Γράφει ο Στάμος Στίνης
επικεφαλής του Πανελληνίου Δικτύου Συνειδητότητας (www.padisy.gr)
εκδότης, ομοιοπαθητικός, ολιστικός θεραπευτής και πνευματικός δάσκαλος
Τι είναι ακριβώς το Κάρμα
Η αληθινή έννοια και ο μηχανισμός του Κάρμα, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται από τους πολλούς, πολύ λίγη σχέση έχουν με τη «μοίρα», το «κισμέτ» ή την «τιμωρία» λόγω διάπραξης αμαρτιών.
Ουσιαστικά, το Κάρμα -που στα σανσκριτικά σημαίνει «πράξη»- αποτελεί το σύνολο των ιδιαίτερων τάσεων της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου, σύμφωνα με τις οποίες αυτός ωθείται να πράττει – δηλαδή να σκέφτεται, να εκφράζει συναισθήματα και να συμπεριφέρεται στη ζωή του. Αυτές οι τάσεις, το σύνολο των «προγραμματισμών» που αποτελούν ουσιαστικά τον «χαρακτήρα» μας, είναι προϊόν των συνολικών βιωμάτων που έχει αποκτήσει η ψυχή μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπετειώδους πορείας της -από ζωή σε ζωή- μέχρι σήμερα.
Ο μηχανισμός με τον οποίο δημιουργούνται αυτές οι τάσεις που συνιστούν το Κάρμα μας βασίζεται στην κοσμική ιδιότητα της Αδράνειας. Η ίδια η έννοια της αδράνειας, όπως τη γνωρίζουμε από τη Φυσική, εκφράζει την αντίδραση που παρουσιάζει κάθε δομή όταν κάποιος ή κάτι επιχειρήσει να την αλλάξει.
Από αυτή τη σκοπιά, η αδράνεια εκφράζει σε ένα ευρύτερο πεδίο την αντίσταση κάθε δομής (π.χ. ενός όντος ή ομάδας όντων, ενός φυτού, υλικού σώματος, φυσικού φαινομένου, κ.λπ.) στην αλλαγή και άρα την τεράστια δύναμη της Συνήθειας.
Υπ’ αυτή την έννοια, ακόμα και οι ίδιοι οι φυσικοί ή κοσμικοί νόμοι θεωρούνται από τις εσωτερικές διδασκαλίες ως καρμικές συνήθειες του σύμπαντος και όχι αναλλοίωτοι ή απαραβίαστοι! Άλλωστε έτσι μόνο εξηγούνται τα «θαύματα», ως αποτέλεσμα παραβίασης ή προσωρινής «κάμψης» των φυσικών νόμων από ανθρώπους ή ανώτερες πνευματικές υπάρξεις που η επίγνωσή τους υπερβαίνει και δεν δεσμεύεται από τις «συνήθειες» του υλικού κόσμου!
Στην πραγματικότητα, όταν για οποιονδήποτε λόγο η ενέργεια ακολουθήσει επανειλημμένα μία συγκεκριμένη διαδρομή, αποκτά λόγω αδράνειας την τάση/συνήθεια να ακολουθεί στο εξής αυτήν ακριβώς την ίδια διαδρομή. Είναι ο «Νόμος της Ελάχιστης Αντίστασης».
Με τον ίδιο τρόπο, όταν μία ψυχή ασπαστεί και εφαρμόσει επανειλημμένα κάποιο μοτίβο σκέψης, συναισθηματικής αντίδρασης ή συμπεριφοράς, αποκτά την τάση να αντιδρά πάντα με τον ίδιο αυτό τρόπο. Έτσι λοιπόν δημιουργείται το ατομικό μας Κάρμα, ως ένα σύνολο τάσεων, αποτέλεσμα συνήθειας που στηρίζεται στην επανάληψη. Γι’ αυτό και όταν μιλάμε εν γένει για Κάρμα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι μιλάμε για Κάρμα εξ Αδρανείας!
