Αν επιθυμείτε να πετύχετε πρέπει να σταματήσετε να λέτε τη φράση «δεν μπορώ» και όλες τις συγγενικές της, όπως «μακάρι να μπορούσα».
Οι λέξεις δεν μπορώ σας αποδυναμώνουν. Σας κάνουν κυριολεκτικά πιο αδύναμους όταν τις προφέρετε. Στα σεμινάριά μου, χρησιμοποιώ μια τεχνική που ονομάζεται εφαρμοσμένη κινησιολογία για να δοκιμάσω τη μυϊκή δύναμη των παρευρισκόμενων καθώς προφέρουν διαφορετικές φράσεις.
Τους λέω να τεντώσουν το αριστερό τους χέρι στο πλάι και τους το πιέζω με το αριστερό μου χέρι για να διαπιστώσω ποια είναι η φυσιολογική τους δύναμη.
Έπειτα τους βάζω να επιλέξουν κάτι που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν, για παράδειγμα «δεν μπορώ να παίξω πιάνο» και να το λένε δυνατά. Ύστερα πιέζω ξανά το χέρι τους προς τα κάτω και είναι πάντα πιο αδύναμο. Κατόπιν τους βάζω να πουν «μπορώ να το κάνω» (μπορώ να παίξω πιάνο) και το χέρι τους είναι πιο δυνατό.
Ο εγκέφαλός σας είναι σχεδιασμένος να λύνει κάθε πρόβλημα και να προσεγγίζει οποιονδήποτε στόχο του δίνετε. Οι λέξεις που σκέφτεστε και λέτε επηρεάζουν πραγματικά το σώμα σας, κάτι που για παράδειγμα μπορείτε να παρατηρήσετε στα νήπια. Όταν είσαστε μικροί τίποτα δεν σας σταματούσε.
Διαβάστε επίσης: Νιώθοντας ευγνωμοσύνη όταν δεν έχω τίποτα αλλά και όταν έχω τα πάντα
Πιστεύατε ότι μπορούσατε να σκαρφαλώσετε παντού. Κανένα εμπόδιο δεν ήταν υπερβολικά μεγάλο για να επιχειρήσετε να το ξεπεράσετε. Όμως, σιγά σιγά, αυτή η αίσθηση που είχατε ότι είστε ακατανίκητοι άρχισε να υποχωρεί μέσα από τα εξαρτημένα ανακλαστικά που δημιούργησε η συναισθηματική και σωματική κακοποίηση που δεχτήκατε από την οικογένεια, τους φίλους και τους δασκάλους σας, και από τις αποφάσεις που λάβατε ως αποτέλεσμα, μέχρι που αρχίσατε πια να πιστεύετε ότι δεν είστε ικανοί.
Πρέπει να αναλάβετε την ευθύνη και να αφαιρέσετε τις λέξεις «δεν μπορώ» από το λεξιλόγιό σας. Κάποτε παραβρέθηκα σε ένα σεμινάριο του Τόνι Ρόμπινς στο οποίο μάθαμε να περπατάμε στα κάρβουνα.
Στην αρχή, όλοι φοβόμασταν ότι δε θα μπορούσαμε να το κάνουμε· ότι θα καίγαμε τις πατούσες μας. Ως μέρος του σεμιναρίου, ο Τόνι μας έβαλε να γράψουμε σε ένα χαρτί όλα τα υπόλοιπα πράγματα που πιστεύαμε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε – δεν μπορώ να βρω την τέλεια δουλειά, δεν μπορώ να γίνω εκατομμυριούχος, δεν μπορώ να βρω τον τέλειο σύντροφο – και έπειτα τα πετάξαμε στα κάρβουνα και τα είδαμε να γίνονται στάχτη.
Δύο ώρες αργότερα, 350 από εμάς περπάτησαν σε αναμμένα κάρβουνα χωρίς να καεί κανείς. Εκείνη τη νύχτα μάθαμε ότι όπως η πεποίθηση που είχαμε ότι δεν μπορούμε να περπατήσουμε στα κάρβουνα χωρίς να καούμε ήταν ψέμα, το ίδιο ίσχυε και για κάθε άλλη περιοριστική πεποίθηση που είχαμε σχετικά με τις δυνατότητές μας.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Jack Ganfield «Η Επιτυχία Βήμα Βήμα» από τις εκδόσεις Διόπτρα
