Ho o ponopono, η τέχνη της επανόρθωσης

Η Χαβάη είναι μια χώρα στη μέση του Ειρηνικού ωκεανού, η οποία συνεχίζει και δημιουργείται κάθε χρόνο. Γεννιέται σιγά σιγά από το μάγμα της Γης. Στα βάθη του ωκεανού, τα ηφαίστεια εκεί, βγάζουν αργά και σταθερά τη λάβα τους, δίχως να προκαλούν βιβλικές καταστροφές όπως τα ηφαίστεια της δικής μας πλευράς του πλανήτη που όταν το θυμηθούν να εκραγούν, δεν αφήνουν  τίποτα όρθιο.

Έτσι, ο Χαβανέζικος πληθυσμός της Γης είχε την ευκαιρία να ζήσει τέτοιες ήρεμες μα μεγαλειώδης εμπειρίες, βλέποντας τη ζωντάνια, τη δημιουργικότητα και τον αυθορμητισμό του πλανήτη μας. Ευλόγως ανέπτυξαν μία αντίληψη στην οποία δεν υπάρχουν λάθη, τουλάχιστον αδιόρθωτα, μιας και όλα δημιουργούνται και αναδημιουργούνται ξανά και ξανά, πλάθοντας κάθε φορά καινούρια γη, νέο νησί, διαφορετική ακτή. Ανακουφιστικό ε;

Αυτό επηρέασε και τις ανθρώπινες σχέσεις και εμπειρίες τους. Όταν κάτι δεν πήγαινε καλά ή γίνονταν οδυνηρό για τους εαυτούς τους ή τους φίλους τους, όλοι μαζί μοιραζόντουσαν την ευθύνη της δημιουργίας  αυτού του λάθους. Όλοι μαζί έστελναν αγάπη στο άτομο ή στα άτομα που δυσκολεύονταν, ζητούσαν συγνώμη για την αναστάτωση, αποδεχόντουσαν πως υπάρχει καλύτερος τρόπος να κυλήσει αυτή η κατάσταση και, επέτρεπαν στη Μεγάλη Ζωή ν’ αναλάβει και να διορθώσει την κατάσταση. Μάλλον επέτρεπαν στη Μεγάλη Ζωή να συνεχίσει να δημιουργεί αυθόρμητα προς αυτούς ώστε νέα σχέση, νέα επικοινωνία, νέα υγεία, νέα αγάπη να αναδυθεί! Και πολύ απλά, αυτό συνέβαινε.

Την τέχνη αυτή διατήρησε ο Χαβανέζος Ψυχίατρος  Ihaleakala  Hew Len και δε δίστασε να τη χρησιμοποιήσει στην Ψυχιατρική πτέρυγα του Κρατικού Νοσοκομείου της Χαβάη, μια πτέρυγα όπου οι ασθενής ήταν επικίνδυνοι παράφρονες, και κανείς από το προσωπικό δεν άντεχε και δεν τολμούσε να περάσει λίγες μέρες εκεί. Ο γιατρός για ένα χρόνο περίπου, μελετούσε στο γραφείο του τους φακέλους με τις υποθέσεις εκείνων των ασθενών και απλά (!) αναγνώριζε και το δικό του μερίδιο ευθύνης το οποίο επιβάρυνε την κατάστασή τους. Αναγνώριζε πως κάποιο ασυνείδητο και λανθασμένο πρότυπό του συνέβαλε στην άσχημη κατάσταση αυτών των ανθρώπων. Καθημερινά λοιπόν, θεράπευε τα δικά του ασυνείδητα πρότυπα που αντανακλούσαν στη ζωή του αυτούς τους ασθενής. Και σταδιακά, εξωπραγματικό για εμάς όμως φυσιολογικό για εκείνον, οι ασθενείς αυτοί έγιναν καλά. Αληθινά καλά! επέστρεψαν στα σπίτια τους οι άνθρωποι και στις οικογένειές τους. Όσοι δεν είχαν δυνάμεις να εγκαταλείψουν το νοσοκομείο, παρέμειναν, σε άλλη κατάσταση η οποία ήταν εντελώς ακίνδυνη.

Η τεχνική Ho oponopono, είναι αρκετά διαδεδομένη στους κύκλους των εναλλακτικών θεραπειών, θέλει όμως την πραγματική υπέρβαση της συνείδησης οποιουδήποτε ασχοληθεί μαζί της, πως όλο αυτό που βλέπει έξω απ’ αυτόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι δικές του προβολές από το  υποσυνείδητό του. Υπέρβαση η οποία προϋποθέτει την τόλμη να σκεφτούμε πως ο κόσμος γύρω μας είναι… δημιούργημά μας;

Ανήκουστα πράγματα! Μα… είναι τρελοί αυτοί οι Χαβανέζοι!

Επειδή όμως τα στοιχεία του Ψυχιάτρου Ileakala Hew Len, και η άδεια πτέρυγα του Νοσοκομείου της Χαβάη, είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, στρεφόμαστε ξανά σε αυτή την τακτική, προσπαθώντας να δούμε αν δουλεύει… μαντέψτε: δουλεύει και αυτή!

https://enallaktikiagenda.gr/event/seminario-ho-oponopono/