Όταν ήμουν επτά χρονών, ο καλύτερός μου φίλος ήταν ο Σαμ. Η μητέρα του τον επέπληττε συνέχεια δημοσίως.
“Είσαι πολύ άτακτο παιδί!”… Αυτή ήταν μία από τις αγαπημένες της βεβαιώσεις για τον Σαμ, όπως επίσης και οι φράσεις “Ποτέ δεν θα κάνεις τίποτα σωστό!” και “Όσο μεγαλώνεις χειροτερεύεις!”.
“Πάντα δημιουργεί προβλήματα” έλεγε στους φίλους και την οικογένειά της.
Ωστόσο, ο πατέρας του Σαμ, τον έβλεπε διαφορετικά. Ήταν περήφανος για τον Σαμ, που ήταν το καμάρι του. Εκείνος έλεγε: “Είναι ένα αγγελούδι!” και “Θα μεγαλουργήσει στη ζωή του, γιατί είναι πανέξυπνο αγόρι”.
Κάποιοι παρατήρησαν ότι, όταν ο Σαμ ήταν με τον πατέρα του, ήταν πράγματι σωστός άγγελος και πολύ ευγενικός, όπως τον περιέγραφε ο πατέρας του. Όταν, όμως, ήταν με τη μητέρα του, ήταν ο ταραξίας, που η μητέρα του περίμενε.
Ο Σαμ ενεργούσε σύμφωνα με τις βεβαιώσεις των γονιών του κι ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του. Όταν ο Σαμ ήταν 8 χρόνων, ο πατέρας του σκοτώθηκε σε τροχαίο. Κι έτσι η μητέρα του τον μεγάλωσε μόνη της.
Οι αρνητικές βεβαιώσεις της γίνονταν όλο και πιο συχνές κι εκείνος τις επαλήθευε όλες. Πολύ σύντομα τις υιοθέτησε και ο ίδιος για τον εαυτό του.
Σε ηλικία 12 χρόνων, τον απέβαλαν από το σχολείο ως “ανεπιθύμητο”. Οι αρνητικές βεβαιώσεις της μητέρας του είχαν γίνει η πραγματικότητά του.
Ως έφηβος, ο Σαμ μπαινόβγαινε σε αναμορφωτήρια, επαληθεύοντας τις βεβαιώσεις της μητέρας του ότι θα ήταν απειλή για την κοινωνία. Στα 21 του φυλακίστηκε για τρία χρόνια για εμπόριο ναρκωτικών. Όταν αποφυλακίστηκε, έφυγε από την Αυστραλία για να γίνει μισθοφόρος στην Αφρική και να ανταποκριθεί στην αυτοεικόνα του “τρομοκράτη”.
Στα 27 του, σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυρών στη Νιγηρία.
Αυτή η ιστορία είναι σημαντική, γιατί αποδεικνύει πόσο ανταποκρινόμαστε στις βεβαιώσεις των δικών μας προσώπων, είτε αυτές είναι θετικές είτε αρνητικές.
Οι γονείς μας, οι δάσκαλοι, οι φίλοι, οι συγγενείς, οι σύντροφοί μας, αλλά και όλη η κοινωνία θα επηρεάσουν δυσμενώς τη ζωή μας, όταν ρυθμίζουν το ενεργοποιητικό μας σύστημα (RAS) να λειτουργήσει βάσει των αρνητικών βεβαιώσεων, που έχουν για μας.
Επίσης, ανταποκρινόμαστε στις προσδοκίες, που έχουμε για τον εαυτό μας και που – συνειδητά ή ασυνείδητα – επαναλαμβάνουμε στον εαυτό μας, με τις καθημερινές βεβαιώσεις μας.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Alan & Barbara Pease “Η απάντηση” από τις εκδόσεις Ιβίσκος
