Η Σερένα Ουίλιαμς, με το ταλέντο της στο τένις, απέκτησε αυτοπεποίθηση που δεν περιορίστηκε στα γήπεδα. Δεν έγινε απλώς πρωταθλήτρια υψηλού επιπέδου, αλλά πήρε τον λόγο και ως γυναίκα, μητέρα, πολίτης, φεμινίστρια και ύψωσε τη φωνή της.
Το 2016 δημοσίευσε μια ανοιχτή επιστολή για να καταγγείλει τον σεξισμό και τις ανισότητες στον αθλητισμό. Παραθέτω ένα απόσπασμα:
«Όλοι οι άνθρωποι τόνιζαν σ’εμένα σαν μειονεκτήματα – τη φυλή μου, το φύλο μου – εγώ τα χρησιμοποίησα σαν καύσιμο για την επιτυχία μου. Δεν άφησα ποτέ τίποτα και κανέναν να ορίσει εμένα ή τις δυνατότητές μου (…). Οι γυναίκες πρέπει να ξεπεράσουν πολλά εμπόδια στον δρόμο τους προς την επιτυχία.
Ένα από αυτά είναι το γεγονός ότι μας υπενθυμίζουν διαρκώς ότι δεν είμαστε άντρες, σαν αυτό να είναι μειονέκτημα. Οι άνθρωποι λένε ότι είμαι “μία από τις σπουδαιότερες γυναίκες αθλήτριες”. Το ίδιο λένε και για τον Λεμπρόν Τζέιμς, ότι είναι “ένας από τους καλύτερους άντρες αθλητές”; Για τον Τάιγκερ Γουντς; Για τον Ρότζερ Φέντερερ; Γιατί όχι; Αυτό δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει. Πρέπει πάντοτε να κρινόμαστε για όσα πετυχαίνουμε, όχι για το φύλο μας».
Αυτή η αυτοπεποίθηση είναι μια μεταμόρφωση του ταλέντου της. Με καθημερινή εξάσκηση για χρόνια, παίζοντας για ώρες, δεν προπονούνταν απλώς στο τένις.
Μέρα με τη μέρα δήλωνε τη θέλησή της, την επιθυμία της, την ικανότητά της να ξεπεράσει τις δυσκολίες και τα εμπόδια.
Η αυτοπεποίθηση που εκδηλώνει στο εξής στις θαρραλέες απόψεις της είναι καρπός αυτής της εμπειρίας. Εξελίσσοντας την ικανότητά της στο σερβίς, στο ευθύ χτύπημα, στο ρεβέρ, έμαθε το μέτρο της δύναμης και της επιθυμίας της για ζωή στο γήπεδο του τένις και έξω από αυτό. Παίζοντας τένις προσέγγισε την αλήθεια και από εκεί άντλησε τις όμορφες πηγές της.
Διαβάστε επίσης: 8 πράγματα που δεν κάνουν οι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση
Αναπτύσσοντας την εμπειρία μας σ’έναν τομέα, μπορούμε, κι αυτό είναι ευτυχές, να αποκτήσουμε συνολικότερη αυτοπεποίθηση.
Τότε η εμπειρία μας, όποια κι αν είναι αυτή, γίνεται στήριγμα.
«Δώσε μου τόπο να σταθώ και τη γη θα μετακινήσω», είχε πει ο Αρχιμήδης.
Αφού η αυτοπεποίθηση εξαρτάται από τη σχέση μας με τη δράση, με τη δέσμευση στον κόσμο, ό,τι μας συνδέει με την πραγματικότητα μπορεί να της χρησιμεύσει ως βάση, ως εφαλτήριο.
Γα να νιώσουμε ότι έχουμε αυτοπεποίθηση, πρέπει κατ’αρχάς να τη νιώσουμε με αφορμή την εμπιστοσύνη μας σε μια συγκεκριμένη πράξη.
Για να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση έχουμε ανάγκη από συμπαγείς εμπειρίες, συγκεκριμένες ικανότητες και πραγματικές επιτυχίες.
Επομένως δεν υπάρχει λόγος να μη γιορτάζουμε τις επιτυχίες μας, όσο μικρές κι αν είναι, γιατί αποτελούν βήματα προς τον δρόμο της απόλυτης αυτοπεποίθησης.
Το νιώθουμε, εξάλλου, όταν συγχαίρουμε τα παιδιά μας, καθώς έτσι τα ενθαρρύνουμε να αποκτήσουν λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Charles Pepin «Η Φιλοσοφία της Αυτοπεποίθησης» από τις εκδόσεις Διόπτρα
