Δύο ψυχολόγοι προχωρούν σε ένα διάδρομο και κάποια στιγμή προσπερνούν έναν συνάδελφό τους. Ο τύπος τους χαμογελάει, τους χαιρετάει με μια «Καλημέρα!» και συνεχίζει το δρόμο του.
Μόλις έφτασε σε μια απόσταση όπου δεν μπορούσε να τους ακούσει, ο ένας ψυχολόγος γυρνάει στον άλλον και του λέει: «Αναρωτιέμαι τι ακριβώς εννοούσε μ’ αυτό».
Πολλοί από μας έχουμε ασχοληθεί με αυτοανάλυση, ενδοσκόπηση, ψυχοθεραπεία και επεξεργασία των σχέσεών μας για πολύ καιρό. Δεν υπάρχει τέλος στην επεξεργασία των συναισθημάτων μας.
Οι περισσότεροι από μας είμαστε τόσο «δουλεμένοι» ψυχολογικά, που έχουμε αρχίσει πια να δουλεύουμε τον εαυτό μας.
Υπάρχει κάποια στιγμή που πρέπει να σταματήσουμε την προσπάθεια να τα ξεδιαλύνουμε όλα και απλώς να βγούμε στον κόσμο και να κάνουμε κάτι.
Παρ’ όλο που η έρευνα των υποσυνείδητων κινήτρων μας είναι πολύτιμη, κάποια στιγμή πρέπει να βγούμε από τα σπήλαια της ανάλυσης και να αρχίσουμε να ζούμε. Θα μάθουμε περισσότερα από τη δράση παρά από την προσπάθεια διανοητικής κατανόησης των πάντων.
Στην ταινία του «Ο υπναράς» ο Γούντι Άλεν καταψύχεται κατά λάθος σε ένα νοσοκομείο και ξυπνάει μετά από 500 χρόνια.
Όταν οι τεχνικοί που τον ξανάφεραν στη ζωή του είπαν σε ποια χρονιά βρισκόταν, εκείνος αναφώνησε: «Θεέ μου! Θα κόντευα πια να τελειώσω την ψυχανάλυσή μου!»
Ο στόχος της θεραπείας είναι να μας κάνει να σταθούμε στα πόδια μας και να λειτουργούμε.
Οι θεραπευτές ή οι ασθενείς που έχουν μετατρέψει σε θρησκεία την παραμονή του ασθενή στην ανάλυση για πάντα έχουν αντικαταστήσει το στόχο με τη φόρμα.
Οι καλύτεροι θεραπευτές είναι εκείνοι που ενθαρρύνουν τους ασθενείς να ζουν τη ζωή τους, να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις και να προχωρούν στο επόμενο επίπεδο.
Είναι καιρός να προχωρήσουμε στη ζωή μας, που θα μας διδάσκει με χαρούμενους τρόπους καθώς θα τη ζούμε γλεντώντας την.
«Εμπιστεύομαι τη ζωή για να μου αποκαλύψει τα πλούτη μου».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Alan Cohen «μια βαθιά ανάσα ζωής» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