Μάλιστα, αυτό το σύνολο των τάσεών μας διαμορφώνει και μία προσωπική μας καρμική «ενεργειακή δόνηση», τη δική μας ιδιαίτερη ψυχική συχνότητα, η οποία προσελκύει στη ζωή μας μέσω συντονισμού και υλοποιεί συγκεκριμένα πρόσωπα ή γεγονότα. Οι περισσότεροι άνθρωποι τα βιώνουν όλα αυτά σαν τυχαία περιστατικά, αλλά μόνο τυχαία δεν είναι!
Έτσι, το Κάρμα μας δεν περιλαμβάνει μόνο τις προσωπικές μας τάσεις, αλλά και όλες τις εξωτερικές συνθήκες που εμείς υλοποιούμε και προβάλλουμε στη ζωή μας, και τις οποίες αναπαράγουμε συνεχώς και υλοποιούμε λόγω αδράνειας.
Τελικά, το εξ αδρανείας Κάρμα μας, είναι εκείνο που κρατά σε συνοχή και αναπαράγει, τόσο αυτό που θεωρούμε σαν «εαυτό» μας, όσο και τις ευρύτερες εξωτερικές συνθήκες στη ζωή μας.
Θετικό και Αρνητικό Κάρμα
Το Κάρμα εξ αδρανείας μπορεί να είναι είτε θετικό είτε αρνητικό.
Εάν το παρελθόν μας ως ψυχή, μάς έκανε να έχουμε παγιώσει θετικές συνήθειες και τάσεις, προς την κατεύθυνση της πνευματικής ανύψωσης, της γνώσης, της αγάπης, της ευσπλαχνίας και της ενότητας, τότε η καρμική μας προδιάθεση είναι να συνεχίσουμε -από κεκτημένη ταχύτητα- ακόμα πιο αποφασιστικά προς την πνευματική αφύπνιση, δομώντας παράλληλα γύρω μας όλες τις απαραίτητες θετικές εξωτερικές συνθήκες. Στην περίπτωση αυτή λέμε ότι έχουμε συσσωρεύσει θετικό Κάρμα.
Εάν, αντίθετα, το παρελθόν μας ως ψυχή μάς έκανε να έχουμε παγιώσει αρνητικές συνήθειες και τάσεις, δηλαδή προς την κατεύθυνση της χωριστικότητας, της σκληρότητας, της άγνοιας, της απληστίας και της πνευματικής υποβάθμισης, τότε η καρμική μας προδιάθεση είναι να συνεχίσουμε -από κεκτημένη ταχύτητα- ακόμα πιο έντονα προς τον κατήφορο της πνευματικής αντεξέλιξης, δομώντας παράλληλα γύρω μας όλες τις ανάλογες αρνητικές εξωτερικές συνθήκες. Στην περίπτωση αυτή λέμε ότι έχουμε συσσωρεύσει αρνητικό Κάρμα.
Εγρήγορση και Απελευθέρωση
Αντιλαμβανόμαστε τώρα ότι, παρόλο που ο καθένας μας γεννιέται με ένα δεδομένο Κάρμα λόγω των τάσεων που έχει κληρονομήσει από το παρελθόν του ως ψυχή, ωστόσο αυτό το Κάρμα δεν είναι καθόλου αμετάβλητο.
Κατ’ αρχήν, καθώς νέες εμπειρίες προστίθενται, ουσιαστικά σε κάθε στιγμή της ζωής μας, η ψυχή μας τροφοδοτείται αέναα με νέα στοιχεία, με αποτέλεσμα το κάρμα μας να βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία εξέλιξης και διαμόρφωσης – είτε προς το θετικότερο, είτε προς το αρνητικότερο.
