Διαλογισμός με άγρια ζώα

Ναι, διαλογισμός μαζί με άγρια ζώα, ζώα της φύσης. Και για όσους βιάστηκαν να σκεφτούν πως αυτό δε γίνεται, βρήκαμε αυτό το ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει πόσα πολλά έχουν ακόμη τα ζώα να μας μάθουν, πόσα πολλά έχουμε να μάθουμε ακόμα για τις δικές μας δυνάμεις. Βλέπετε ζούμε αυτές τις επικίνδυνες αλλά και συναρπαστικές στιγμές της ιστορίας της ανθρωπότητας που ανακαλύπτουμε ξανά τη σύνδεσή μας με τον πλανήτη Γη.

Μπορεί να έμοιαζε για αιώνες ένας αφιλόξενος και άγριος κόσμος “εκεί έξω” αλλά να που και εμείς, όπως και οι υπόλοιποι… γήινοι, έχουμε την ίδια λαχτάρα για επικοινωνία και ειρήνη.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση των λόγων του ντοκιμαντέρ μικρού μήκους που έπεται.

Πώς να γίνεις φίλος με ένα άγριο ζώο

Για ν’ αποκτήσεις σχέση με ένα άγριο πλάσμα, πρώτα θα πρέπει ν’ αποκτήσεις σχέση με τον εαυτό σου. Θα πρέπει να ξέρεις ποιος είσαι εσύ. Γιατί αυτά τα ζώα δε θα εμπιστευτούν “κάτι” αυτομάτως.

Τα άγρια ζώα ανησυχούν για την επιβίωσή τους. Ανησυχούν για την τροφή τους. Ανησυχούν για το αν θα γίνουν τροφή. Μέσα σ’ όλα αυτά, αναθρέφουν με προσήλωση τα μωρά τους για να διαιωνίσουν τα είδη τους.

Βρισκόμουν στο Εθνικό Πάρκο του Yosemite και καθώς περπάτησα για λίγο στο μονοπάτι, κάθισα σ’ έναν κορμό και μπήκα σε κατάσταση διαλογισμού. Και ενώ νόμιζα πως βρισκόμουν σε μια “απλή” εξοχή, άρχισα ξαφνικά να αντιλαμβάνομαι όλα αυτά τα πλάσματα!

Έντομα άρχισαν να ξετρυπώνουν… πουλιά ήρθαν για να φάνε τα έντομα. Συνέβαινε μια απίστευτη δραστηριότητα γύρω μου, η οποία ήταν σα να μην υπήρχε μέχρι να κάτσω και να ηρεμήσω.

Καθώς είχα σταθεί εκεί, λίγα μέτρα μακρυά και παρακολουθούσα όλη αυτή τη ζωή να συμβαίνει, άκουσα τα λόγια ενός παιδιού προς τον πατέρα του οι οποίοι περπατούσαν κάτω χαμηλά, στο μονοπάτι: «…μα μπαμπά!»

Αμέσως μόλις ακούστηκε η φωνή, όλα αυτά τα μικροσκοπικά πλασματάκια τραβήχτηκαν και κρύφτηκαν κάτω από οτιδήποτε… έγιναν ένα με το περιβάλλον, σα να μην υπήρχαν.

Ο άνθρωπος θέλει πολλές φορές τα ζωάκια να τρέξουν προς αυτόν, όταν επιχειρεί μια βόλτα στην εξοχή, στη φύση. Λέει σιγανά: «έλα, έλα, έλα, έλα…»

Τώρα, αν δεις κάποιον που σου αρέσει, και θες να πιάσεις κουβέντα μαζί του… θα τον γυρόφερνες επίμονα και θα του έλεγες «έλα, έλα, έλα ‘δω, σ’αγαπώ, σ’ αγαπώ…;» Θα έμοιαζες μεγάλος βλάκας αν έκανες έτσι και μπορεί και να καλούσαν την αστυνομία.

Αν πάντα συμπεριφερόμαστε καταπιεστικά και καταδυναστεύουμε τα μέρη της γης με την παρουσία μας και μόνο, όλα τα υπόλοιπα ζωντανά πλάσματα θα μας αποφεύγουν, θα τρέξουν μακριά μας. Δε θα θέλουν να ασχοληθούν με την αλαζονεία μας και όλη αυτή την ενέργεια που εκπέμπουμε.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να μπούμε σε διαλογισμό, να βρεθούμε σ’ εκείνη την κατάσταση γαλήνης μέσα μας από την οποία μπορούμε ν’ αρχίσουμε να αναπτύσσουμε σχέσεις και να κατανοούμε το περιβάλλον γύρω μας.

Το ν’ αναπτύξουμε σχέση με ένα άγριο ζώο έχει πολύ να κάνει με τον σεβασμό. Με την κατανόηση πως μπροστά σου έχεις ένα ζωντανό πλάσμα το οποίο όντας ζωντανό, έχει κάθε δικαίωμα και κάθε ανάγκη που έχει η ύπαρξη. Δε χρειάζεται κανένα μανιφέστο που να πιστοποιεί πως αυτό το ζώο είναι καλό για τους ανθρώπους ώστε να το κρατήσουμε ζωντανό.

