
Το παράδειγμα της Μητέρας Τερέζας είναι μια εικόνα θρησκευτικότητας και μια απόδειξη του πώς συνδέεται η πίστη με την πνευματικότητα, και το έργο της συνεχίζεται από τις μοναχές του τάγματος που μαθήτευσαν δίπλα της.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Ο Δρόμος της Πνευματικότητας” από τις εκδόσεις Opera
