Κάποιοι σοφοί μας λένε να απολαμβάνουμε τη στιγμή και να εκτιμάμε όσα έχουμε, υπονοώντας ότι δεν είναι υγιές να προσπαθούμε να αποκτήσουμε συνεχώς περισσότερα κι ότι αυτός είναι ο πρωταρχικός λόγος της δυστυχίας μας.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι στη φύση μας να ξεπερνάμε κάθε μέρα το βόλεμά μας και να προσπαθούμε να φτάσουμε όλο και ψηλότερα.
Αυτό το θέμα με έχει απασχολήσει πολύ, καθώς προσπαθώ να διαμορφώσω την προσωπική μου φιλοσοφία σύμφωνα με την οποία θα ζήσω τη ζωή μου.
Νομίζω ότι έχω βρει την απάντηση, μια λύση που προσωπικά μου φαίνεται σωστή. Συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για μια λεπτή ισορροπία, την οποία αποκαλώ «ισορροπία Μαντέλα».
Ο Νέλσον Μαντέλα, που τον θαύμαζα πολύ, είπε κάποτε: «Αφού ανέβει κανείς έναν ψηλό λόφο, ανακαλύπτει ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι για να ανέβει. Κοντοστάθηκα εδώ για να ξαποστάσω, να απολαύσω τη θέα του εκπληκτικού τοπίου που με περιβάλλει, να κοιτάξω την απόσταση που διήνυσα.
Αλλά δεν μπορώ να ξαποστάσω για πολύ, γιατί με την ελευθερία έρχονται ευθύνες, και δεν τολμώ να χρονοτριβήσω, ο μακρύς μου περίπατος δεν έχει τελειώσει ακόμα».
Κατά τη γνώμη μου, ο Νέλσον Μαντέλα υποστήριζε ότι το σημαντικότερο είναι η ισορροπία. Θυμηθείτε πόση απόσταση διανύσατε. Νιώστε ευγνωμοσύνη για το σημείο όπου βρίσκεστε στο ταξίδι της ζωής. Ζήστε τη στιγμή. Αλλά να θυμάστε, επίσης, ότι τα χαρίσματα που έχετε μέσα σας συνοδεύονται από μεγάλες ευθύνες.
Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει «καθήκον να διαπρέψει». Δεν πρέπει να εμμένουμε στις παλιές μας επιτυχίες και να εφησυχάζουμε. Πρέπει να βγαίνουμε εκεί έξω – κάθε μέρα – και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προσφέρουμε στους άλλους, να αξιοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερες από τις δυνατότητές μας και να γινόμαστε καλύτεροι πολίτες του κόσμου.
Πρέπει να αντιμετωπίζουμε συνεχώς τους φόβους μας και να βελτιώνουμε τη ζωή μας. Πρέπει να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να χρησιμοποιούμε τα δημιουργικά μας ταλέντα για να κάνουμε περισσότερα, να γινόμαστε καλύτεροι και να βλέπουμε μακρύτερα.
Αυτή η τάση προς την αυτοπραγμάτωση πιστεύω ότι είναι εγγεγραμμένη στο DNA μας. Με το να την αρνούμαστε, αρνούμαστε την ανθρώπινη φύση μας.
Και, ναι, καθώς κάνουμε μεγαλύτερα όνειρα και ανεβάζουμε τα προσωπικά μας στάνταρ μπορεί να νιώσουμε δυσαρέσκεια. Αλλά αυτός ο κόσμος δημιουργήθηκε από άτομα που ήταν δυσαρεστημένα με το πώς είχαν τα πράγματα και ήξεραν ότι μπορούσαν να τα βελτιώσουν.
«Δείξτε μου έναν απόλυτα ικανοποιημένο άνθρωπο και θα σας δείξω μια αποτυχία», είπε ο Τόμας Έντισον.
Στις μέρες μας, η δήλωση αυτή δεν θα ήταν πολιτικά ορθή, το ξέρω. Αλλά νομίζω ότι είχε δίκιο.
Οι κορυφαίοι ανάμεσά μας δεν ικανοποιούνται με το πώς έχουν τα πράγματα. Σκεφτείτε τον Γκάντι, τη Μητέρα Τερέζα, τον Αρχιεπίσκοπο Ντέσμοντ Τούτου, τον Μπιλ Γκέιτς, τον Αϊνστάιν, τον Μαντέλα.
Γι’ αυτό να αγαπάτε όσα έχετε, αλλά προσπαθήστε να πετύχετε κι αυτά που επιθυμείτε. Απολαύστε την ανάβαση στο βουνό. Αλλά μη χάσετε στιγμή την κορυφή από τα μάτια σας.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Robin Sharma «Για μια υπέροχη ζωή» από τις εκδόσεις Διόπτρα
