“Ζούμε σ’έναν κόσμο που λατρεύει τους περιορισμούς” – Τάμα Κιβς, συγγραφέας
Δεν είμαστε πραγματικά εδώ. Δεν είμαστε στη “στιγμή του τώρα”. Το τώρα, το παρόν, είναι το σημείο δύναμης. Γι’αυτό είναι τόσο εύκολο για έναν γιόγκι, που μπορεί να καθαρίσει συνειδητά τα νοητικά παράσιτα, ν’αλλάξει τον καρδιακό ρυθμό, το σφυγμό κι άλλες σωματικές λειτουργίες του. Αν δεν είσαι πραγματικά εδώ, ο νους σου δεν είναι διαθέσιμος για να κάνει αυτό που του ζητάς να κάνει. Είναι απολύτως απαραίτητο να εξασκηθούμε στη συνειδητή επίγνωση του τώρα, στιγμή προς στιγμή. Αλλιώς θα λειτουργούμε με βάση τις παλιές αποκρυσταλλωμένες πεποιθήσεις μας, πεποιθήσεις που “κατεβάσαμε” από άλλους πριν καν γίνουμε πέντε χρονών. Θέλετε πραγματικά να κάνει κουμάντο στη ζωή σας ένα πεντάχρονο;
Όταν διαπιστώνω ότι η συνειδητότητά μου λειτουργεί έξω από το “τώρα”, κάτι που δυστυχώς συμβαίνει πολύ συχνά, υπενθυμίζω ήπια στον εαυτό μου την εξής αναλογία: Ο κούριερ μόλις παρέδωσε στο σπίτι μου όλα τα πράγματα που ήθελα ποτέ να αποκτήσω, αλλά επειδή δεν είμαι εκεί, δεν το ξέρω καν. Τριγυρίζω αναζητώντας ασήμαντα υποκατάστατα. Τα πάντα βρίσκονται εδώ, από τη στιγμή που θα επαναφέρω τη συνειδητότητά μου στο άχρονο “τώρα”.
Το έχουμε βαφτίσει δύσκολο. Η δημιουργία με τις σκέψεις μας είναι πανεύκολη. Αυτό δεν αμφισβητείται με τίποτα. Όμως εμείς συνεχίζουμε να λέμε στους φίλους μας και ιδιαίτερα στον εαυτό μας, ότι το πράγμα είναι δύσκολο και ότι το δουλεύουμε ακόμη. Απλώς προσέξτε τις επόμενες δύο μέρες πόσο συχνά δηλώνετε ότι κάτι είναι “δύσκολο”. Προσέξτε πόσο συχνά λέτε “Πάντα έτσι ήταν τα πράγματα”, ή “Όλοι το έχουν αυτό το πρόβλημα στην οικογένειά μου”. Μιλάμε τόσο πολύ για το τι δεν λειτουργεί, ώστε μας διαφεύγει όλη η ουσία, δηλαδή ότι έχουμε τη δύναμη να δημιουργήσουμε κάτι που λειτουργεί.
Κυνηγάμε τα αρνητικά.Τι μελετάμε; Αρρώστιες, προβλήματα, καταστροφές του παρελθόντος. Για τι πράγμα προετοιμαζόμαστε; Για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Μας αρέσει τόσο πολύ να εστιαζόμαστε στα προβλήματα και να ρωτάμε “Τι συμβαίνει εδώ, τι πάει στραβά;” Αυτό είναι το μοντέλο της παλιάς σχολής, που χρειάζεται επειγόντως μετασχηματισμό. Από τη στιγμή που θα αρχίσουμε να αναζητάμε τι πάει καλά, η ζωή μας θα αρχίσει να κινείται σε αφάνταστα συναρπαστικές κατευθύνσεις.
