Όλοι όσοι βρισκόμαστε στη ζωή έχουμε καλούς λόγους να πούμε ένα ευχαριστώ. Και αυτό δεν αφορά μόνο το σώμα, σε όποια κατάσταση και εάν είναι αυτό, αλλά και τους ανθρώπους που υπάρχουν δίπλα μας και όλα όσα φέρνει η ζωή μας, από τα μικρότερα έως τα μεγαλύτερα.
Επιπλέον, καθένας μας φέρει ως άνθρωπος κάποια ποιότητα για την οποία είναι περήφανος. Να σου υπενθυμίσω ότι δεν ορίζεται η αξία μας από αυτό που έχουμε, αλλά από αυτό που είμαστε. Και συχνά οι άνθρωποι το ξεχνάμε αυτό.
Όταν δεν έχουμε χρήματα, καλή θέση, καλό αυτοκίνητο, μοδάτα ρούχα, λυπόμαστε τον εαυτό μας.
Ακόμη και όταν στρέφουμε όμως το βλέμμα μας στο ποιοι είμαστε, συχνά παραβλέπουμε τα καλά μας στοιχεία και εστιάζουμε στις αδυναμίες μας. Αυτή η πρακτική δημιουργεί ανθρώπους δυστυχισμένους και σκοτεινούς.
Εάν ρωτούσαμε όσους έχουμε κοντά μας τι καλό μας αναγνωρίζουν και είναι δίπλα μας, θα διαπιστώναμε ότι είναι πολύ περισσότερα αυτά που βλέπουν εκείνοι απ’ όσα εμείς αναγνωρίζουμε. Στα μάτια τους θα δούμε, σαν σε καθρέφτη, έναν πολύ πιο όμορφο εαυτό, τον οποίο θα εκτιμήσουμε και θα αγαπήσουμε κι εμείς. Και τότε σίγουρα θα ανάψει μέσα μας το φώς.
Η αγάπη και η ευγνωμοσύνη είναι πράγματι οι πιο ισχυρές ενέργειες. Εάν καθημερινά κάνεις μια πράξη αγάπης για τον εαυτό σου, για κάποιον γνωστό ή άγνωστο, θα διαπιστώσεις τη δύναμή της. Μη φανταστείς κάτι μεγάλο. Ένα τηλεφώνημα σε έναν φίλο για να μάθεις τι κάνει. Να είσαι εκεί όταν θέλει να μιλήσει για το πώς περνάει. Να τον ακούσεις προσεκτικά, χωρίς να βιάζεσαι να τον διακόψεις για να μιλήσεις εσύ.
Ακόμη και το χαμόγελο σε κάποιον άγνωστο με τον οποίο θα διασταυρωθούν οι δρόμοι σας είναι αρκετό. Η παραχώρηση προτεραιότητας στον δρόμο σε έναν άλλο οδηγό, η προσφορά βοήθειας σε κάποιον που δυσκολεύεται με τα πράγματα που κουβαλάει.
Μπορούμε όλοι να προσθέσουμε μια πινελιά ευγένειας, τρυφερότητας, αλληλεγγύης στον καμβά της καθημερινότητάς μας.
Εάν ο καθένας μας λοιπόν κρατάει με οποιονδήποτε τρόπο το δικό του φως αναμμένο, μπορεί να προσφέρει πολύ περισσότερα απ’ ό,τι εάν κρυφτεί και εκείνος στο σκοτάδι.
Θα τον δουν οι άλλοι και ίσως τον πλησιάσουν να μάθουν πώς τα κατάφερε, ώστε να προσπαθήσουν και εκείνοι. Έτσι τα φωτάκια θα πολλαπλασιαστούν.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Αναστασίας Κλαδευτήρα “Τα δύσκολα να τα κοιτάς στα μάτια” από τις εκδόσεις Διόπτρα
