Στο Σαν Φρανσίσκο, το 2009, πραγματοποιήθηκε το πρώτο από τα μεγάλα διεθνή συνέδρια για την αποτυχία, τα οποία έγιναν από τότε θεσμός στη Σίλικον Βάλει.
Η αρχή αυτών των failcon (από τη λέξη “fail” στα αγγλικά, που σημαίνει αποτυχία, και την πρόθεση “con” από την αγγλική λέξη “conference”, που σημαίνει συνέδριο), των οποίων τα βίντεο κυκλοφόρησαν μαζικά στο διαδίκτυο, είναι να καταθέσουν επιχειρηματίες ή αθλητές τι οφείλουν στις αποτυχίες τους.
Εκεί περιγράφουν πώς οι αποτυχίες τους τους ζωντάνεψαν, τους αφύπνισαν, τους έθρεψαν ή τους ταρακούνησαν μέχρι να τους κατευθύνουν προς την ιδέα που θα έφερνε την επιτυχία τους, προς έναν δρόμο που αρχικά ούτε καν θα είχαν σκεφτεί. Αρκεί να ακούσουμε κάποιες από αυτές τις ομιλίες για να κατανοήσουμε πώς οι μεταβολές στην ψηφιακή οικονομία επέβαλαν την εμφάνιση ενός νέου τύπου επιχειρηματία, φέρνοντας συγχρόνως και μια δραματική αύξηση των πιθανοτήτων αποτυχίας, αλλά και την αναγκαιότητα να επανεφευρίσκουμε τον εαυτό μας κάθε φορά που αποτυγχάνουμε.
Ακόμα, σε αυτά τα συνέδρια, τα οποία πλέον πραγματοποιούνται και στη Γαλλία, αλλά χωρίς να γνωρίζουν την ίδια επιτυχία, ανακαλύπτουμε ιστορίες γεμάτες ανατροπές φυσικά, διακλαδώσεις, διασταυρώσεις.
Άντρες και γυναίκες που δεν αυτοπροσδιορίζονται από αυτό που είναι, αλλά από αυτό που κάνουν, που δεν αναδεικνύουν την ποιότητα της πρώτης επιθυμίας τους, αλλά την αίσθηση της προσαρμογής ή της επανεκκίνησης.
Σκέφτομαι, μερικές φορές, ότι μάλλον όλοι διαβάζουν Σαρτρ, ο οποίος γράφει στο βιβλίο του Ο Υπαρξισμός είναι ένας Ανθρωπισμός: ” Ένας άνθρωπος δεν είναι παρά το άθροισμα των πράξεών του”.
Πολλοί επιχειρηματίες χρησιμοποίησαν την αποτυχία ως μια ευκαιρία να ελιχθούν και να αλλάξουν πορεία.
Ο Γάλος επιχειρηματίας Ζαν Μπατίστ Ριντέλ μίλησε σε ένα από αυτά τα failcon εξηγώντας την ιστορία της τρομερής επιτυχίας της εταιρείας του Criteo.
Όλα ξεκίνησαν στο πίσω δωμάτιο ενός παριζιάνικου εστιατορίου. Η αρχική ιδέα του ήταν να δημιουργήσει ένα σύστημα που θα πρότεινε ταινίες και άρθρα από blog.
Αλλά η αποτυχία της εκκίνησής του τον οδήγησε να χρησιμοποιήσει την τεχνογνωσία του υλοποιώντας τη σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση: στην πώληση στοχευμένης διαφήμισης στο διαδίκτυο.
Η Criteo πέρασε τα τελευταία χρόνια από ένα πίσω δωμάτιο στο Δέκατο Τρίτο Διαμέρισμα του Παρισιού και στην εισαγωγή της στο δείκτη Nasdaq ση Γουόλ Στριτ, στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, όπου σήμερα αποτιμάται στα 2,41 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το ταλέντο του δημιουργού της ήταν να αναγνωρίσει τι δεν λειτουργεί και να αντλήσει ώθηση από αυτό για μια πλήρη αλλαγή οράματος, βλέποντας με άλλο τρόπο το μέλλον.
Επομένως, είναι συχνά η αποτυχία ως υπαλλήλου που ανοίγει το δρόμο για την επιχειρηματικότητα.
Ο Ιάπωνας Σοϊσίρο Χόντα απορρίφθηκε στη συνέντευξή του για μια θέση μηχανικού στην Toyota. Στη συνέχεια, βίωσε μια μακρά περίοδο ανεργίας, στη διάρκεια της οποίας είχε την ιδέα να φτιάξει μόνος του σκούτερ και να τα πουλήσει. Έτσι γεννήθηκε η Honda.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Charles Pepin “Η ομορφιά της αποτυχίας” από τις εκδόσεις Διόπτρα
