Πρώτον, πρέπει να αντιληφθούμε συνειδητά το πότε εμφανίζεται μέσα μας το αίσθημα ευδαιμονίας. Το αίσθημα της ευδαιμονίας είναι ένα εσωτερικό συναίσθημα άκρατου περιχαρούς δέους ή βαθιάς, μόνιμης γαλήνης ή ευτυχίας, που διαπερνά ολόκληρη την ύπαρξή μας.
Η μακαριότητά μας αυτή είναι ένα σύστημα καθοδήγησης που εγκατέστησε μέσα μας η Πηγή, που μας υποδεικνύει πότε ζούμε όντως στη στιγμή και είμαστε, δημιουργικά, αυτοί που προοριζόμαστε να γίνουμε.
Όταν δεν είμαστε χαμένοι στο παρελθόν και δεν σχεδιάζουμε το μέλλον, αλλά αντίθετα είμαστε αφυπνισμένοι, ζούμε την παρούσα στιγμή, είμαστε εναρμονισμένοι με Όλα Όσα Υπάρχουν.
Τότε είμαστε αληθινοί με τον εαυτό μας και συμμετέχουμε σκόπιμα στη δημιουργική ροή της ζωής. Μία μακάρια σκέψη, προοπτική ή πράξη θα κάνει τις καρδιές μας να ανορθωθούν και να τραγουδήσουν, είτε καθόμαστε ήσυχα στην παραλία κοιτάζοντας τα κύματα, είτε θηλάζουμε το νεογέννητο μωρό μας, είτε συνθέτουμε μια συμφωνία.
Πώς καταλαβαίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στη μακάρια καθοδήγηση και την επιθυμία που πηγάζει από το εγώ;
Η εγωική επιθυμία οδηγεί σε προσωρινή ευχαρίστηση ή σε σύντομη παύση των συναισθημάτων της έλλειψης.
Η μακάρια καθοδήγηση όμως, συνήθως, δείχνει να διευρύνεται και μας συνδέει με την ολότητά μας. Θα βιώσουμε τον βαθμό στον οποίον συνδεόμαστε με όλα τα πλάσματα, θα έρθει η χαρά, η γαλήνη και η ειρήνη, και ο φλύαρος εγωικός νους θα σωπάσει.
Διαβάστε επίσης: Προσελκύουμε ακριβώς αυτά που αισθανόμαστε
Όταν αποκτούμε συνειδητά επίγνωση, αρχίζουμε να κατασιγάζουμε τον ενοχλητικό θόρυβο του μυαλού και αναγνωρίζουμε τη μαγνητική έλξη των δικών μας άπειρων δημιουργικών δυνατοτήτων, που ανυπομονούν να πραγματωθούν.
Ακούγοντας και απαντώντας σε αυτή τη φυσική, επιτακτική, εσωτερική ορμή και επιτρέποντας στην δημιουργικότητά μας να ρεύσει, γινόμαστε πραγματικοί εκφραστές της Πηγής.
Με άλλα λόγια, κάνουμε αυτό που αγαπάμε, για παράδειγμα ζωγραφίζουμε έναν πίνακα, συλλαμβάνουμε μια νέα επιστημονική έννοια, τραγουδάμε μπροστά σε κοινό, μεγαλώνουμε ένα παιδί με αγάπη, φυτεύουμε σπόρους σε μία έκταση γης ή φροντίζουμε έναν κήπο.
Η συμπαντική ζωτική ενέργεια είναι σαν το οξυγόνο στον αέρα και μέρος της δημιουργικής διαδικασίας είναι η εισπνοή και εκπνοή από εμάς αυτής της συμπαντικής δύναμης. Η εξαίσια στιγμή ηρεμίας ανάμεσα στις αναπνοές είναι εκεί που βρίσκουμε την Πηγή, το Φως, την κατοικία του Θείου Καλλιτέχνη.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Keidi Keating «Το Φως» από τις εκδόσεις Ιβίσκος
