Για πολλά χρόνια ο επιστημονικός κόσμος αγνοούσε τον ιστό της Fascia (φάσια), γιατί θεωρούσε oτι είναι ένα αδρανές περίβλημα χωρίς ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον. Η αντίληψη που επικρατούσε είναι οτι το σώμα αποτελείται απο οστά, μύες και όργανα που με κάποιο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους για να είμαστε λειτουργικοί.
Οι ανατόμοι, για πολλά χρονιά, αφαιρούσαν τον λευκό αυτό ιστό που περιέβαλε τους μύες για να μελετήσουν το μυοσκελετικό σύστημα. Η ανατομία ακόμα και σήμερα αναλύει το μυοσκελετικό σύστημα απομονώνοντας τον κάθε μυ (τοπογραφία, έκφυση – κατάφυση) και ο ιστός της Fascia (φάσια) αναφέρεται μόνο σε σημεία, όπου είναι ιδιαίτερα πυκνός π.χ θωρακοοσφυϊκή περιτονία, λαγονοκνημιαία ταινία.
Ο πατέρας της οστεοπαθητικής, Andrew Taylor Still σχεδόν έναν αιώνα πριν (τέλη του 1800), θεωρούσε τον ιστό της Fascia (φασια) τον πιο σημαντικό ιστό στο σώμα, αφού συνδέεται στενά και επηρεάζει άμεσα τη δομή, την λειτουργιά, το νευρικό και το ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς και τον μεταβολισμό. Δεν υπήρχαν όμως την εποχή εκείνη επιστημονικές αποδείξεις για να υποστηρίξουν την θεώρηση του.
Τα τελευταία 30 χρόνια ο επιστημονικός κόσμος έχει στρέψει το ενδιαφέρον του πάνω στον ιστό της Fascia (φάσια). Η γνώση και οι ανακαλύψεις όσον αφορά την λειτουργία, την φυσιολογία και τα χαρακτηριστικά αυτού του ιστού, έχουν αλλάξει δραματικά την οπτική μας για την ανατομία του σώματος και την εμβιομηχανική. Η νέα κατανόηση οδηγεί σε μια θεμελιώδη αλλαγή στην προσέγγιση της λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος τόσο στην κίνηση όσο και στην θεραπεία.
Σήμερα λαμπροί επιστήμονες όπως ο Donald Ingber (MD.Phd, Harvard University), o Robert Schleip(MA, Phd), Dr Helene Langevin (MD, Endocrinologist-Neurologist, Universtity Vermont College of Medicine) έχουν επίγνωση της εκπληκτικής σύνδεσης μεταξύ της δομικής και λειτουργικής ακεραιότητας των μαλακών ιστών στο σώμα, που έχουν ως κοινό παρανομαστή τον ιστό της Fascia (φασια) .
Ο Ιταλός φυσικοθεραπευτής Luigi Stecco και οι συνεχιστές του έργου του Carla και Antonio Stecco (MD) με την εργασία τους πάνω σε παρασκευάσματα, έχουν κάνει σπουδαίες ανακαλύψεις που δείχνουν οτι όταν εφαρμόζεται μεγάλο μηχανικό φορτίο πάνω στον ιστό ή όταν ο ιστός είναι ερεθισμένος ή σε ακινησία, οι ίνες του κολλαγόνου φλεγμαίνουν, αποδιοργανώνονται και καταλήγουν σε αυτό που ονομάζεται σκλήρυνση, πάχυνση ή ίνωση του ιστού και δημιουργία συμφύσεων. Οι ινώσεις και οι συμφύσεις προκαλούν δυσλειτουργία στην κίνηση των αρθρώσεων, στην λειτουργιά των μυών αλλά και στην ιδιοδεκτικότητα.
Ο Tom Mayers (Anatomy Trains) έχει δείξει πως οι τοπικές συμφύσεις, οι ινώσεις, οι ουλές και οι περιορισμοί στον ιστό της Fascia (φάσια), επηρεάζουν την φυσιολογική κίνηση με προσαρμογές σε ολόκληρο το σώμα.
Η μοντέρνα τεχνολογία αποκαλύπτει πως ο ιστός της Fascia (φάσια) βρίσκεται παντού, είναι ο συνδετικός ιστός που ενώνει όλα τα μέρη του σώματος μας, απο την επιφάνεια (δέρμα) προς το βάθος (κυτταρική δομή), και είναι το μεγαλύτερο όργανο αίσθησης στο ανθρώπινο σώμα.
Σύνθεση και Μετάφραση από την Αγγλική: Αθηνά Βιτώρη για την Kenexe.gr
