Δεν έχουμε στρέψει την προσοχή μας στις ανάγκες της ψυχής.
Δεν έχουμε εξετάσει τι χρειάζεται για να είναι υγιής η ψυχή.
Δεν έχουμε μελετήσει την ψυχή, ούτε προασπαθήσαμε να τη βοηθήσουμε να πετύχει ό,τι της είναι απαραίτητο για την εξέλιξη και την υγεία της.
Επειδή λειτουργούσαμε με τις πέντε αισθήσεις, εστιάζαμε πάνω στο σώμα κα την προσωπικότητα. Έχουμε αναπτύξει μια εκτεταμένη γνώση του φυσικού οχήματος που αποκτά η ψυχή όταν ενσαρκώνεται.
Ξέρουμε για αμινοξέα, νευροδιαβιβαστές, χρωμοσώματα και ένζυμα, αλλά δεν ξέρουμε για την ψυχή. Δεν ξέρουμε πώς εξυπηρετούν αυτές οι φυσικές λειτουργίες την ψυχή, ούτε πώς επηρεάζονται από αυτή.
Επιδιώκουμε να θεραπεύσουμε τις δυσλειτουργίες του σώματος ελέγχοντας το περιβάλλον του στο μοριακό επίπεδο.
Με άλλα λόγια, η προσέγγιση της θεραπείας που χρησιμοποιούμε βασίζεται στην αντίληψη της δύναμης ως εξωτερικής. Αυτό το είδος θεραπείας μπορεί να βοηθά το σώμα, αλλά δεν θεραπεύει, και δεν μπορεί να θεραπεύσει στο επίπεδο της ψυχής.
Σκεφτείτε ότι εκείνοι που έχουν εκπαιδευτεί με αυτό τον τρόπο είναι συνηθισμένοι να μαθαίνουν για τη Ζωή μέσα από τη μελέτη της νεκρής ύλης.
Προσπαθούν να μάθουν για τη Ζωή μέσα από τη μελέτη πτωμάτων ζώων και ανθρώπων.
Με τη μελέτη εκείνου που δεν έχει πνεύμα, πώς μπορούν να δουν το πνεύμα;
Ακόμη και όταν τα άτομα αυτής της νοοτροπίας κοιτάζουν τον αχανή γαλαξία, δεν μπορούν να δουν τη Ζωή γιατί είναι πεπεισμένα ότι ολόκληρος ο γαλαξίας δεν έχει Ζωή, παρά μόνο έτσι όπως τη γνωρίζουν και την αναγνωρίζουν οι ίδιοι, κι έτσι οι μορφές Ζωής, οι αδελφοί και αδελφές που έχουμε σε άλλους γαλαξίες παραμένουν άγνωστοι, κα θα συνεχίσουν να παραμένουν άγνωστοι μέχρι που η βασική αρχή αυτού που ονομάζουμε επιστήμη γίνει η αντίληψη ότι η Ζωή είναι και διαποτίζει όλα όσα υπάρχουν, ότι υπάρχει μόνο μία Ζωή.
Τότε θα εξερευνήσουμε τη φυσική της ψυχής. Τότε θα μελετήσουμε τη Ζωή με Ζωή και όχι με νεκρή ύλη, κα δεν θα προσπαθούμε να εμφυσήσουμε νοημοσύνη και σκοπό στην επιστήμη διαλύοντας στα εργαστήριά μας ανθρώπινες μορφές και ζωικές μορφές.
Αυτό θα θεωρηθεί κάποια μέρα μια πολύ πρωτόγονη μορφή μάθησης γιατί δεν εμπεριέχει συνειδητότητα.
Το σώμα είναι το όργανο της ψυχής.
Αν ο πιανίστας είναι άρρωστος, θα βοηθήσει σε τίποτα αν επιδιορθώσουμε το πιάνο του; Το τι παράγει ένα όργανο εξαρτάται όχι μόνο από την κατάσταση του οργάνου, αλλά και από το μουσικό.
Αν ο μουσικός παίζει μπλουζ ή αν πετά από χαρά, το όργανο θα ακολουθήσει. Ακόμη κα ένα κουρδισμένο και γυαλισμένο όργανο δεν μπορεί να πετάξει από χαρά αν ο μουσικός επιλέξει θλίψη.
Στην περίπτωση της ψυχής και του σώματος, το όργανο παίζει μπλουζ ή πετά από χαρά.
Αν ο μουσικός αναλώνεται από λύπη ή θυμό ή θλίψη, το όργανο αποσυντίθεται.
Σε μερικές περιπτώσεις, ένα σπασμένο όργανο μπορεί να επιδιορθωθεί, αλλά μια επιδιόρθωση σε αυτό το επίπεδο δεν μπορεί να θεραπεύσει αυτό που προκάλεσε την κατάρρευση.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Gary Zukav «Η Έδρα της Ψυχής» από τις εκδόσεις Διόπτρα