Παράλληλα -και εδώ ακριβώς έρχεται η έννοια της απελευθέρωσης και της πνευματικής αφύπνισης- κάθε στιγμή στη ζωή μας, το κάθε «εδώ και τώρα», μάς προσφέρει και από μία ευκαιρία να ανατρέψουμε το κάρμα μας, και να το αλλάξουμε συνειδητά προς μια θετική κατεύθυνση.
Το μόνο -αλλά ισχυρότατο- εμπόδιο ενάντια σ’ αυτή τη διαρκή δυνατότητα αλλαγής είναι ακριβώς η δύναμη της συνήθειας, η οποία αποκοιμίζει τη συνείδησή μας, ευνουχίζει την ελεύθερη βούλησή μας, και μας κάνει να βιώνουμε εντελώς μηχανικά κάθε στιγμή, χωρίς να σκεφτούμε καν το ενδεχόμενο αλλαγής πορείας.
Συμπερασματικά, ο δρόμος της απαλλαγής από το αρνητικό μας Κάρμα περνά αποκλειστικά και μόνο μέσα από την Καλλιέργεια της Εγρήγορσης. Αυτός είναι ο λόγος που όλες οι γνήσιες πνευματικές παραδόσεις δίνουν τόσο μεγάλο βάρος στην αυτογνωσία, την αυτοπαρατήρηση και την αυτεπίγνωση, εκπαιδεύοντας τους μαθητές τους μέσω ειδικών ασκήσεων. Ουσιαστικά, η έννοια της Εγρήγορσης -όντας στον αντίποδα της μηχανικότητας και της κοιμισμένης συνείδησης- συνίσταται στην ανάπτυξη της ικανότητας να έχουμε ανά πάσα στιγμή επίγνωση, συναίσθηση και συνειδητότητα τού τι ακριβώς μας συμβαίνει, δηλαδή πού βρισκόμαστε, τι βιώνουμε, τι σκεφτόμαστε, τι αισθανόμαστε και ποιες είναι οι -στην πραγματικότητα απειράριθμες- επιλογές που μας προσφέρει η στιγμή αυτή.
Καθώς αναπτύσσουμε, λοιπόν, την αρετή της εγρήγορσης, αποκτούμε ολοένα και περισσότερο τη δυνατότητα της επιλογής με βάση τη διάκριση και την ελεύθερή μας βούληση. Τότε, απαλλαγμένοι από τη μηχανικότητα, μπορούμε συνειδητά να τροποποιήσουμε κάθε καρμική τάση, παίρνοντας οι ίδιοι τα ηνία της ζωής μας.
Αυτή ακριβώς είναι η Υπέρβαση, το «σπάσιμο του Κάρμα»! Η μετάβαση από μία ζωή εν υπνώσει -όπου τα πάντα μας συμβαίνουν ασυνείδητα, λόγω αδράνειας-, σε μία νέα ζωή, όπου αφυπνισμένοι και συνειδητοί, επιλέγουμε οι ίδιοι την πορεία μας και διαμορφώνουμε δυναμικά τις εξελίξεις έχοντας απελευθερωθεί από τη σκλαβιά της συνήθειας.
Ανάγκη εναντίον Ελεύθερης Βούλησης
Στην αρχαία ελληνική παράδοση η έννοια του κάρμα εκφράζεται κυρίως μέσα από την Ανάγκη, η οποία έχει ακριβώς την ίδια σημασία, ως δύναμη προερχομένη από το παρελθόν, συχνά τόσο ισχυρή ώστε «ανάγκα και Θεοί πείθονται»!
Οι Πυθαγόριοι αλλά και ο Αριστοτέλης τονίζουν ότι σε κάθε στιγμή του παρόντος επηρεάζουν τη ζωή μας δύο δυνάμεις: 1) Η Ανάγκη που έρχεται από το «βάρος» του παρελθόντος και είναι «ουκ εφ’ ημίν», δηλαδή δεν επηρεάζεται και δεν εκπορεύεται πια από εμάς και 2) Η Ελεύθερη Βούληση, η οποία κινεί τη ζωή μας σύμφωνα με την όποια συνειδησιακή μας ωριμότητα και θεωρείται πως είναι «εφ’ ημίν», δηλαδή ασκείται καθαρά από εμάς.
