Ένα παιδί κάποτε έπαιζε και έτρεχε μέσα στο πράσινο και την εξοχή. Έπεφτε και ξανασηκωνόταν, όπως κάνουν όλα τα παιδιά που παίζουν ελεύθερα και αβίαστα.
Ξαφνικά, πίσω από έναν μικρό βράχο δίπλα σε μία λίμνη, διαπίστωσε πως υπήρχε κάτι που έλαμπε. Η έμφυτη περιέργεια του μικρού παιδιού ξεπήδησε από μέσα του και έτρεξε να το κρατήσει στα χέρια του αυτό το τόσο περίεργο αντικείμενο.
Το επεξεργαζόταν αρκετή ώρα στα χέρια του, δεν μπορούσε όμως να καταλάβει περί τίνος επρόκειτο. Ήταν ένα πραγματάκι μικρό που όμως έβγαζε μία απίστευτη λάμψη και παρά το μικρό του μέγεθος φαινόταν μεγαλοπρεπές.
Σκέφτηκε να το πετάξει, αλλά μετά αποφάσισε να το βάλει στην τσέπη του παντελονιού του και να επισκεφτεί διάφορους ειδικούς ώστε να του πουν τι αντικείμενο είναι και αν αξίζει.
Φτάνοντας στο κέντρο της πόλης, σκέφτηκε να ρωτήσει πρώτο εκείνον που είχε το μαγαζί με τα καλύτερα χαλιά της πόλης.
Εκείνος ενώ προσφέρθηκε να το κοιτάξει, ρίχνοντας μία ματιά γύρισε στο μικρό παιδί και του είπε ‘’αυτό δε μου φαίνεται να έχει και κάποια ιδιαίτερη αξία’’.
Το παιδί δεν έχασε το θάρρος του, αποφάσισε να επισκεφτεί τεχνίτες και κάθε άλλο έμπορο της πόλης.
Ξεκίνησε με τον ηλεκτρολόγο, με τον μανάβη, τον κρεοπώλη, τον ξυλουργό, τον βιβλιοπώλη. Η κατάληξη όμως ήταν πάντοτε η ίδια:
“Λυπούμαστε, αλλά αυτό δε φαίνεται να έχει κάποια ιδιαίτερη αξία”.
Το μικρό παιδί αποθαρρύνθηκε, αλλά μία φωνή μέσα του το διαβεβαίωνε πως όλα στο τέλος θα πήγαιναν καλά.
Αποφάσισε τότε, να επισκεφτεί τον κοσμηματοπώλη της περιοχής, ήταν ο τελευταίος στον οποίο θα πήγαινε. Ήταν και ο μόνος που είχε γνώσεις και μπορούσε να κρίνει τα αντικείμενα έτσι και αλλιώς..
Του έδειξε το μικρό του εύρημα και ενώ η αντίδρασή του θεωρούσε πως θα ήταν ίδια με όλων των προηγούμενων, έμεινε έκπληκτος όταν τον είδε να αναφωνεί:
“Μα αυτό είναι διαμάντι! ένα μικρό αλλά πολύτιμο διαμάντι. Πώς είναι δυνατόν οι άλλοι να μην το διέκριναν; Ξέρεις πόσα αξίζει αυτό;”
Το μικρό παιδί δεν μπορούσε να πιστέψει πως ήταν τόσο πολύτιμο ένα μικρό πραγματάκι το οποίο τόσοι άλλοι μάλιστα χαρακτήριζαν άχρηστο.
Όπως συνέβη εδώ, έτσι συμβαίνει και στην πραγματική ζωή: Λίγοι μπορούν να εκτιμήσουν τι αξίζουμε πραγματικά, ας κάνουμε υπομονή μέχρι να μας εκτιμήσουν οι σωστοί..
Μαρία Σκαμπαρδώνη
