Αν η ζωή σας είναι εύκολη και όλα κυλάνε ομαλά, τότε μπορείτε να κρατάτε τα προσχήματα. Όταν όμως θα αντιμετωπίσετε αληθινά απελπιστικές καταστάσεις, δεν υπάρχει χρόνος για προσποιήσεις. Πρέπει να αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα.
Οι δύσκολοι καιροί είναι που οικοδομούν την αποφασιστικότητα και την εσωτερική δύναμη. Μέσα από αυτές μπορούμε να εκτιμήσουμε πόσο ανώφελη είναι η οργή. Αντί να οργίζεστε, αναπτύξτε μια βαθιά στοργή και σεβασμό γι’ αυτούς που σας προκαλούν προβλήματα, επειδή, μέσα από αυτές τις δοκιμασίες, παρέχουν ανεκτίμητες ευκαιρίες να ασκηθείτε στην ανοχή και την υπομονή.
Η ζωή μου δεν υπήρξε πάντα ευτυχισμένη· έπρεπε να περάσω μέσα από πολλές δύσκολες εμπειρίες, ανάμεσα στις οποίες ήταν το να χάσω την πατρίδα μου από τους εισβολείς Κινέζους Κομμουνιστές και να προσπαθήσω να επανιδρύσω την πολιτιστική μας παράδοση σε γειτονικές χώρες.
Παρά ταύτα, θεωρώ αυτές τις δύσκολες περιόδους από τις πιο σημαντικές της ζωής μου. Μέσα από αυτές απέκτησα νέες εμπειρίες και εξοικειώθηκα με νέες ιδέες – όλα αυτά με έκαναν περισσότερο ρεαλιστή.
Όταν ήμουν νέος και ζούσα ψηλά πάνω από την πόλη της Λάσα, στο Παλάτι της Ποτάλα, συνήθιζα να κοιτάζω τη ζωή της πόλης μέσα από ένα τηλεσκόπιο. Επίσης, μάθαινα ένα σωρό πράγματα από τα κουτσομπολιά των υπηρετών του παλατιού. Ήταν η εφημερίδα μου. Με πληροφορούσαν για το τι έκανε ο Αναπληρωτής μου, για τη διαφθορά και τα σκάνδαλα που συνέβαιναν.
Χαιρόμουν πάντα να τους ακούω και αυτοί ήταν υπερήφανοι να αναφέρουν στον Δαλάι Λάμα τι ακριβώς γινόταν στους δρόμους. Τα σκληρά συμβάντα που εκτυλίχθηκαν μετά την εισβολή του 1950 μου επέβαλαν μια άμεση ανάμειξη σε πράγματα που θα παρέμεναν αλλιώς μακριά μου. Ως αποτέλεσμα, οδηγήθηκα να επιλέξω την κοινωνική δράση σε αυτό τον κόσμο της δυστυχίας.
Η πιο δύσκολη περίοδος για μένα ήταν μετά την εισβολή των Κινέζων. Προσπαθούσα να ικανοποιήσω τους εισβολείς για να μη γίνουν τα πράγματα χειρότερα. Όταν μια μικρή αντιπροσωπεία Θιβετανών αξιωματούχων υπέγραψε μια συμφωνία δεκαεπτά σημείων με τους Κινέζους χωρίς την έγκρισή μου ή την έγκριση της κυβέρνησής μου, δεν είχαμε άλλη εναλλακτική λύση, παρά να συμμορφωθούμε με τη συμφωνία αυτή.
Πολλοί Θιβετανοί την αποδοκίμασαν, αλλά όταν εκδήλωσαν την αντίθεσή τους, οι Κινέζοι αντέδρασαν με περισσότερη σκληρότητα. Παγιδεύτηκα στο μέσον, προσπαθώντας να κατευνάσω την κατάσταση.
Από την εμπειρία του παρελθόντος ήξερα ότι, καθώς οι Κινέζοι ανέπτυσσαν μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στην περιοχή, η συμπεριφορά τους θα γινόταν πιο βίαιη. Μπορούσαμε να δούμε ότι δεν υπήρχαν πολλές ελπίδες, αλλά εκείνη την εποχή δεν ήταν ξεκάθαρο αν θα είχαμε πλήρη εγγύηση για αποτελεσματική στήριξη από την κυβέρνηση της Ινδίας ή κάποια άλλη κυβέρνηση.
Το 1959, όταν άρχισε μια ομαδική έξοδος προσφύγων προς την Ινδία, η κατάσταση οδηγήθηκε πλέον σε μονόδρομο. Το δίλημμα εξαφανίστηκε. Τώρα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε όλη μας την ενέργεια στο να χτίσουμε μια υγιή κοινότητα με σύγχρονη παιδεία για τη νεολαία και παράλληλα να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τους παραδοσιακούς μας τρόπους μελέτης και άσκησης του Βουδισμού. Εργαζόμασταν πια σε μια ατμόσφαιρα ελευθερίας, χωρίς φόβο.
Η άσκησή μου ωφελήθηκε από αυτή τη ζωή των μεγάλων αναταραχών και προβλημάτων. Και εσείς επίσης μπορείτε να θεωρήσετε τις σκληρές συνθήκες κάτω από τις οποίες βρίσκεστε ως ένα μέσο για να εμβαθύνετε στην άσκησή σας.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Δαλάι Λάμα “Ο δρόμος για μια ζωή γεμάτη νόημα” από τις εκδόσεις Έσοπτρον
