Ζούμε μιλώντας για τα συναισθήματά μας και αξιολογώντας τα ανάλογα με το είδος της αγάπης που νιώθουμε….
Και βέβαια, σε πείσμα δικό μας αλλά και των ηθών και εθίμων, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η αγάπη είναι αγάπη. Αυτό που αλλάζει είναι η σχέση, κι αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια σημασιολογική διαφορά.
Το παράδειγμα που δίνω πάντα είναι το εξής:
Ας πούμε ότι έχω μια σαλατιέρα με μαρούλι. Μπορώ να προσθέσω ντομάτες και κρεμμύδι και να φτιάξω μια σαλάτα ανάμεικτη. Ή μπορώ να της προσθέσω παντζάρια, ντομάτες, καρότα, σφιχτά αβγά και λίγα φασόλια και να φτιάξω μια σαλάτα «με απ’ όλα».
Μπορώ να βάλω και κοτόπουλο, βραστή πατάτα και μαγιονέζα, και τότε θα έχω μια σαλάτα σπέσιαλ. Τέλος, μπορώ κάποια φορά να της βάλω και μέλι, ζάχαρη και λάδι και τότε θα γίνει μια αηδία με απαίσια γεύση. Κι αυτή, φυσικά, θα είναι άλλη σαλάτα.
Οι σαλάτες θα είναι διαφορετικές, το μαρούλι όμως θα είναι το ίδιο.
Υπάρχουν σαλάτες που μου αρέσουν κι άλλες που δεν μου αρέσουν.
Υπάρχουν κάποια συναισθήματα που μου ταιριάζουν και κάποια που μου φαίνονται ασυμβίβαστα μ’ εμένα.
Αυτό που αλλάζει σε κάθε περίπτωση είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζω την αγάπη μου μέσα στη σχέση που δημιουργώ με τον άλλον: όχι η ίδια η αγάπη.
Είναι όλα τα άλλα πράγματα που έρχονται να προστεθούν στο συναίσθημα, που κάνουν τη σχέση να είναι διαφορετική.
Διαβάστε επίσης: Χόρχε Μπουκάι: Αποστασιοποίηση σημαίνει ότι αφήνω κάτι να φύγει χωρίς να το μισήσω
Μπορεί να είναι ότι εκτός από το γεγονός ότι σ’αγαπάω, νιώθω να με ελκύεις σεξουαλικά, ότι επιπλέον θέλω να ζήσω μαζί σου ή να μοιραστούμε την υπόλοιπη ζωή μας, να κάνουμε παιδιά, και άλλα πολλά. Η αγάπη είναι, όμως, που θα κρατήσει τον σύντροφο.
Μπορεί να είναι ότι σ’ αγαπάω και, επιπλέον, έχουμε κοινή ιστορία, έχουμε το χιούμορ που μας φέρνει κοντά, γελάμε με τα ίδια πράγματα, είμαστε κολλητοί, εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον και είσαι το αφτί που θέλω να ακούει τα προβλήματά μου. Άρα, είσαι ο φίλος ή η φίλη μου.
Για μένα, υπάρχει ο δικός μου τρόπος ν’αγαπώ και ο δικός σου τρόπος ν’αγαπάς. Βέβαια, υπάρχουν διαφορετικές σχέσεις. Αν σ’αγαπάω, θα αλλάξει η σχέση μου μαζί σου ανάλογα με τα άλλα πράγματα που προσθέτουμε στην αγάπη.
Όμως επιμένω: δεν υπάρχουν διαφορετικά είδη αγάπης.
Σε τελική ανάλυση, η αγάπη είναι πάντοτε η ίδια. Καλώς ή κακώς, ο τρόπος μου ν’αγαπώ είναι πάντοτε μοναδικός και ιδιαίτερος.
Αν ξέρω ν’αγαπώ τους άλλους ελεύθερα και δημιουργικά, αγαπώ δημιουργικά κι ελεύθερα ολόκληρο τον κόσμο.
Αν ζηλεύω τους φίλους μου, ζηλεύω και τη γυναίκα μου και το παιδί μου.
Αν είμαι κτητικός, είμαι κτητικός σε όλες μου τις σχέσεις, κι όσο πιο κοντά σε κάποιον αισθάνομαι, τόσο πιο κτητικός γίνομαι.
Αν αγαπώ ασφυκτικά, όσο πιο πολύ αγαπώ κάποιον, τόσο πιο πολύ τον πνίγω… και τόσο περισσότερο τον καταπιέζω αν είμαι καταπιεστικός.
Αν έχω μάθει ν’αγαπώ με λάθος τρόπο, όσο περισσότερο αγαπώ, τόσο περισσότερο κακό θα κάνω.
Κι αν έχω μάθει ν’αγαπώ σωστά, όσο περισσότερο αγαπώ, τόσο καλύτερα και πιο σωστά θα το κάνω.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι «Ο Δρόμος της Συνάντησης» από τις εκδόσεις opera/animus
