Ετοιμάζεσαι να βγεις. Η καρδιά χτυπάει σα τρελή, με ενθουσιασμό τρέχεις προσδοκώντας τη στιγμή τη μεγάλη της συνάντησης. Και η αγωνία σου, πώς θα γίνεις όμορφη. Βάφεσαι, φοράς σκουλαρίκια, βάζεις όμορφα ρούχα και βάφεις τα χείλη σου.
Το απαλό ροζ επάνω στα ήδη κόκκινά σου μάγουλα, το άρωμα που αναδύεται από το σώμα σου, η ανάσα σου που μυρίζει μήλο και σκορπάει φρεσκάδα.
Ντύνεσαι και ξεντύνεσαι, στολίζεσαι και ξεστολίζεσαι, πρέπει να αρέσεις. Πρέπει να είσαι όμορφη.
Διαβάστε επίσης: Γιατί επιτρέπουμε στους άλλους ανθρώπους να μας αντιμετωπίζουν με άσχημο τρόπο;
Το κοκκινάδι στα χείλη σου, τον πόθο συμβολίζει και την προσδοκία σου να λάβεις όσο πιο πολλά φιλιά γίνεται. Ισιώνεις τα μαλλιά σου και βάζεις επάνω τους πολύτιμη λακ, πρέπει να μοσχομυρίζουν. Τα στεγνώνεις, τα ισιώνεις και τα περιποιείσαι ώρες αρκετές. Τα δόντια σου πρέπει να είναι κατάλευκα, το σώμα σου καθαρό, τα ρούχα σου σιδερωμένα και χωρίς ζαρωματιές.
Τίποτα δε σου αρέσει επάνω σου. Σε κοιτάς στον καθρέφτη και τίποτα καλό δε θωρείς. Όλα στραβά, όλα μισά. Ούτε τα ρούχα που παλαιότερα θεωρούσες τα καλύτερα και αγαπημένα σου δε σου αρκούν. Γιατί σήμερα θα βγεις. Και ακόμα και το καλό δε σου φτάνει. Θέλεις να αγγίξεις το τέλειο.
Η ώρα όλο και περνάει πιο πολύ, πρέπει να βιαστείς. Πρέπει να παρουσιάσεις την τελειότερη εκδοχή του εαυτού σου, πρέπει η ομορφιά σου να βρεθεί στο ζενίθ της. Αγωνιάς γιατί πρέπει η ώρα που έρχεται να είναι η καλύτερη της ζωής σου.
Ετοιμάζεσαι να φύγεις, αποφάσισες πια τι θα φορέσεις και πώς θα φορέσεις. Σε κοιτάς στον καθρέφτη, παίρνεις μία βαθιά ανάσα και ετοιμάζεσαι να ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις.
Αλλά, στάσου. Κάτι ξέχασες να πάρεις μαζί σου. Αυτό που δε θα ξεβάψει ποτέ το νερό, που δε θα ζαρώσει ποτέ ο χρόνος, που δεν μπορεί να τσαλακώσει το ντουλάπι. Αυτό που δε θα χάσεις ποτέ, αυτό που θα σε ομορφύνει περισσότερο από κάθε άλλη πολύωρη προετοιμασία.
Ξέχασες να πάρεις το χαμόγελό σου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κόσμημα σε έναν άνθρωπο.
Άρθρο γνώμης,
της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