Κάποιες στιγμές η Ανάγκη έχει θετική φορά (θετικό κάρμα) και δρα ενισχυτικά προς την ελεύθερη βούληση, ενώ κάποιες άλλες έχει αντίθετη φορά (αρνητικό κάρμα) και δρα ενάντια στη βούλησή μας και την εξουδετερώνει. Ο μόνος τρόπος για να υπερισχύει η συνειδητή Ελεύθερη Βούληση του ανθρώπου και να επιτυγχάνεται η Υπέρβαση της Ανάγκης και του κάρμα, είναι να καλλιεργεί ο άνθρωπος την Παρουσία και την Εγρήγορση, έτσι ώστε να μην τον καθορίζουν τυφλά και μηχανικά οι ταυτίσεις του παρελθόντος…
Ανώτερες παρεμβάσεις στο ανθρώπινο Κάρμα
Πέρα από τον εγκαθιδρυμένο κοσμικό μηχανισμό της αδράνειας, που παράγει το ατομικό μας κάρμα, και πέρα από τις όποιες ατομικές μας προσπάθειες για την καλλιέργεια της εγρήγορσης και την καρμική μας απελευθέρωση, τόσο στον γήινο κόσμο μας, όσο και γενικότερα πάνω στο ανθρώπινο κάρμα, παρεμβαίνουν και άλλοι παράγοντες.
Συγκεκριμένα, υπεράνω του υλικού μας κόσμου υπάρχουν άλλοι, αόρατοι κόσμοι, στους οποίους ενοικούν ανώτερες, υπερ-εξελιγμένες πνευματικές υπάρξεις. Τα όντα αυτά, έχοντας επωμιστεί μεταξύ άλλων και την ευθύνη για την πνευματική εξέλιξη των κατώτερων όντων -όπως εν προκειμένω και των ανθρώπων- έχουν εγκαθιδρύσει δικούς τους μηχανισμούς και νομοτέλειες μέσω των οποίων επεμβαίνουν επάνω στο ανθρώπινο κάρμα – τόσο στο ατομικό του καθενός μας, όσο και στο συνολικό μας ως ανθρωπότητα. Καθώς δεν δεσμεύονται από τους κατώτερους φυσικούς νόμους και μπορούν να τους παρακάμπτουν, μπορούν να τροποποιούν κατά βούληση τούς παράγοντες εκείνους που επηρεάζουν το κάρμα μας, ανάλογα με τις ανώτερες σκοπιμότητες που εκείνα μόνο γνωρίζουν.
Αυτές οι ανώτερες παρεμβάσεις, που όπως είπαμε ασκούνται από αυτόματους εγκαθιδρυμένους άνωθεν μηχανισμούς, ομαδοποιούνται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: το Κάρμα προς Διδαχή και το Κάρμα προς Ανταπόδοση.
Το Κάρμα προς Διδαχή
Αυτό είναι ένας καθαρά εκπαιδευτικός μηχανισμός, ο οποίος παρεμβαίνει στο κάρμα μας, προκειμένου να βοηθήσει την ψυχή μας να συλλέξει τις καλύτερες δυνατές εμπειρίες για την πνευματική της εξέλιξη. Εάν π.χ. η καρμική μας τάση λόγω αδράνειας είναι να ενσαρκωνόμαστε ως άντρες, το κάρμα προς διδαχή θα επέμβει και θα «κανονίσει» ώστε να ενσαρκωθούμε και ως γυναίκες, ώστε η ψυχή μας να εμπλουτίσει την εμπειρία της μέσω της επαφής με τη θηλυκή ενέργεια. Εάν η καρμική μας τάση είναι να βιώνουμε διαρκώς πόνο ή φτώχεια, κάποια στιγμή το κάρμα προς διδαχή θα επέμβει για να «γυρίσει ο τροχός» και να αποκτήσουμε την εμπειρία της απόλαυσης ή της αφθονίας. Ή εάν το κάρμα εξ αδρανείας μάς έχει κάνει σκληρούς και άκαρδους, το κάρμα προς διδαχή θα μας φέρει σε θέση θύματος, μέχρι να «μαλακώσει» η καρδιά μας.
