Είμαστε άνθρωποι. Και ως άνθρωποι “σάρκα φορούντες και εν τω κόσμω οικούντες” κατά τα γραφόμενα του Παύλου, ενώνουμε την φωνή με τους συνανθρώπους μας που κράζουν: “Γιατί Θεέ μου”;
Γονατίζω μόνο μπροστά στον Θεό και του γονιού που έχει υποστεί μια απώλεια… Γονατίζω μπροστά σου Μάνα, όταν ο πόνος σου “μιλάει” με δάκρυα. Φιλώ τα δάκρυά σου… Άσε με να σου κρατήσω το χέρι… Προσπαθώ προσευχόμενος να παρηγορήσω την ψυχή σου. Κανονικά μπροστά σε αυτό τον πόνο έπρεπε να σιωπώ!!!… Η αγάπη δεν μ’αφήνει όμως και θέλω να φωνάξουμε μαζί: “Γιατί Θεέ μου”;
Ας μου επιτρέψει η αγάπη σας να καταθέσω και εγώ την σκέψη μου, όχι όμως ως “εκπρόσωπος τύπου” του Θεού, αλλά ως λειτουργός Του.
Σε αυτόν το κόσμο που ζούμε τώρα, σε αυτή την αόρατη μάχη μεταξύ “θετικής” και “αρνητικής ενέργειας”, σε αυτήν την αυτοκαταστροφική τάση στην οποία συμμετέχουμε ασυνείδητα όλοι μας, αναπνέουμε και καταπίνουμε περισσότερες τοξίνες απ΄ότι αντιλαμβανόμαστε. Παλεύω και εγώ όπως και εσείς να δω το μισογεμάτο ποτήρι, όμως συνειδητοποίησα πολλές φορές πως απλά κουράστηκα -όπως και εσείς – να κρατάω το ποτήρι.
Και κληρικός να μην ήμουνα τα ίδια θα σας έγραφα… Θαυμάζω το Χριστό! Με συγκινεί το βλέμμα Του, η στάση Του σε κάθε εικόνα. Με συγκλονίζει η “συμπεριφορά” Του μπροστά σε κάθε βήμα που κάνει δίπλα μας. Από την ώρα που διάβασα τον “βιο” Του, τους διαλόγους Του(*) με διάφορα πρόσωπα και τις συμβουλές Του, προσπαθώ να μάθω πως να μιλήσω, πως να σιωπήσω, πως να παρηγορήσω, πως να στηρίξω, πως να αγκαλιάσω, πως να υπηρετήσω, πως να θυσιαστώ για τα αδέλφια μου.
Σημειολογικά και μόνο εάν κάποιος προσεγγίσει την προσωπικότητα Του θα διαπιστώσει αγάπη και όχι τιμωρία! Συμπόνια και όχι κατάκριση! Βοήθεια και όχι εγκατάλειψη! Σαν να ακούω πολλές φορές την φωνή Του στη ψυχή μου: “Εγώ θυσιάστηκα για να ζήσει ο κόσμος, δεν προσδοκώ να θυσιάσει ο κόσμος κάτι για να ζήσω Εγώ…!!!
Επομένως, δεν μπορώ να σας απαντήσω στο “Γιατί;”, διότι δεν ξέρω τι υπάρχει πίσω από το γεγονός. Πολλές αιτίες, μια η απάντηση: δεν υπάρχει θάνατος! (με την αυστηρή έννοια του όρου, είναι μια μετάβαση σε άλλο κόσμο, μια προσωρινή αποχώρηση). Θα έλεγα ότι και ο θάνατος είναι μια εσωτερική κατάσταση που βιώνει κανείς, και ίσως τις περισσότερες φορές πολύ πιο επώδυνο και καταστροφικό και από τον ίδιο το Θάνατο σαν πέρασμα από την μια ζωή στην άλλη! Και έτσι δίνεις δύναμη στον θάνατο να καταβάλλει την ύπαρξη σου, ενώ δεν έχει δύναμη πάρα μόνο να μας περάσει απέναντι!
Λέγετε πως κάποτε, η Ζωή είχε ένα διάλογο με τον Πόνο και του λέει η Ζωή “σε μένα οφείλεται η ύπαρξη σου!…” και απάντησε ο Πόνος “ναι, άλλα και η ύπαρξη μου δίνει αξία σε σένα!!”
Καλούμαστε λοιπόν όλοι σε αυτήν την ζωή να ξαναγεννηθούμε πνευματικά. Και εφόσον δεν είναι δυνατόν να ξαναμπούμε στην κοιλιά της μάνας μας, χρειαζόταν άλλος τρόπος γέννησης. Και για να μην απαντήσω εγώ, κάντε σας παρακαλώ μια ενδοσκόπηση στον εαυτό σας στο: πως (ή ποιος) ήσουνα πριν το πόνο, και πως (ή ποιος) είσαι τώρα?… Εάν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου θα διαπιστώσεις διαφορά!… Περισσότερα μάθαμε από τον πόνο, παρά από τις χαρές της ζωής μας.
