Τι είναι αυτό που πολλές φορές οδηγεί τους ανθρώπους στο παράλογο μέσα σε μια σχέση; Μπορεί αυτό που κρύβεται στο υποσυνείδητό μας να το αναδείξουμε και να το ερμηνεύσουμε και έτσι να νιώθουμε ότι απελευθερωθήκαμε από μια έντονη, καταπιεστική διεργασία;
Σε πολλά ζευγάρια όταν η σύγκρουση, η οργή, ο εκνευρισμός είναι συχνά φαινόμενα, τότε σημαίνει ότι υποβόσκει μια τραυματική εμπειρία ή μια υποσυνείδητη απόρριψη που δεν έχει ακόμη εκδηλωθεί.
Αν, λοιπόν, ένα ζευγάρι εκφράζεται με πίκρα, με περιφρόνηση και με προσβλητικές αντιδράσεις και ο ένας προσπαθεί να ταπεινώσει τον άλλο, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν μέσα τους έντονα συναισθήματα άρνησης του ενός για τον άλλο.
Σε αυτή την περίπτωση, μέσα από τις ακραίες αντιδράσεις του άλλου, προσπαθούμε να εντοπίσουμε την απάντηση για το τι συμβαίνει μέσα μας. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το δίλλημα αν σε αυτόν τον άνθρωπο θέλουμε να δώσουμε κάποιο χρόνο χρησιμοποιώντας τη σιωπή μας ή αν θέλουμε να απαντήσουμε απόλυτα στο αν πλέον μας ενδιαφέρει ή όχι.
Με τη σιωπή και την υποχώρηση δίνουμε χρόνο στη σχέση μας να λειτουργήσει με καλύτερο τρόπο – αν βέβαια πιστεύουμε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις.
Διαφορετικά αναζητάμε μέσα μας τι είναι αυτό που πραγματικά μας κάνει να απορρίπτουμε τον άλλο και γιατί πλέον δεν έχουμε συναισθήματα για εκείνον. Σε αυτή την περίπτωση προετοιμάζουμε τον εαυτό μας να δώσει τέλος στη σχέση.
Αν ψάξουμε λίγο μέσα μας και δούμε ποια είναι τα σημαντικότερα και ποια τα πιο αρνητικά στοιχεία που έχουμε, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ορισμένα από αυτά έχουν αξία και άλλα όχι.
Για παράδειγμα, ο θυμός δεν είναι το πιο καταστροφικό συναίσθημα. Πιθανόν να δείχνει και ενδιαφέρον, γιατί με αυτό αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε συναισθήματα για τον άλλο. Στον θυμό προσπαθούμε να βρούμε την αιτία και τον λόγο που φτάνουμε εκεί. Όμως με κανένα τρόπο ο θυμός δεν δείχνει απόρριψη σε ένα ζευγάρι. Αντίθετα, μπορεί να δείχνει και μια ελπίδα που σιγοκαίει.
Παρ’ όλα αυτά, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη συσσωρευμένη απογοήτευση και αγανάκτηση για ό,τι κάνει ο άλλος. Ό,τι συσσωρεύεται μέσα μας κάποια στιγμή θα μας οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Δεν πρέπει, λοιπόν, με τίποτα να κρύβουμε την απογοήτευση και την αγανάκτησή μας, γιατί αργότερα το πρόβλημα θα διογκωθεί και για να εκτονωθεί θα χρειαστεί τουλάχιστον επιθετικότητα.
Μη φοβάστε να δείξετε στον άνθρωπό σας ότι πληγωθήκατε, αλλά πείτε του τι είναι αυτό που σας κάνει να νιώθετε άσχημα.
Ο άλλος δεν μπορεί να μαντέψει τι είναι αυτό που κρύβουμε, ακόμα κι αν είναι κάτι απλό. Για να βρούμε την ισορροπία μας σε μια σχέση χρειάζεται να τονίζουμε πάντα αυτά που έχουμε μέσα μας.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Δημήτρη Δανιά «Όσο πιο λίγο μ’ αγαπάς τόσο πιο πολύ σε θέλω» από τις εκδόσεις Καστανιώτη