Με απλά λόγια, το κάρμα προς διδαχή συνίσταται κυρίως σε εναντιοδρομία, και λανθασμένα εκλαμβάνεται ως «τιμωρία» όταν ωθεί την ψυχή να βιώσει την έλλειψη ή τον πόνο, όπως επίσης λανθασμένα εκλαμβάνεται ως «καλοτυχία» όταν ωθεί την ψυχή στην καλοπέραση και την απόλαυση.
Το Κάρμα προς Ανταπόδοση
Αυτό ασκείται σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, όπου η καρμική τάση ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας ανθρώπων προκαλεί σοβαρό κίνδυνο για την ισορροπία και την πνευματική εξέλιξη ενός ευρύτερου συνόλου, ολόκληρης της ανθρωπότητας ή ολόκληρου του γήινου κόσμου. Σ΄ αυτή την περίπτωση, όπου κάποιος άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων λειτουργεί ως παράγων δυσαρμονίας ή όργανο του κακού εγκυμονώντας το χάος και την αποδόμηση, σπέρνοντας τον πόνο, τη χωριστικότητα και την άγνοια, ο μηχανισμός του Κάρμα προς Ανταπόδοση επεμβαίνει εξαλείφοντας την απειλή και οδηγώντας τις ψυχές των υπευθύνων σε ειδικές, καθαρτήριες περιοχές του αόρατου κόσμου.
Αυτό το σπάνιο είδος κάρμα έχει υπερτονιστεί από κάποιες πνευματικές παραδόσεις (προφανώς για λόγους τρομοκράτησης και ελέγχου των οπαδών τους), με αποτέλεσμα την παρεξήγηση να θεωρείται γενικότερα το κάρμα ως τιμωρία για τις αμαρτίες μας.
Η Θεία Χάρις υπεράνω παντός κάρμα
Καθώς η Θεία Βούληση είναι ακατάληπτη και επενεργεί με εξίσου ακατάληπτους τρόπους, εμπεριέχει ως αναπόσπαστο συστατικό της τη Συγχώρεση και την Κατά Χάριν Θαυματουργική Απελευθέρωση.
Πάνω, λοιπόν, από κάθε έννοια κοσμικής αδράνειας και συνήθειας, η Εγώ Ειμί Παρουσία του Θεού καταλύει κατά Βούληση οποιοδήποτε είδος αρνητικού κάρμα, όσο βαρύ κι αν είναι αυτό, εφόσον κρίνει ότι έτσι η ψυχή θα οδηγηθεί ταχύτερα πίσω στο αληθινό της «σπίτι» και στην απελευθέρωση από την άγνοια.
Η κατά Χάριν υπέρβαση του κάρμα περιλαμβάνει απρόβλεπτες και θαυματουργές παρεμβάσεις στη ζωή και στη συνείδησή μας, εντελώς ανεξήγητες με βάση την κοινή ανθρώπινη λογική. Από αυτή τη σκοπιά δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να «προκαλέσει» εσκεμμένα ή με τη βοήθεια κάποιας πνευματικής άσκησης.
Εν προκειμένω, το μόνο που μπορεί κανείς και οφείλει να κάνει είναι να προσεύχεται με θέρμη και να εγκαταλειφθεί στη Χάρι του Θεού, παραμερίζοντας την προσωπικότητά του, τον κατώτερο εαυτό και τα μικρά «θέλω » του, αφήνοντάς της «χώρο» να επενεργήσει…