Και να ποια είναι η αλήθεια. Κάθε “στραβό”(ένας χαρακτηρισμός που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια ανόητη αξιολόγηση από μέρους μας) έχει και την αντίθετη πλευρά του. Η έλλειψη είναι η αντίθετη πλευρά της αφθονίας. Η αρρώστια είναι η αντίθετη πλευρά της υγείας. Και οι δύο ιδέες υπάρχουν ταυτόχρονα. Και οι δύο είναι αληθινές. Επιλέγοντας τη μία πλευρά, η άλλη εξίσου πιθανή πλευρά κρύβεται.
Δυστυχώς όσο ζούμε στη συνειδητότητα του χώρου και του χρόνου, μπορούμε να παρατηρήσουμε μόνο τη μία πλευρά του νομίσματος κάθε φορά. Όμως είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι και η άλλη πλευρά είναι εξίσου πραγματική και πως, οποιαδήποτε στιγμή, μπορούμε απλούστατα να γυρίσουμε την κατάσταση και να την κοιτάξουμε.Τα αντίθετα (για παράδειγμα, αφθονία-έλλειψη) ισχύουν και τα δύο. Το μόνο ερώτημα είναι σε ποια πραγματικότητα προτιμάτε να ζείτε.
Νομίζουμε ότι έχουμε καταλάβει. Από τη στιγμή που ορίζεις κάτι, παύεις να το εξετάζεις και να το αμφισβητείς. Από τη στιγμή που γνωρίζεις κάτι, γίνεται η πραγματικότητά σου. Όμως το να γνωρίζεις κάτι, επιβάλλει τρομερούς περιορισμούς. Στην κβαντική γλώσσα, προκαλεί “κατάρρευση του κύματος” και δεν αφήνει χώρο για μυστήριο, θαυμασμό και νέες ανακαλύψεις. Σκεφτείτε το λίγο: Αν στο ένα χέρι σας κρατάτε βιβλία και στο άλλο μια σακούλα με ψώνια από το σουπερμάρκετ, είναι αδύνατο να σηκώσετε κάτι άλλο. Μπορεί να έχετε πολλή γνώση και ένα σωρό πανεπιστημιακά πτυχία που κρέμονται κορνιζαρισμένα στον δεύτερο όροφο εκείνου του ουρανοξύστη. Μην ξεχνάτε όμως ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι “όροφοι” (δηλαδή διαστάσεις) και ότι όλα αυτά που “ξέρετε” μπορεί να μπλοκάρουν κάποιες άλλες δυνατότητες.
Ο νους είναι τόσο ισχυρός ώστε μπορεί να δημιουργήσει κάτι “έξω” από τον εαυτό του ακόμη πιο ισχυρό. Γι’αυτό είναι σημαντικό όταν κάνετε τα πειράματα να αναστείλετε την αξιολόγησή σας για ένα διάστημα ώστε να μπορείτε να πιστέψετε ότι θα έχουν αποτέλεσμα. Αν είστε σίγουροι ότι είναι σαχλαμάρες σε οικογενειακή συσκευασία, θα συγκεντρώσετε στοιχεία που θα επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη.
Δεν έχουμε κάνει εξάσκηση. Το να χρησιμοποιούμε το ΠΔ (Πεδίο Δυνατοτήτων) για να κατευθύνουμε τη ζωή μας δεν είναι μια διανοητική άσκηση. Δεν είναι θεωρία. Είναι πρακτική. Κάτι σαν να ασκείστε σε κλίμακες στο πιάνο. Ή να μαθαίνετε πινγκ-πονγκ. Μπορεί ο Τάιγκερ Γουντς να ήταν μόνο 18 χρονών όταν κέρδισε το ερασιτεχνικό πρωτάθλημα γκολφ, είχε όμως ήδη πίσω του 16 χρόνια εξάσκησης. Και εξακολουθεί να αφιερώνει πολλές ώρες καθημερινά στην εξάσκηση. Δεν μπορεί κάποιος να “γνωρίζει”τη σοφία. Μπορεί μόνο να “είναι” σοφός. Και εδώ θα σας φανεί χρήσιμο αυτό το βιβλίο.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Pam Grout, “E2 ” από τις εκδόσεις Διόπτρα
