Στη ζωή πρέπει να χειριζόμαστε πολλ΄ς εκκρεμότητες ταυτόχρονα. Όταν υπάρχουν όμως ταυτόχρονα πολλά πράγματα ξεκρέμαστα, είναι αναπόφευκτο ότι κάποια θα μας ξεφύγουν. Για παράδειγμα, πριν από μερικά χρόνια έχασα την πρώτη μέρα του γιου και της κόρης μου στο σχολείο επειδή έλειπα από την πόλη για δουλειές. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήμουν παρών στην οικογενειακή μας παράδοση για την πρώτη μέρα στο σχολείο -σηκωνόμασταν και εμείς καιτα παιδιά πολύ νωρίς, τους φτιάχναμε ένα πλούσιο πρωινό και μετά τα παίρναμε φωτογραφίες στην αυλή μας. Πάντα έκελινα αυτή τη μέρα από νωρίς το ημερολόγιό μου, αλλά εκείνη τη φορά έπρεπε να παρευρεθώ στην εκδήλωση ενός πελάτη και δεν υπήρχε τρόπος να το αποφύγω.
Για τον εργαζόμενο γονέα δεν είναι ρεαλιστικό να σκέφτεται ότι θα μπορεί να είναι παρών σε κάθε εξαιρετική στιγμή της ζωής του παιδιού του. Είχα όμως δεσμευτεί στον εαυτό μου πως θα ήμουν πάντα παρών για την πρώτη μέρα των παιδιών μου στο σχολείο. Όταν αναγκάστηκα να τους πω ότι αυτή τη φορά δεν θα τα καταφέρω, ήμουν καταστεναχωρημένος. Το χειρότερο δεν ήταν η αναστάτωσή μου επειδή είχα προδώσει την εμπιστοσύνη τους, αλλά επειδή είχα προδώσει τον εαυτό μου.
Όσες εκκρεμότητες κι αν έχετε ταυτόχρονα, θα πρέπει πάντα να βάζετε πρώτα τα πιο σημαντικά αν θέλετε να ζήσετε τη ζωή σας χωρίς άλλες τύψεις. Η εμπειρία αυτή λειτούργησε για μένα σαν οδυνηρή αφύπνιση με αποτέλεσμα να αυτοδεσμευτώ ότι θα έχω πάντα πρώτη την οικογένεια μου, τον γάμο μου και την ποιότητα της ζωής μου. Όσο δύσκολο και αν είναι μερικές φορές, κατάφερα μέχρι σήμερα να περιορίσω τις δουλειές με πελάτες που χρειάζονται συχνά ταξίδια και να μεταμορφώσω την εργασία μου σε κάτι που γίνεται κυρίως ηλεκτρονικά, στην πόλη μου ή από απόσταση.
Επιπλέον, σήμερα πια παίζω τακτικά σουτάκια με τον γιο μου μετά το σχολείο, κάθομαι συχνά να παρακολουθήσω τους αυτοσχεδιασμούς της κόρης μου με την ηλεκτρική κιθάρα της, οργανώνουμε πιο συχνές οικογενειακές εκδρομές και κάνω τις σπιτικές δουλειές που μου αναλογούν – και με το παραπάνω. Όσο για την πρώτη μέρα των παιδιών μου στο σχολείο από τότε; Μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι ήμουν πάντα παρών, με το τηγανι για την ομελέτα στο ένα χέρι και τη φωτογραφική μηχανή στο άλλο.
Καθένας μας έχει το δικό του σύνολο με τις προσωπικές αρχές που τον καθοδηγούν στη ζωή, αλλά μερικές φορές οι αρχές αυτές συγκρούονται και πρέπει να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Μια καλή ερώτηση που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας σε τέτοιες περιστάσεις είναι: “Τι είναι πιο σημαντικό;” Η ερώτηση αυτή θα σας αναγκάσει να βάλετε προτεραιότητες στις αρχές σας έτσι ώστε, τελικά, να βρεθεί μόνο μια στην κορυφή του καταλόγου σας. Προφανώς είνα ισημαντικό ολόκληρο το σύνολο με τις αρχές σας -για παράδειγμα, η αυστηρή επαγγελματική ηθική, η οικονομική ανεξαρτησία, η τήρηση των δεσμεύσεων, η ευτυχία, η καλή φυσική κατάσταση, και ο περισσότερος χρόνος με την οικογένεια- το μυστικό είναι να ανακαλύψετε τι έχει μεγαλύτερη προτεραιότητα για εσάς. Όταν καταλήξετε στην απάντηση, μπορεί να χρειαστεί να κάνετε μερικές σημαντικές και ενδεχομένως δύσκολες αλλαγές στη ζωής σας, που θα περιλαμβάνουν και τη θυσία κάποιων προτεραιοτήτων σε βάρος κάποιων άλλων. Στο τέλος όμως, ποτέ δεν θα το μετανιώσετε και δεν θα νιώσετε τύχεις αν δείξετε αφοσίωση σε όσα θεωρείτε τα πιο σημαντικά στη ζωή.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Δεν μετανιώνω ξανά!” του Marc Muchnick από τις εκδόσεις Θέσις
