Η ανθρωπολογία είναι μια επιστήμη που ασχολείται με τον άνθρωπο και την προέλευσή του. Εδώ, όμως, για τις ανάγκες της στρατηγικής που θα σας περιγράψω, επανορίζω πολύ βολικά την ανθρωπολογία ως την επιστήμη που «ενδιαφέρεται, χωρίς κριτική διάθεση, για το πώς οι άλλοι άνθρωποι επιλέγουν να ζουν και να συμπεριφέρονται».
Η στρατηγική του να λειτουργήσετε ως «ανθρωπολόγοι» έχει σκοπό να καλλιεργήσει τη συμπόνια σας ώστε να γίνετε πιο υπομονετικοί.
Εκτός αυτού, το ενδιαφέρον για το πώς ενεργούν οι άλλοι θα σας βοηθήσει να αντικαταστήσετε την κριτική με την αγάπη και την καλοσύνη.
Αν είστε πραγματικά περίεργοι για το πώς ένας άνθρωπος αντιδρά ή για το πώς αισθάνεται σχετικά με κάποιο θέμα, είναι μάλλον απίθανο να νιώθετε την ίδια στιγμή και ενοχλημένοι. Λειτουργώντας ως «ανθρωπολόγοι», καταλήγετε να στενοχωριέστε λιγότερο με τις πράξεις των άλλων.
Όταν, λοιπόν, κάποιος εκδηλώνει μια συμπεριφορά που σας φαίνεται περίεργη, αντί να αντιδράτε με τον συνηθισμένο σας τρόπο («Δεν το πιστεύω αυτό που κάνει!»), πείτε στον εαυτό σας: «Α, έτσι βλέπει αυτός τα πράγματα. Πολύ ενδιαφέρον».
Αν όμως θέλετε πράγματι να σας βοηθήσει αυτή η στρατηγική, πρέπει να είστε ειλικρινείς. Υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή που χωρίζει το πραγματικό «ενδιαφέρον» από τον εγωισμό που νιώθετε, αν έχετε μέσα σας την πεποίθηση ότι η δική σας συμπεριφορά είναι καλύτερη.
Κάποτε βρέθηκα σ’ ένα τοπικό εμπορικό κέντρο με την εξάχρονη κόρη μου. Μια παρέα πανκ πέρασε από δίπλα μας με μαλλιά πορτοκαλί, κόμμωση σαν του σκατζόχοιρου και τατουάζ που κάλυπταν σχεδόν όλο τους το σώμα.
Η κόρη μου αμέσως με ρώτησε: «Γιατί, μπαμπά, αυτοί είναι ντυμένοι έτσι; Είναι μασκαράδες;»
Διαβάστε επίσης: Να κρίνεις με συμπόνια
Πριν από χρόνια θα ήμουν επικριτικός και θα ένιωθα ενοχλημένος από αυτούς τους νέους – λες κι ο δικός τους τρόπος ήταν λάθος, ενώ ο δικός μου, ο πιο συντηρητικός, ήταν ο σωστός. Θα είχα κάνει μια γεμάτη επίκριση παρατήρηση και θα περνούσα στην κόρη μου τις δικές μου απόψεις πάνω στο θέμα.
Λειτουργώντας, όμως, ως «ανθρωπολόγος», η αντίληψή μου για τα πράγματα έχει αλλάξει πολύ. Έχω γίνει πιο διαλλακτικός.
Θυμάμαι ότι είπα στην κόρη μου: «Δεν είμαι σίγουρος, αλλά είναι ενδιαφέρον το πόσο διαφορετικοί είμαστε όλοι οι άνθρωποι, έτσι δεν είναι;»
Εκείνη μου απάντησε: «Ναι, αλλά εμένα μου αρέσουν τα δικά μου μαλλιά».
Αντί, λοιπόν, να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας στη συμπεριφορά τους και να κάνουμε ολόκληρη συζήτηση γι’ αυτό, αφήσαμε εκεί το θέμα και συνεχίσαμε να απολαμβάνουμε τον χρόνο που περνούσαμε μαζί.
Το να ενδιαφέρεστε για τις απόψεις και θέσεις ζωής δεν σημαίνει καθόλου ότι τις ενστερνίζεστε κιόλας.
Εγώ σίγουρα δεν θα επέλεγα να ζήσω σαν πανκ, ούτε θα το πρότεινα σε κανέναν άλλο. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, θεωρώ ότι δεν είναι δική μου δουλειά να κρίνω τους άλλους.
Ένα από τα βασικά μυστικά της ευτυχισμένης ζωής είναι ότι το να επικρίνετε τους συνανθρώπους σας απορροφά πολλή από την ενέργειά σας και αναμφίβολα σας απομακρύνει από αυτό που θέλετε να είστε.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Richard Carlson «Μη Βασανίζεστε για Μικροπράγματα γιατί όλα είναι μικροπράγματα» από τις εκδόσεις Πεδίο