Γεννιέται η ερώτηση: “ήταν ανάγκη να περάσω αυτό το πόνο;;;”… Δεν ξέρω, αλλά συνειδητοποίησα ότι στη πνευματική ζωή δεν υπάρχει “καισαρική” γέννα, γεννιόμαστε φυσιολογικά! Ευελπιστώ μόνο η λύπη μας μετά την πνευματική (ανα)γέννηση να μην μας καθηλώνει στο πόνο, αλλά σε μια γαλήνη που απλά να μας παρηγορεί.
Από τη άλλη σκοπιά, και η γέννα μοιάζει με έναν θάνατο, διότι πριν την γέννηση σε αυτό τον κόσμο είχαμε μια άλλη ζωή στη μίτρα της μητέρας μας. Οι περισσότεροι κλάψανε μόλις αντικρίσανε αυτό το κόσμο, η αλλαγή του περιβάλλοντος πάντα φέρνει φόβο. Όμως πιστεύω και ομολογώ πως ο θάνατος σαν γέννηση στον άλλο κόσμο να φέρνει την χαρά αντί του κλάματος, την ανακούφιση αντί του φόβου, το ποθούμενο αντί της αναζήτησης!
Π. Δανιήλ Σιλουανός
(*) Μπορούμε να ξαναδιαβάσουμε την συζήτηση Του με τον Νικόδημο (μαθητής Του):
Υπήρχε δε εκεί εις την Ιερουσαλήμ, κάποιος άνθρωπος από την τάξιν των Φαρισαίων, ονόματι Νικόδημος, άρχων των Ιουδαίων, διότι ή το μέλλος του συνεδρίου.
Αυτός ήλθε νύκτα προς τον Ιησούν και του είπε• “Διδάσκαλε, γνωρίζομεν ότι συ ήλθες από τον Θεόν ως ο μοναδικός διδάσκαλος. Διότι κανένας δεν μπορεί να κάνει τα καταπληκτικά αυτά θαύματα, τα οποία κάνεις Εσύ, εάν ο Θεός δεν είναι μαζί του.
Απήντησε ο Ιησούς και είπε• “σε διαβεβαιώνω, ότι εάν δεν γεννηθή κανείς από τον ουρανόν, δεν μπορεί να δει και να απολαύση την βασιλείαν του Θεού”.
Λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος• “πως είναι δυνατόν να γεννηθή πάλιν ο άνθρωπος, και μάλιστα όταν είναι γέρων; Μήπως μπορεί να εισέλθη δια δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός του και να γεννηθή πάλιν;”
Απήντησεν ο Ιησούς• “αληθώς σου λέγω, ότι εάν δεν αναγεννηθή κανείς πνευματικώς από το νερό του βαπτίσματος και από την χάριν του Αγίου Πνεύματος, δεν μπορεί να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού. Κάθε τι που έχει γεννηθή κατά τρόπον φυσικόν από την σάρκα, είναι και αυτό σαρκικόν, δηλαδή γεμάτο ατελείας και αδυναμίας. Και εκείνο που έχει γεννηθή από το Αγιον Πνεύμα, είναι πνευματική ύπαρξις, που θα απολαύση την βασιλείαν του Θεού.
Μη απορείς, διότι σου είπα ότι πρέπει όλοι σας να αναγεννηθήτε από την χάριν του Αγίου Πνεύματος, που κατεβαίνει εκ των άνω.
Ο αέρας όπου θέλει φυσά και ακούς την βοήν του, αλλά δεν γνωρίζεις από που έρχεται και που θα καταλήξη. Ετσι γίνεται και με κάθ’ένα, ο οποίος αναγεννάται από το Αγιον Πνεύμα. Ο τρόπος αυτής της αναγεννήσεως είναι ακατάληπτος, το αποτέλεσμα όμως φανερό.
Απήντησεν ο Νικόδημος και του είπε• “πως είναι δυνατόν να γίνουν αυτά;”
Απεκρίθη δε εις αυτόν ο Ιησούς• “συ είσαι ο επίσημος διδάσκαλος του Ισραήλ και δεν γνωρίζεις αυτά, δια τα οποία ομιλούν αι Γραφαί;
Αληθώς σου λέγω, ότι εκείνο που γνωρίζομεν καλά, λέγομεν• και αυτό που είδαμεν μαρτυρούμεν. Κάθε τι που λέγομεν είναι η απόλυτος και καθαρά αλήθεια. Και όμως εσείς δεν δέχεσθε την μαρτυρίαν μας.
Εάν σας είπα διδασκαλίες θείες, οι οποίες σχετίζονται με όσα συμβαίνουν εις την γην και είναι επομένως εύκολον να τις εννοήσετε, και όμως δεν τις πιστεύετε, πως, εάν σας είπω υψηλές αλήθειες, που αναφέρονται στον επουράνιον κόσμον, θα τις παραδεχθήτε και θα τις πιστέψετε;
Κανείς όμως δεν ανέβηκε στον ουρανόν, δια να μάθη εκεί και διδάξη σε σας αυτές τις αλήθειες, παρά μόνον αυτός που κατέβηκε από τον ουρανόν και έγινε δια της ενανθρωπήσεως υιός του ανθρώπου και ο όποιος εξακολουθεί, καθ’ ον χρόνον ζη εις την γην, να είναι και στον ουρανόν ως Θεός.” (κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο)
