Όταν χρονοτριβούμε και αδυνατούμε να βρούμε την ώθηση για να πάρουμε μια απόφαση, έχουμε την τάση να θυμόμαστε την έλλειψη επιχειρημάτων, δεδομένων, γνώσεων… Όμως γελιόμαστε: τις περισσότερες φορές αυτό που μας λείπει είναι η αυτοπεποίθηση.
Στην αισθητική εμπειρία, όταν αποφασίζουμε ότι ένα τοπίο είναι «όμορφο», δεν το λέμε γιατί έχουμε ατράνταχτα επιχειρήματα, αλλά γιατί τολμάμε ν’ακούσουμε τον εαυτό μας και να τον εμπιστευτούμε.
Μια νεαρή γυναίκα έχει μια θελκτική πρόταση εργασίας, όμως διστάζει να τη δεχτεί. Η θέση που ήδη κατέχει δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική, όμως της προσφέρει κάποια άνεση: αξιοπρεπή μισθό, συμπαθητικούς συναδέλφους, εύκολη πρόσβαση, ασφάλεια. Δεν είναι η δουλειά των ονείρων της, αλλά νιώθει καλά.
Η θέση που της προτείνουν είναι αυτή που ήλπιζε, είναι η προοπτική να εξελίξει το ταλέντο της. Όμως η εταιρεία είναι καινούργια, βρίσκεται μακριά από το σπίτι της, δεν γνωρίζει τους μελλοντικούς συναδέλφους της και ο μισθός είναι λίγο χαμηλότερος. Θα μπορούσε φυσικά ν’αυξηθεί, όμως μόνο αν όλα πάνε καλά….
Βρίσκεται, λοιπόν, σε δίλημμα. Από τη μια πλευρά, η ασφάλεια, μια ευχάριστη καθημερινότητα χωρίς πάθος αλλά με ηρεμία για μια γυναίκα που μεγαλώνει μόνη τα δύο παιδιά της. Και από την άλλη, μεγαλύτερη αμφιβολία αλλά και περισσότερα ρίσκα για την ίδια και την οικογένειά της. Μόλις κλίνει προς τη μια πλευρά ο φόβος την παραλύει. Οι μέρες περνούν και δεν αποφασίζει. Πώς θα ξεφύγει από αυτή την αναποφασιστικότητα; Πώς θα καταφέρει ν’αποφασίσει;
Διαβάστε επίσης: Η επιλογή βρίσκεται στα χέρια μας: Θέλουμε να έχουμε δίκιο ή να είμαστε ευτυχισμένοι;
Όταν αποφασίζουμε σημαίνει ότι βρίσκουμε τη δύναμη να δεσμευτούμε στην αβεβαιότητα, να βρεθούμε μπροστά στην αμφιβολία, παρ’όλη την αμφιβολία. Σημαίνει ότι ανακουφίζουμε την έλλειψη επιχειρημάτων με το ν’ακούσουμε τον εαυτό μας ή να κάνουμε μια νέα αρχή. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για ζήτημα εμπιστοσύνης στον εαυτό μας. Η δέσμευση δεν είναι εύκολη: πρέπει ν’ «αποδεχτούμε τον εαυτό μας», να είμαστε έτοιμοι να υποστούμε τις συνέπειες – αυτό άλλωστε είναι η απόφαση. Μας υποχρεώνει να επιλέξουμε χωρίς καν τη βοήθεια μιας αδιαμφισβήτητης επιχειρηματολογίας. Όχι στα τυφλά, αλλά ούτε και με απόλυτη καθαρότητα.
Αυτή η δυσκολία είναι η δυσκολία της ίδιας της ζωής. Επειδή είμαστε ελεύθερα όντα, επειδή δεν είμαστε προγραμματισμένες μηχανές, πρέπει ν’αποδεχτούμε την αβεβαιότητα. Χρειάζεται, μάλιστα, κάτι περισσότερο από αυτό: πρέπει να καταφέρουμε να την αγαπήσουμε.
Κάθε απόφαση είναι εξ ορισμού ριψοκίνδυνη.
Όσο πιο γρήγορα το αποδεχτούμε αυτό, τόσο ικανότεροι θα είμαστε ν’αποφασίσουμε αποτελεσματικά και με αγάπη. Ακόμα κι αν το ρίσκο μειώνεται, θα συνεχίσει να υπάρχει. Αν δεν αντέχουμε το ρίσκο, σημαίνει ότι καταδικαζόμαστε να μην αποφασίζουμε ή ν’αποφασίζουμε με τον φόβο στην καρδιά και άρα να παίρνουμε τη λάθος απόφαση.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Charles Pepin «Η Φιλοσοφία της Αυτοπεποίθησης» από τις εκδόσεις Διόπτρα
