Οι περισσότεροι από μας γνωρίζουμε καλά πώς είναι να σε απορρίπτουν σε μια σχέση που είναι πολύ σημαντική για σένα. Όταν μας συμβαίνει αυτό, συχνά νιώθουμε ότι είμαστε θύματα. Θεωρούμε ότι δεν μας εκτίμησαν όπως έπρεπε, μας αδίκησαν ή μας εκμεταλλεύτηκαν.
Ίσως σκεφτούμε ότι η αγάπη είναι επικίνδυνη και πληγώνει. Συχνά καταλήγουμε να βυθιζόμαστε στην απογοήτευση και να νιώθουμε μίζεροι, θυμωμένοι, θλιμμένοι… Ο κόσμος μας φαίνεται τόσο άδικος, ώστε δεν είμαστε καν σίγουροι πως θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε.
Πολλοί από μας που βρεθήκαμε σ΄αυτή τη θέση, ή έστω έχουμε νιώσει ότι τα πράγματα πηγαίνουν πάντα στραβά στις σχέσεις μας, συνειδητοποιούμε κάποια στιγμή ότι σε όλη μας τη ζωή παίζουμε το ρόλο του θύματος. Το κάνουμε επειδή πιστεύουμε ότι έτσι μόνο μπορούμε να επιβιώσουμε, καθώς τα πράγματα συμβαίνουν συνήθως ερήμην μας, χωρίς να το έχουμε επιλέξει ή προκαλέσει…
Το εγώ μας έχει καλλιεργήσει την πίστη ότι γινόμαστε θύματα των σχέσεών μας επειδή βαθιά μέσα μας νιώθουμε πως δεν μας αξίζει ν΄αγαπηθούμε.
Το εγώ δεν θέλει να γνωρίζουμε το μεγάλο μυστικό – ότι δηλαδή γινόμαστε θύματα όχι εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο μας μεταχειρίζονται οι άλλοι, αλλά από τις ίδιες μας τις σκέψεις. Αυτές είναι που δεν εκφράζουν αγάπη για τον εαυτό μας και μας πονούν. Για ακόμη μια φορά, η προβολή είναι ο καθρέφτης, και όχι το πραγματικό γεγονός. Βάζουμε τον εαυτό μας στο ρόλο του θύματος κάθε φορά που αρνούμαστε ότι είμαστε θύματα του μυαλού μας.
Συχνά επιλέγουμε σχέσεις οι οποίες αντανακλούν την πεποίθησή μας ότι δεν μας αξίζει η αγάπη. Στη συνέχεια διαμορφώνουμε αυτές τις σχέσεις έτσι ώστε να ταιριάζουν με τις πεποιθήσεις μας, οπότε η αντίληψη πως είμαστε θύματα επαληθεύεται και από «εξωτερικές» αποδείξεις.
Ο φαύλος κύκλος επαναλαμβάνεται διαρκώς, καθώς το διχασμένο μυαλό μας μας αποκρύπτει τους τρόπους με τους οποίους έχουμε συντελέσει στη δημιουργία αυτών των ψευδαισθήσεων.
Όταν παγιδευόμαστε στο ρόλο του θύματος, συχνά αναρωτιόμαστε: «Μα τι έχω κάνει για να μου συμβαίνει αυτό;» Περνάμε τη ζωή μας νιώθοντας παγιδευμένοι, θεωρώντας ότι οι άλλοι μας καταδιώκουν και θυμώνουμε με όλους και με όλα: με τον κόσμο, τις σχέσεις, το Δημιουργό και τον εαυτό μας. Ειδικά για τις σχέσεις, πιστεύουμε ότι μας οδηγούν αναπόφευκτα στην καταστροφή.
Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούμε από αυτή τη «δουλεία» στην οποία έχουμε υποβάλει οι ίδιοι τον εαυτό μας, και να πάψουμε να είμαστε θύματα, είναι να αναλάβουμε την ευθύνη τόσο των σκέψεων όσο και των πράξεών μας.
Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς δημιουργούμε τις αρνητικές σχέσεις, θα καταλάβουμε ότι εμείς είμαστε επίσης αυτοί που θα δημιουργήσουμε και τις θετικές. Όλα ξεκινούν από αυτή την απλή επιλογή.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Τένιας Μακρή “15+7 πολύτιμα μαθήματα & βήματα για καλύτερες σχέσεις” από τις εκδόσεις Μέλινο
