Ένα από τα αναπόφευκτα μαθήματα της ζωής είναι ότι όλοι κάποτε ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αποδοκιμασία των άλλων.
Η παραπάνω φράση είναι ένας ευχάριστος τρόπος για να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας το παλιό κλισέ ότι δεν μπορείτε ποτέ να τους ευχαριστήσετε όλους ταυτόχρονα. Ακόμα και σε μια συντριπτική εκλογική νίκη, στην οποία ο υποψήφιος συγκέντρωσε το 55% των ψήφων, υπάρχει ένα 45% του πληθυσμού που θα προτιμούσε να είχε νικήσει κάποιος άλλος.
Ό,τι πρέπει δηλαδή για να νιώθει κάποιος ταπεινός, έτσι δεν είναι;
Ο δικός μας βαθμός επιδοκιμασίας από την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους μας είναι μάλλον απίθανο να είναι υψηλότερος. Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο καθένας μας έχει ένα σύνολο ιδεών με τις οποίες αξιολογεί τη ζωή, και αυτές οι ιδέες συνήθως δεν ταιριάζουν με εκείνες των άλλων ανθρώπων.
Για κάποιο λόγο, όμως, οι περισσότεροι από εμάς αντιπαλεύουν αυτό το αναπόφευκτο γεγονός. Θυμώνουμε, πληγωνόμαστε ή απογοητευόμαστε όταν οι άλλοι απορρίπτουν τις ιδέες μας, μας αρνούνται κάτι ή εκφράζουν κάποια άλλη μορφή αποδοκιμασίας απέναντί μας.
Όσο πιο σύντομα αποδεχτούμε αυτή τη μοιραία πραγματικότητα, ότι δηλαδή δεν είναι δυνατόν να κερδίσουμε την έγκριση όλου του κόσμου, τόσο πιο εύκολη θα γίνει η ζωή μας.
Όταν, αντί να προσπαθείτε να το αποφύγετε, αποδεχτείτε ότι αναλογεί και σ’ εσάς κάποιο μερίδιο αποδοκιμασίας, θα αναπτύξετε μια θεώρηση των πραγμάτων που θα σας βοηθήσει ιδιαίτερα στο ταξίδι της ζωής.
Όταν σας αποδοκιμάζουν, αντί να νιώθετε ότι σας απορρίπτουν, μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας: «Να τα μας, πάλι. Εντάξει λοιπόν». Και κατόπιν μπορεί να μάθετε να δέχεστε με ευχάριστη έκπληξη την επιδοκιμασία που προσδοκούσατε.
Έχω παρατηρήσει ότι υπάρχουν αρκετές μέρες που αντιμετωπίζω ταυτόχρονα τον έπαινο και τον ψόγο. Κάποιος μου ζητάει να δώσω μια διάλεξη και κάποιος άλλος όχι.
Το ένα τηλεφώνημα μου φέρνει καλά νέα και το άλλο ένα καινούργιο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσω.
Το ένα παιδί μου είναι ευχαριστημένο από τη συμπεριφορά μου και το άλλο μου εναντιώνεται.
Ένας λέει πόσο ωραίος τύπος είμαι και ένας άλλος πιστεύει ότι είμαι εγωιστής επειδή δεν απάντησα στο τηλεφώνημα του.
Όλα αυτά τα σκαμπανεβάσματα, τα καλά και τα κακά, η επιδοκιμασία και η αποδοκιμασία, αποτελούν μέρος της ζωής του καθενός μας.
Εγώ πρώτος, βέβαια, θα παραδεχτώ ότι πάντοτε προτιμώ την επιδοκιμασία, γιατί σε κάνει να νιώθεις καλύτερα και είναι πιο εύκολο να τη χειριστείς.
Αλλά όσο πιο ικανοποιημένος νιώθω από τη ζωή μου, τόσο λιγότερο η αίσθηση της εσωτερικής μου ευτυχίας εξαρτάται από αυτό.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Richard Carlson «Μη βασανίζεστε για μικροπράγματα γιατί όλα είναι μικροπράγματα» από τις εκδόσεις Πεδίο
