Άλλοι το ονομάζουν « 6 η αίσθηση», άλλοι «εσωτερική φωνή» και άλλοι «προαίσθημα»… Η διαίσθησή μας μπορεί να διαδραματίσει πολύ ενεργό ρόλο στη λήψη διάφορων αποφάσεων κατά τη διάρκεια της ζωής μας σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα.
Είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές επινόησαν μια τεχνική για να καταγράψουν και να υπολογίσουν την διαίσθηση. Μετά τη χρήση της τεχνικής, οι ερευνητές δημοσίευσαν στο περιοδικό «Psychological Science», αξιόπιστα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιούν την διαίσθησή τους για να παίρνουν γρηγορότερες, ακριβέστερες και πιο ασφαλείς αποφάσεις σε διάφορους τομείς της ζωής τους.
Όπως δήλωσε ο επίκουρος καθηγητής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, Joel Pearson , η μελέτη αυτή δείχνει ότι η διαίσθηση πράγματι υπάρχει και επίσης ότι οι ερευνητές είναι σε θέση να μπορούν να την μετρήσουν.
Η ύπαρξη ή όχι της διαίσθησης, αποτελεί ένα αρκετά επίμαχο θέμα που απασχολεί τους ψυχολόγους και τους αναλυτές τα τελευταία χρόνια. Γενικά αν θέλαμε να δώσουμε έναν επιστημονικό ορισμό αυτής της εγκεφαλικής δυνατότητας, θα λέγαμε ότι πρόκειται για μια διαδικασία του εγκεφάλου που επιτρέπει στα άτομα να αποφασίζουν, χωρίς τη χρήση κάποιας αναλυτικής λειτουργίας και αιτιολογίας. Παρά το γεγονός ότι ψυχολόγοι και κοινό, αποδέχονται την ύπαρξη της διαίσθησης, οι επιστήμονες δεν είχαν στα χέρια τους ένα αξιόπιστο τεστ για να μπορέσουν να συλλέξουν αντικειμενικά στοιχεία για την διαίσθηση ή τουλάχιστον για να αποδείξουν την ύπαρξή της.
Σύμφωνα με τον Pearson, οι παλαιότερες μελέτες δεν μετρούσαν πραγματικά τη διαίσθηση, καθώς μέχρι τώρα δεν είχε βρεθεί μέθοδος ποσοτικοποίησης. Αντιθέτως βασίζονταν σε ερωτηματολόγια που κατέγραφαν την άποψη που είχαν τα άτομα για το πώς παίρνουν αποφάσεις.
Πείραμα Μέτρησης της Διαίσθησης
Οι ερευνητές έδειξαν σε ομάδες των 20 ατόμων, μαύρες και άσπρες κουκκίδες, οι οποίες κινούνταν στην μισή οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή . Ακολούθως, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες στο πείραμα, να πουν αν οι τελείες έχουν κίνηση προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά της οθόνης.
Όσο οι συμμετέχοντες έπαιρναν αυτή την απόφαση , από την άλλη πλευρά της οθόνης του υπολογιστή , αναβόσβηνε ένα φωτεινό τετράγωνο για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου. Κάποιες φορές, μέσα στο φωτεινό τετράγωνο, οι ερευνητές ενσωμάτωναν και κάποια εικόνα, σχεδιασμένη για να προκαλεί κάποιο συναίσθημα στους συμμετέχοντες .
Κάθε εικόνα, για παράδειγμα, είχε στόχο να προκαλέσει είτε ένα θετικό συναίσθημα ( ένα κουτάβι ή ένα μωρό ) ή ένα αρνητικό συναίσθημα ( ένα πυροβόλο όπλο ήένα φίδι ) . Ωστόσο , οι συμμετέχοντες δεν είχαν επίγνωση ότι είχαν εμφανιστεί μπροστά τους αυτές οι εικόνες , επειδή εμφανίζονταν πολύ γρήγορα να γίνει αυτό αντιληπτό. Οι εικόνες αυτές περνούσαν υποσυνείδητα μηνύματα ενεργοποιώντας τις πληροφορίες που σχετίζονται με την διαίσθηση. Ήταν σύντομες, συναισθηματικά επιφορτισμένες και περνούσαν με τρόπο υπόγειο στο υποσυνείδητο.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες στους οποίους έδειχναν θετικές εικόνες, πήγαιναν καλύτερα. Ήταν πιο ακριβείς στο να αντιληφθούν τις κινήσεις των κουκίδων και επίσης ανέφεραν ότι ήταν πιο σίγουροι για την επιλογή τους! Τα πειράματα επίσης, έδειξαν ότι με τον καιρό, ο ανθρώπινος εγκέφαλος εκπαιδεύεται στην χρήση υποσυνείδητων ερεθισμάτων και μπορεί κάποιος με τον τρόπο αυτό να «εκπαιδευτεί» στο να μπορεί να χρησιμοποιεί περισσότερο τη διαίσθησή του!
