Κάποτε ζούσε ένας αυτοκράτορας. Κάθε μέρα, συνήθιζε να εξαφανίζεται σε ένα δωμάτιο, μέσα στο παλάτι του. Η οικογένειά του, οι άνθρωποί του, οι φίλοι του, οι υπουργοί του έβλεπαν με έκπληξη αυτή τη συνήθεια. Κρατούσε πάντοτε μαζί του το κλειδί αυτού του δωματίου κι όταν έμπαινε μέσα, κλείδωνε την πόρτα. Δεν υπήρχε άλλη πόρτα στο δωμάτιο και δεν υπήρχε ούτε παράθυρο. Κάθε μέρα έμπαινε μέσα στο δωμάτιο και καθόταν εκεί για μία ώρα.
Κανένας δεν ήξερε τι έκανε εκεί ούτε καν οι γυναίκες του. Όταν τον ρωτούσαν τι έκανε εκεί μέσα, εκείνος χαμογελούσε και παρέμενε σιωπηλός. Δεν έδινε ποτέ το κλειδί σε κανέναν.
Η περιέργεια των ανθρώπων μεγάλωνε κάθε μέρα: «Μα, τι κάνει επιτέλους εκεί μέσα;» Κανένας δεν ήξερε. Ο αυτοκράτορας καθόταν μία ώρα μέσα στο δωμάτιο, ύστερα έβγαινε σιωπηλός, κλείδωνε την πόρτα, έβαζε το κλειδί στην τσέπη του και την επόμενη μέρα έκανε και πάλι το ίδιο. Όταν η περιέργεια των ανθρώπων κορυφώθηκε, συνωμότησαν για να ανακαλύψουν τι κάνει.
Οι γυναίκες του, οι γιοί του, οι κόρες του και οι υπουργοί του πήραν όλοι μέρος στη συνωμοσία.
Ένα βράδυ έφτιαξαν μια τρύπα στον τοίχο, ώστε να μπορούν να βλέπουν τι κάνει. Την επόμενη μέρα, όταν ο αυτοκράτορας μπήκε στο δωμάτιο, μαζεύτηκαν όλοι από την άλλη πλευρά του τοίχου κι έβαλαν ένας-ένας το μάτι στην τρύπα, για να δουν τι έκανε.
Ο αυτοκράτορας μπήκε μέσα στο δωμάτι κι έβγαλε τα ρούχα του. Ύστερα, άπλωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και είπε: «Ω, Θεέ! Ο άνθρωπος που φορούσε αυτά τα ρούχα δεν ειμαι εγώ. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητά μου. Αυτή η γύμνια είναι η πραγματικότητά μου». Κι ύστερα άρχισε να χοροπηδάει και να ουρλιάζει και να φέρεται σαν τρελός.
Όποιος κοίταζε από την τρύπα, πάθαινε σοκ κι έλεγε: «Τι κάνει ο αυτοκράτορας; Εγώ νόμιζα ότι προσεύχεται ή ότι κάνει γιόγκα. Αυτό όμως; Μα τι κάνει εκεί;»
Κι ο αυτοκράτορας είπε στο Θεό: «Αυτός ο σιωπηλός και ειρηνικός άνθρωπος που στεκόταν ντυμένος μπροστά σου είναι απολύτως ψεύτικος. Ήταν ένας καλλιεργημένος άνθρωπος. Εγώ τον έφτιαξα μέσα από τις προσπάθειές μου. Στην πραγματικότητα, εγώ είμαι έτσι. Αυτή είναι η πραγματικότητά μου, αυτή είναι η γύμνια μου και αυτή είναι η τρέλα μου.
Αν αποδέχεσαι την πραγματικότητά μου, τότε είναι εντάξει, επειδή μπορώ να εξαπατώ τους ανθρώπους, μα πώς μπορώ να εξαπατώ εσένα;
Μπορώ να δείχνω στους ανθρώπους ότι δεν είμαι γυμνός, φορώντας ρούχα, μα εσύ γνωρίζεις πολύ καλά πως είμαι γυμνός. Πώς μπορώ να εξαπατήσω εσένα;
Μπορώ να δείχνω στους ανθρώπους πως είμαι πολύ σιωπηλός και μακάριος, εσύ όμως με γνωρίζεις πολύ βαθιά. Πώς μπορώ να εξαπατήσω εσένα; Μπροστά σου είμαι απλώς ένας τρελός».
Μπροστά στο Θεό είμαστε όλοι μας τρελοί. Για την ακρίβεια, άφησε το Θεό στην άκρη. Αν κοιτάξουμε μέσα στον εαυτό μας, τότε ακόμα και στα ίδια μας τα μάτια θα φαινόμαστε τρελοί.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Osho «Ταξίδι προς τα μέσα» από τις εκδόσεις Ρέμπελ
