Το να μην σκέφτεσαι είναι μια τέχνη και, όπως κάθε τέχνη, απαιτεί υπομονή και εξάσκηση. Το να παραμείνεις συγκεντρωμένος και να αποκαταστήσεις την ενότητα νου και σώματος ακόμα και για δέκα αναπνοές μπορεί να φανεί πολύ δύσκολο στην αρχή. Αλλά με συνεχή άσκηση μπορείς να επανακτήσεις την ικανότητά σου να είσαι παρών και να μάθεις απλώς να υπάρχεις.
Το να μείνεις καθιστός σε σιωπή για μερικά λεπτά είναι ο απλούστερος τρόπος να ξεκινήσεις την εκπαίδευση του εαυτού σου. Όσο κάθεσαι σιωπηλός, μπορείς να παρατηρήσεις πώς οι σκέψεις σου εμφανίζονται ξαφνικά στο μυαλό σου και να ασκηθείς να μην τις ακολουθείς· αντίθετα να τις αφήνεις να περνούν και να εξανεμίζονται, καθώς εσύ θα εστιάζεις στην αναπνοή σου και στη σιωπή εντός σου.
Το περπάτημα είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να καθαρίσεις το μυαλό σου χωρίς προσπάθεια. Δεν λες «τώρα πάω να διαλογιστώ» ή «τώρα δεν πρόκειται να σκεφτώ». Απλά περπατάς και, ενόσω εστιάζεις στο περπάτημα, η χαρά και η συνειδητοποίηση έρχονται αβίαστα.
Για να απολαμβάνεις πραγματικά τα βήματα που κάνεις, διώξε από το μυαλό σου κάθε ανησυχία ή σχέδιο. Δεν χρειάζεται πολύ χρόνος και προσπάθεια για να προετοιμάσεις τον εαυτό σου να σταματήσει να σκέφτεται.
Διαβάστε επίσης: Πώς μπορούμε να αλλάζουμε σκέψεις και συναισθήματα χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του σώματος
Με μία ενσυνείδητη εισπνοή έχεις ήδη σταματήσει. Εισπνέεις και κάνεις ένα βήμα. Με αυτή την εισπνοή έχεις δύο ή τρία δευτερόλεπτα να σταματήσεις τον νοητικό σου μηχανισμό.
Όταν το εσωτερικό ραδιόφωνο εκπέμπει εκκωφαντικά, δεν πρέπει να επιτρέψεις στη διασπαστική του ενέργεια να σε παρασύρει σαν ανεμοστρόβιλος. Σε πολλούς από εμάς αυτό συμβαίνει συνέχεια: αντί να ζήσουμε τη ζωή μας, επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παρασύρεται όλη μέρα, κάθε μέρα.
Στην αρχή μπορεί να χρειάζεσαι λίγο παραπάνω χρόνο, ίσως δέκα με είκοσι δευτερόλεπτα ενσυνείδητης αναπνοής, προτού καταφέρεις να εγκαταλείψεις τις σκέψεις σου. Μπορείς να κάνεις ένα βήμα με κάθε εισπνοή κι ένα βήμα με κάθε εκπνοή. Αν η προσοχή σου περισπαστεί, χωρίς να ταράζεσαι εστίασε ξανά στην αναπνοή σου.
Δέκα με είκοσι δευτερόλεπτα δεν είναι πολύ χρόνος. Μία ανακλαστική παρόρμηση, μία πιθανή ενέργεια, χρειάζεται μόνο ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Το να δίνεις στον εαυτό σου είκοσι δευτερόλεπτα ισοδυναμεί με το να δίνεις στον εαυτό σου 20.000 χιλιοστά του δευτερολέπτου για να σταματήσει τη σκέψη. Αν θέλεις, μπορείς να δώσεις στον εαυτό σου κι ακόμα περισσότερο χρόνο.
Σ’αυτό το μικρό χρονικό διάστημα μπορείς να βιώσεις την ευδαιμονία, τη χαρά, την ευτυχία της παύσης. Κατά τη διάρκεια της παύσης το σώμα σου είναι ικανό να θεραπευτεί. Το μυαλό σου έχει επίσης αυτή την ικανότητα. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε αποτρέψει από το να συνεχίσεις μ’ένα δεύτερο βήμα, μία δεύτερη αναπνοή. Τα βήματά σου και η ανανοή σου είναι εκεί για να σε βοηθήσουν να θεραπευτείς.
Καθώς περπατάς μπορεί να αντιληφθείς ότι το μυαλό σου άγεται και φέρεται από μα παλιά, ριζωμένη αίσθηση θυμού ή αχαλίνωτης επιθυμίας. Μια τέτοια ενέργεια μπορεί να σε επηρεάζει πάντοτε, ακόμα και στον ύπνο σου.
Με την ενσυνείδηση μπορείς να αναγνωρίσεις αυτή την ενέργεια· αφού την αναγνωρίσεις, απλώς αποδέξου την μ’ένα χαμόγελο και αναβάπτισέ την στην ενσυνείδηση, με μια βαθιά, ευρύχωρη σιωπή.
Με αυτή την πρακτική μπορείς να διώχνεις την αρνητική ενέργεια που έχει συσσωρευτεί μέσα σου.
Καθώς περπατάς, καθώς ξαπλώνεις, καθώς πλένεις τα πιάτα, καθώς βουρτσίζεις τα δόντια σου, πρόσφερε στον εαυτό σου την ευρύχωρη και ζεστή αγκαλιά της σιωπής.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Thich Nhat Hanh «Σιωπή» από τις εκδόσεις Αιώρα