Όλα τα ζώα έχουν πλήρη αφύπνιση και συνείδηση για τη θέση τους και τον σκοπό τους στον κόσμο. Δεν έχουν την επίγνωση την οποία έχουν οι άνθρωποι, αλλά κι εμείς, δεν έχουμε την επίγνωση που έχουν τα ζώα.

Καθώς κοιτάζουν από τα δικά τους μάτια, δε βλέπουν αυτά που βλέπουμε. Κάποια απ’ αυτά μπορούν να βλέπουν υπεριώδης ακτίνες «οι γάτες βλέπουν υπεριώδης ακτινοβολίες»,

Άλλα βλέπουν πολύ καθαρά «οι αετοί βλέπουν 4 με 5 φορές καλύτερα απ’ ότι οι άνθρωποι» μπορούν να δουν τα γράμματα της εφημερίδας από εκατοντάδες μέτρα μακρυά. Κάποιοι άλλοι δε μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους «οι ρινόκεροι βλέπουν μέχρι λίγο πιο μπροστά από το κεφάλι τους»

Μερικά βλέπουν χρώματα «οι μαϊμούδες βλέπουν τα ίδια χρώματα που βλέπουν οι άνθρωποι» και άλλα δε βλέπουν «οι ελέφαντες τα βλέπουν ασπρόμαυρα»

Και όταν ακούν με τα αυτιά τους «οι νυχτερίδες ακούν υπερήχους 7 φορές ψηλότερα από αυτούς που ακούν οι άνθρωποι» δεν ακούν τα ίδια με αυτά που ακούμε εμείς. Όταν γεύονται, οι αισθητήρες τους διαφέρουν «ένα γατόψαρο μπορεί να γευτεί με ολόκληρο το σώμα του»

Όταν κάποια απ’ αυτά μυρίζουν, μυρίζουν πολύ καλά «οι σκύλοι μπορούν να μυρίσουν χιλιάδες φορές καλύτερα από τους ανθρώπους» και άλλα δε μυρίζουν καθόλου «τα δελφίνια δεν έχουν όσφρηση»

Όλα τους έχουν τις δικές τους αισθητικές εισόδους πληροφοριών και τη δική τους αντίληψη για το ποιοι είναι και πως ανταποκρίνονται στον κόσμο γύρω τους.

Από εκεί και πέρα, εμείς ως άνθρωποι, έχουμε την ικανότητα να τους προσεγγίσουμε και εκείνα έχουν την ικανότητα να προσεγγίσουν εμάς.

Όταν το ον μέσα στο άγριο ζώο, και το ον μέσα σου λαχταρούν να επικοινωνήσουν, λαχταρούν σχέση και χάδια… αυτή είναι η μαγεία!

Η λύκαινά μου με βοήθησε πολύ να μάθω να συγκεντρώνομαι στον διαλογισμό μου γιατί, όταν βρισκόμουν σ’ εκείνη την περιοχή των λύκων και ξεκινούσα να σκέφτομαι κάτι άλλο, αμέσως, μέσα σε δευτερόλεπτα το αντιλαμβάνονταν πως δεν ήμουν 100% μαζί της και αμέσως άρχιζε να μου γρυλίζει, δείχνοντας τα δόντια της λέγοντας μου

«Εδώ είσαι τώρα, μαζί μου. Εδώ να είσαι! Μη σκέφτεσαι άλλα πράγματα! Μη βγαίνεις από αυτό εδώ το πράγμα… Μείνε μέσα στη μαγεία που συμβαίνει εδώ μ’ εσένα κι εμένα σ’ αυτή τη στιγμή» Με απλό και φυσικό τρόπο μου έλεγε: «Διαλογίσου, μείνε εστιασμένος!»

Ο διαλογισμός δεν είναι πάντα με τα μάτια σου κλειστά και ν’ απομακρύνεσαι από τους ανθρώπους κι απ’ όλα τα άλλα. Έχει επίσης να κάνει και με ό,τι συμβαίνει γύρω σου όταν τα μάτια σου είναι ανοιχτά και περιδιαβαίνεις στον κόσμο…

Ποιος είσαι; Είσαι εκτός εαυτού; Γίνεσαι θύμα; Κριτικάρεις τα πάντα με κριτήρια τα οποία σε καμία περίπτωση δεν έχεις ψάξει αν ισχύουν; Θα μπορούσες απλά να είσαι αυτός που είσαι.

Όλοι μας έχουμε τη δική μας ιστορία για το ποιοι είμαστε. Και όπως κάθε ιστορία, μπορούμε να την αλλάξουμε. Έχουμε τη δυνατή μας πένα που λέγεται συνείδηση. Έχουμε όλοι τη δύναμη να ξαναγράψουμε την ιστορία μας με εσωτερική δουλειά, η οποία είναι τόσο σημαντική όσο και η εξωτερική δουλειά.

Ο διαλογισμός πραγματικά σε βοηθά να καθαρίσεις. Και όταν καθαρίζεις μέσα σου, αυτά τα ζώα θέλουν να σε κοιτάξουν στα μάτια, και τους αρέσεις…

Επιλογή, επιμέλεια και μετάφραση: Ελένη Μπινιάρη