Στο δωμάτιό της ύφαινε στίχους με εικόνες και αισθήσεις δίχως να σφίγγει ποτέ τις κλωστές των λέξεων αναμεταξύ τους.
Ανάμεσά τους πετούσε ελεύθερη η ποίηση, η ελεύθερη ποίηση, ο ελεύθερος στίχος, η ελευθερία από τον χρόνο απλόχερα δόθηκε σ’ αυτά τα μικρά αριστουργήματα του λόγου, που αντί για τίτλους πήραν αριθμούς και βγήκαν στον κόσμο…
Καλώς ήλθατε χαριτωμένες σταγόνες αλήθειας!
1695
Υπάρχει μοναξιά του χώρου
και μοναξιά των θαλασσών
και μοναξιά θανάτου, κι όλες
μοιάζουν εσμοί πρωτευουσών
μπροστά στο πολικό τοπίο
-μια περατή απεραντότης-
εκεί που η ψυχή ανοίγει
και δέχεται τον εαυτό της.
Emily Dickinson
Από το βιβλίο «Το Μέγα Ύδωρ», μετάφραση-πρόλογος Διονύσης Καψάλης, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2004
