Όταν είχα επισκεφτεί μια φυλακή, χρειάστηκε να περάσω μέσα από μια σειρά από χοντρές ατσάλινες πόρτες που ασφάλιζαν ηλεκτρονικά και συνδέονταν με ένα λαβύρινθο από διαδρόμους.
Καθώς έφτανα στην κάθε πόρτα, αναρωτιόμουν αν θα βρίσκεται κανείς εκεί για να την ανοίξει. Όμως, με μαγικό τρόπο, τη στιγμή που πλησίαζα στην πόρτα, εκείνη άνοιγε ηλεκτρονικά με έναν βόμβο.
Αφού πέρασα τις πρώτες πόρτες διαπίστωσα ότι με παρακολουθούσαν μέσα από τηλεοπτικές κάμερες.
Κάποια στιγμή έστριψα σε λάθος μεριά στη διασταύρωση δύο διαδρόμων και τότε άκουσα μια φωνή από το πουθενά να μου λέει: “Πήρατε λάθος κατεύθυνση”.
Ξαναγύρισα στη διασταύρωση και στάθηκα εκεί χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Η φωνή ξανακούστηκε: “Συνεχίστε τώρα προς την κατεύθυνση που είστε στραμμένος”.
Στο μονοπάτι της ζωής συναντάμε κλειδωμένες πόρτες κι αναρωτιόμαστε πώς θα τις περάσουμε κι αν υπάρχει κανείς για να μας βοηθήσει.
Όπως ανακάλυψα στη φυλακή, θα ήταν μάταιο να προσπαθήσω να ανοίξω τις πόρτες με τα χέρια μου. Υπήρχε όμως κάποιος που με παρακολουθούσε και που είχε τη δύναμη να ανοίξει την πόρτα χωρίς να χρειαστεί να αγωνιστώ εγώ για να το κάνω.
Ο ίδιος οδηγός θα μας βοηθήσει αν πάρουμε λάθος στροφή. Μια φωνή θα μας προειδοποιήσει: “Πήρες λάθος δρόμο”.
Μπορεί να μην είναι μια εξωτερική φωνή, αλλά μια εσωτερική γνώση. Όταν επιστρέψουμε στη διασταύρωση, τότε ο ίδιος εσωτερικός οδηγός θα μας ενημερώσει: “Συνέχισε τώρα να προχωράς προς την κατεύθυνση που είσαι στραμμένος”.
Μπορεί να μη βλέπουμε το φρουρό μας, εκείνος όμως μας βλέπει και μας γνωρίζει. Βγαίνοντας από τη φυλακή παρατήρησα ένα φυλάκιο συνεχόμενο με έναν από τους διαδρόμους. Τα γυάλινα παράθυρα ήταν πολύ σκούρα και δεν μπορούσα να δω μέσα, αλλά οι φρουροί μπορούσαν να βλέπουν έξω.
Εμείς μπορεί να είμαστε ανήμποροι να κοιτάξουμε μέσα στο φυλάκιο του σύμπαντος, εκείνοι όμως που είναι επιφορτισμένοι να μας βοηθήσουν μας βλέπουν.
Δεν είμαστε ποτέ μόνοι.
Κάθε πόρτα θα ανοίγει όταν είμαστε στη σωστή κατεύθυνση και έτοιμοι να μπούμε.
Σε εμπιστεύομαι να ανοίγεις τις κλειδωμένες πόρτες για μένα.
Δε χρειάζεται να παλέψω για να κάνω το θέλημα του Θεού.
Ο Θεός με προσέχει και κάνει εύκολο το δρόμο μου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Alan Cohen ” Μια βαθιά ανάσα ζωής” από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
