Η αναβίωση περιλαμβάνει τόσο έντονη μελαγχολία, που καταναλώνει τεράστια ποσά της πνευματικής μας ενέργειας. Έτσι, μειώνει την προσοχή και τη συγκέντρωσή μας, την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, τα κίνητρα και την πρωτοβουλία μας.
Επιπλέον, η λανθασμένη λήψη αποφάσεων που εφαρμόζουμε αποδεικνύεται εξαιρετικά δαπανηρή για τη σωματική και την ψυχική μας υγεία. Για παράδειγμα, οι γυναίκες με ισχυρές αναμηρυκαστικές τάσεις αποδείχτηκε ότι περίμεναν δύο μήνες περισσότερο απ’ ό,τι οι γυναίκες χωρίς παρόμοιες τάσεις για να δουν έναν γιατρό αφού ανακάλυψαν έναν όγκο στο στήθος τους – μια δυνητικά απειλητική για τη ζωή διαφορά.
Άλλες μελέτες διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με καρκίνο και στεφανιαία νόσο με τάσεις αναμηρυκαμού είχαν μικρότερη αντοχή στη θεραπεία τους απ’ ό,τι τα άτομα με παρόμοια ασθένεια που δεν είχαν αυτές τις τάσεις.
Η αναβίωση μας αναγκάζει να αναδεύουμε μέσα μας τα αρνητικά συναισθήματα, μέχρι που μας καταβάλλουν τόσο πολύ, που αρχίζουμε να βλέπουμε πιο ζοφερά ολόκληρη τη ζωή, το παρελθόν και το μέλλον μας. Ο αρνητικός τρόπος σκέψης μας κάνει να βλέπουμε τα προβλήματά μας λιγότερο διαχειρίσιμα, μας δυσκολεύει στην επίλυσή τους και μας αποτρέπει να εφαρμόζουμε τις λύσεις, όταν τελικά τις βρίσκουμε.
Μπορεί να αναγνωρίζουμε ότι ορισμένες δραστηριότητες που βελτιώνουν τη διάθεση θα μας βοηθήσουν, αλλά δεν είμαστε πρόθυμοι να τις επιδιώξουμε.
Αυτό οδηγεί πολλούς να καταφεύγουν στο αλκοόλ ή σε άλλες ουσίες. Πολλοί από τους ασθενείς με τους οποίους συνεργάστηκα υποστήριζαν ότι το ποτό μετρίαζε τον θυμό τους και καθιστούσε τη ζωή πιο εύκολη για τους γύρω τους. Ενώ ένα ποτό μπορεί να απαλύνει τον εκνευρισμό μας και να μας κάνει πιο ευχάριστους στους άλλους, το ερώτημα είναι αν κάποιος μπορεί να αρκεστεί σε ένα ποτό ή να περάσει σε δύο, τρία ή περισσότερα.
Όταν χρησιμοποιούμε αλκοόλ για να διαχειριστούμε τη διάθεσή μας, είναι απίθανο η κατανάλωση να παραμείνει σε μέτρια επίπεδα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όσο περισσότερο μεθάμε, τόσο λιγότερο έλεγχο έχουμε και τόσο πιθανότερο είναι να εκφράσουμε τον θυμό και την επιθετικότητά μας με καταστροφικούς τρόπους.
Τα πρώτα μας βήματα στον δρόμο προς την κατάχρηση ή την εξάρτηση από το αλκοόλ συχνά προκαλούνται από μια λανθασμένη προσπάθεια να διαχειριστούμε τη συναισθηματική δυσφορία και την οργή που προκαλούν οι αναμηρυκασμοί μας.
Κάποιοι μπορεί να στραφούν στο φαγητό ή στην πρόκληση εμετών. Όμως ανεξάρτητα με το πού θα στραφούμε για να διαχειριστούμε τέτοια συναισθήματα, ο αναμηρυκασμός που τα προκάλεσε παραμένει ανεπίλυτος και το μόνο που κάνουμε είναι να αυξάνουμε τον κίνδυνο διατήρησης μακροχρόνιας ψυχικής βλάβης.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Guy Winch, Ph.D “Γίνε γιατρός της ψυχής σου” από τις εκδόσεις Διόπτρα
