Είτε μας αρέσει έιτε όχι, βρισκόμαστε σ’ αυτήν εδώ τη ζωή, μπλεγμένοι με όλα τα άλλα έμβια όντα σ’ αυτό το κομμάτι του χωροχρόνου που λέγεται Γη. Και παρά τις αντιρρήσεις μας και τα παράπονά μας, έχουμε αποδεχτεί κανόνες που διέπουν την ανθρώπινή μας φύση από τη στιγμή της σύλληψής μας. Είναι κάτι σαν συμβόλαιο ζωής. Μερικοί απ’ αυτούς είναι οι εξής:
1. Σώμα. Μπορούμε (;) ν’ αποφύγουμε σκέψεις, συναισθήματα ακόμα κι εμπειρίες, είναι πολλές φορές επιλογή μας. Αλλά όσο αγείωτοι κι αν νομίζουμε πως είμαστε, παραμένουμε μέσα στο φυσικό μας σώμα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε του συμπεριφερόμαστε με φροντίδα είτε το παραμελούμε, αυτό θα είναι μαζί μας μέχρι ο θάνατος να μας χωρίσει.
2. Μαθήματα. Μάλλον είναι και ο βασικός λόγος που βρισκόμαστε εν ζωή. Τα μαθήματά της.
3. Πειράματα. Οτιδήποτε μας έχει φανεί ότι κάναμε λάθος, δεν είναι παρά τα πειράματά μας για να πετύχουμε κάτι. Από ένα καλό φαγητό μέχρι να κάνουμε τον έρωτα να μείνει για πάντα, το σίγουρο είναι ότι θα περάσουμε από πολλά στάδια μέχρι να το πετύχουμε.
4. Επαναλήψεις. Δεν υπάρχει περίπτωση σ’ αυτή τη ζωή να εκδηλώσουμε ενδιαφέρον για κάποιο μάθημα και η ζωή να μη μας πάει όπου χρειαστεί, όσες φορές χρειαστεί, για να το μάθουμε καλά, όσο πιο καλά μπορούμε. Πράγμα που, από τη μια πλευρά, εκείνη των πειραμάτων, είναι πολύ καλό γιατί στο τέλος, το τελευταίο πείραμα θα πετύχει. Το θέμα μας συνήθως είναι μέχρι να το πετύχουμε.
5. Συνεχή μαθήματα. Δεν έχει διάλειμμα. Τα μαθήματα είναι πολλά και συνεχόμενα ακόμα κι αν έχουμε περάσει δέκα μέρες και δύο ώρες στην ξαπλώστρα της πιο φευγάτης παραλίας του Ινδικού Ωκεανού. Έχουμε μάθει πχ ότι ο ήλιος καίει πιο πολύ το μεσημέρι παρά τ’ απόγευμα. Απλά μαθηματάκια που όμως αν δε τους δώσουμε βάση, το έγκαυμα παραμονεύει… μετά αρχίζει η επανάληψη.
6. Το παρόν. Έχουμε ανακαλύψει τα απίστευτα ως άνθρωποι για ν’ αποφύγουμε το εδώ και το τώρα. Το καλύτερό μας κόλπο είναι να νομίζουμε ότι κάπου αλλού, είναι καλύτερα… Μάταια προσπαθούμε να αποφύγουμε το παρόν μας, τον εαυτό μας, το καθήκον μας, το σώμα μας, υποτιμώντας το. Είμαστε πάντα εδώ και αυτό είναι το καλύτερο απ’ όλα στη ζωή.
7. Οι άλλοι. Δεν γίνεται να τους αποφύγουμε. Κι εδώ έχουμε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούμε, έχουμε τρέξει μακρυά, έχουμε κρυφτεί κάτω απ’ τα κρεβάτια, έχουμε στραβωθεί για να μη τους βλέπουμε, έχουμε κουφαθεί να μη τους ακούμε, τους έχουμε χωρίσει, στήσει, σκοτώσει!… Αλλά είμαστε ΠΑΝΤΑ μαζί. Οι άλλοι κι εμείς είμαστε πράγματι ένα μέσα σ’ αυτό το σκηνικό της ζωής. Εμείς τους βοηθάμε στα δικά τους μαθήματα κι εκείνοι στα δικά μας.
8. Εξέλιξη. Είτε προσπαθούμε να αποφύγουμε είτε όχι το ανθρώπινο της φύσης μας, οι στιγμές της εξέλιξης είναι αναπόφευκτες. Μερικές φορές ενδόξως, άλλες πάλι ίσα που περνάμε τη βάση, καταφέρνουμε τελικά να μάθουμε ό,τι χρειάζεται για να πάμε παρακάτω.
9. Αποδοχή. Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα μα ίσως και πιο πολύτιμο μέσα σ’ αυτό το ταξίδι με το ανθρώπινο όχημα. Αποδοχή της κάθε κατάστασης ως έχει και όχι ως θα μας βόλευε να έχει.
10. Λήθη. Πολλά μαθήματα χάνονται μέσα στη λήθη από τον διαρκή αγώνα εκμάθησης και διαχείρισης νέων δεδομένων.
11. Αλήθεια. Είναι πάντα μέσα μας. Μπορούμε να την ανακτήσουμε και να την θυμηθούμε οποτεδήποτε χρειαστούμε.
