Πολλοί είναι εκείνοι που προβλέπουν ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος μιας καταστροφής. Οι προφητείες για το σκότος και τη δυστυχία αφθονούν. Ο Νοστράδαμος, το βιβλίο της Αποκάλυψης και αμέτρητοι άλλοι μυστικιστές και διορατικοί έχουν αναφερθεί με αποδείξεις για τη μάχη που θα δοθεί στο πεδίο Αρμαγεδών και για το τέλος του κόσμου που πλησιάζει.
Προβλέψεις για πυρηνικό πόλεμο, για οικολογικές καταστροφές, για την αλλαγή του άξονα της γης ή για γιγάντιους μετεωρίτες που θα συγκρουστούν με τον πλανήτη μας μπορούμε να βρούμε σε πλήθος από βιβλία.
Οι καθοδηγητικές πηγές συμφωνούν ότι είμαστε σε κρίσιμο σημείο στην ιστορία του πλανήτη. Αλλά και οι πηγές αυτές είναι επίσης διαιρεμένες σε απαισιόδοξες και αισιόδοξες, γεγονός που δείχνει ότι πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί και να μην εμπιστευόμαστε απόλυτα τα μη ενσαρκωμένα πνεύματα!
Παρ’ όλα αυτά οι πιο εντυπωσιακές καθοδηγητικές πηγές, που η γνώση, η σοφία και η προοπτική τους μοιάζει να υπερβαίνει κατά πολύ τη δική μας, υποδεικνύουν ότι οι έμποροι του σκότους και της καταστροφής απλά παίζουν με τις αμφιβολίες και τους φόβους μας και ότι μπορούμε να δούμε αισιόδοξα τον εικοστό πρώτο αιώνα. Εξάλλου δημιουργούμε μόνοι μας τη δική μας πραγματικότητα. Έτσι δεν είναι;
Όπως το θέτει ο Λάζαρις, το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν θα υπάρξει μέλλον, αλλά ότι θα υπάρξει μέλλον και θα είμαστε εμείς υπεύθυνοι γι’ αυτό.
Παρ’ όλο που πολλοί από τους απαισιόδοξους θα διαλέξουν να δημιουργήσουν τη δική τους ημέρα καταστροφής, εντούτοις ο λόγος που οι προφητείες δεν επεκτείνονται στον εικοστό πρώτο αιώνα είναι ότι οι προβλέψεις δε θα είναι πια ακριβείς στη νέα εποχή, επειδή θα δημιουργούμε πλέον συνειδητά τη δική μας πραγματικότητα.
Δεν θα είμαστε πια «θύματα» ενός κόσμου που μοιάζει να είναι εκτός ελέγχου.
Η μάχη στο πεδίο Αρμαγεδών πιθανόν να είναι η συμβολική διαμάχη μεταξύ της παλιάς και της νέας αντίληψης της πραγματικότητας.
Αν πράγματι δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα με σκοπό να διδαχτούμε και να αναπτυχθούμε, τότε πρέπει να έχουμε δημιουργήσει την παρούσα παγκόσμια κρίση συλλογικά.
Πρέπει όλοι να είμαστε υπεύθυνοι για τέτοιες καταστροφικές απειλές, όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τα ριαδιενεργά απόβλητα, τον πολλαπλασιασμό των πυρηνικών, τα χρέη των χωρών του τρίτου κόσμου, την εξαφάνιση του χώματος της επιφάνειας της γης και του ιού του έιτζ.
Διαβάστε επίσης: Καλλιτέχνης ευαισθητοποιεί τον κόσμο απεικονίζοντας τους αγώνες της Γης με τους ανθρώπους (φωτογραφίες)
Γιατί λοιπόν μπορεί να δημιουργήσαμε τέτοια υπερβολικά προβλήματα;
Ποια είναι άραγε τα μαθήματα που ελπίζουμε να πάρουμε;
Μήπως ο σκοπός ή η έννοια της παγκόσμιας κρίσης είναι να μας αναγκάσει να στραφούμε προς τη νέα αντίληψη της πραγματικότητας;
Τα τρέχοντα προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν, εκτός και αν μάθουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας συνδεδεμένους παγκόσμια, σαν ένα μοναδικό άτομο.
Ούτε μπορούν να λυθούν με τις συνήθεις αναλυτικές μεθόδους μέσα από τα γραφεία, γιατί χρειάζονται νέες διορατικές προσεγγίσεις.
Και σαν ξεκίνημα είναι απαραίτητη μια δραστική αναθεώρηση των κοινωνικοπολιτικών αξιών, αν θέλουμε να αποφύγουμε να σαγηνευόμαστε από τον ιστό της αράχνης των συνεχώς αυξανόμενων τεχνολογικών και οικονομικών μεγεθών.
Προσπαθήσαμε, σε βάρος μας, να γίνουμε «μεγαλύτερα, χοντρύτερα και λαμπερότερα βελανίδια».
Είναι καιρός για μας να αναπτυχθούμε και να γίνουμε η βελανιδιά.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Gill Edwards «Ζώντας Μαγικά» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
