Από τις εμπειρίες μας, έχουμε διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι που δεν είναι προσανατολισμένοι στην πνευματικότητα μπορούν να αντιληφθούν την εσωτερική τους καθοδήγηση ως ένα ζήτημα πίστης.
Κάποτε είχαμε προσκληθεί να επιδείξουμε την τεχνική της ονειροπόλησης σε μια ομάδα ιερέων που ενδιαφέρονταν να εξερευνήσουν νέους τρόπους αυτοβοήθειας.
Τον προηγούμενο χρόνο, πέντε συνάδελφοί τους είχαν παραιτηθεί λόγω υπερκόπωσης και οι υπόλοιποι ήθελαν να αποφύγουν κάτι παρόμοιο. Αποδέχτηκαν την ιδέα ότι οι απαντήσεις στα προβλήματά τους μπορούσαν να βρεθούν, αν συνδύαζαν την προσευχή και τον διαλογισμό με μερικές απεικονίσεις. Για να τους δείξουμε πώς μπορεί να γίνει αυτό, τους προτείναμε αυτή την άσκηση:
1.Φανταστείτε τον εαυτό σας σ’ένα όμορφο μέρος.
2.Με τα μάτια του μυαλού σας κοιτάξτε γύρω σας μέχρι να βρείτε τρία ζωντανά πλάσματα: μια γυναίκα, έναν άνδρα κι ένα παιδί.
3.Καθώς εκπνέετε, σκεφτείτε μια ερώτηση.
4.Καθώς εισπνέετε, προσπαθήστε να δείτε την απάντηση.
Στο τέλος της άσκησης, όταν οι εθελοντές άνοιξαν τα μάτια τους, μια ιερέας μίλησε γι’αυτό που είχε δει.
Διαβάστε επίσης: Η αξία του να μάθουμε να “ακούμε” την διαίσθησή μας
«Ξέρω ότι οι καινούργιοι φίλοι μου θα μου μάθουν πολλά πράγματα. Φαντάστηκα ότι ήμουν στην ορεινή Σιέρα, σ’ένα λιβάδι με αγριολούλουδα. Εκεί μου εμφανίστηκαν τρία πνεύματα που έμοιαζαν με πράσινα ξωτικά. Το πρώτο ήταν η γυναίκα που λεγόταν Νινόσκα, το δεύτερο ήταν ο άνδρας που λεγόταν Πάμπερνικλ και το τρίτο ήταν το παιδί, ο Πούσκιν.
Τους ρώτησα κάτι για το οποίο βαθιά μέσα μου γνώριζα την απάντηση. Η ερώτηση ήταν: «Τι χρειάζομαι περισσότερο για να είμαι καλά στην υγεία μου;», και η απάντηση ήταν: «Να είσαι χαρούμενη».
Η επόμενη ερώτηση ήταν: «Τι χρειάζομαι για να είμαι χαρούμενη;», κι αυτοί μου είπαν: «Να είσαι αληθινή με τον εαυτό σου, να ξαναγίνεις παιδί, να ζεις την κάθε μέρα».
Η Νινόσκα μου είπε ότι δεν χρειάζεται να αφήσω την εκκλησία, φτάνει να αφιερώνω τον ίδιο χρόνο επίσης σ’αυτήν και τον Πούσκιν.
Για μένα κάτι τέτοιο σημαίνει να επιστρέψω στη φύση, στο μοναχικό βίο και να γίνομαι ένα με το Θεό κάθε μέρα.
Όταν συμφώνησα, μου είπαν ότι από εδώ και στο εξής θα βρίσκονται πάντα κοντά μου για να με συμβουλεύουν και να με καθοδηγούν όποτε έχω ανάγκη και, για να επισφραγίσουμε τη συμφωνία χορέψαμε γύρω από τα δέντρα».
Της είπαμε ότι πιστεύουμε πως βοηθάει περισσότερο να βλέπει αυτούς τους συμμάχους σαν ονειρικές μορφές που γεννιούνται από τον ανθρώπινο εγκέφαλο, παρά σαν ασώματα πνεύματα που υπάρχουν από μόνα τους.
Η ιερέας χαμογέλασε και είπε ότι αυτό δεν την πειράζει, φτάνει να μπορεί να τους έχει κοντά της οποιαδήποτε στιγμή το θελήσει, κάτι που πιστεύει πως μπορεί να γίνει εφόσον αυτά τα πνεύματα είναι πλευρές του εαυτού της.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Dr. Irving Oyle & Susan Jean «Το Μαγικό Θέατρο» από τις εκδόσεις Έσοπτρον
