Ας καταλάβουμε, πως δεν κουβαλάμε το βάρος όλου του κόσμου στις πλάτες μας

Ας καταλάβουμε, πως δεν κουβαλάμε το βάρος όλου του κόσμου στις πλάτες μας

Αν νομίζεις ότι ο κόσμος θα διαλυθεί αν δεν τον κρατάς εσύ ενωμένο, τότε το εγώ σου έχει καταπιεί Βιάγκρα και χρειάζεται ένα κρύο ντους.

Ναι, είσαι υπεύθυνος για την επικράτειά σου· όχι, η επικράτειά σου δεν εκτείνεται μέχρι το Δία.

Ναι, χρειάζεται να φροντίσεις τις δουλειές που έχεις μπροστά σου· όχι, δεν χρειάζεται να φροντίσεις τις δουλειές των άλλων.

Ναι, έχεις επίδραση πάνω στα παιδιά σου· όχι, δεν είναι ηλίθια. Είναι πολύ έξυπνα και ή θα κάνουν καλές επιλογές ή θα μάθουν από τα λάθη τους.

Αν προσπαθήσεις να χειριστείς τις επιλογές τους, τους στερείς το δικαίωμα και τη δύναμη να χτίσουν μυς σοφίας κατά την πορεία τους. (Επιπλέον, τελικά θα κάνουν αυτό που θέλουν, έτσι κι αλλιώς).

Ο κόσμος επιβίωνε πολύ πριν εμφανιστείς εσύ και θα συνεχίσει να επιβιώνει για πολύ μετά τη δική σου αποχώρηση.

Αν θέλεις να κάνεις τον κόσμο καλύτερο μέρος, άσε τη ζωη να ρέει. Ένα έξυπνο απόφθεγμα του Ζεν λέει: «Ενώ εσύ κάθεσαι ήσυχα, χωρίς να κάνεις τίποτα, η άνοιξη έρχεται και το χορτάρι μεγαλώνει».

Κάποτε είχα πάει σε ένα πάρτι γενεθλίων μιας φίλης μου που γινόταν σε μια παραλία. Ήταν και η μητέρα της φίλης μου εκεί και αποφάσισε να εξασφαλίσει ότι όλοι θα περνούσαν καλά. (Καταλαβαίνεις φαντάζομαι, πού πάει το πράγμα).

Από τη στιγμή που έφτασαν οι καλεσμένοι, η μητέρα ενορχήστρωνε τα πάντα – πού θα καθόταν ο καθένας, πόσο έπρεπε να απέχουν οι πετσέτες τους, πώς και πού θα τοποθετούνταν τα φαγητά, πότε θα έτρωγε ο κόσμος, και πάει λέγοντας.

Παρ’ όλο που προσπαθούσε να βοηθήσει, η γεμάτη εκνευρισμό ενέργειά της ενοχλούσε τους πάντες και στερούσε την εκδήλωση από τη φυσική της ροή.

Οι καλεσμένοι μπορούσαν να σκεφτούν μόνοι τους πού θα κάτσουν· δεν είχε πραγματική σημασία πόσο θα απείχαν οι πετσέτες τους. Και όταν θα πεινούσαν, θα εύρισκαν το δρόμο προς το φαγητό.

Όλοι μας τρώγαμε σε όλη μας τη ζωή και το να βρούμε το φαγητό σε ένα πάρτι δεν αποτελούσε υπαρξιακό δίλημμα.

Είμαι δε σίγουρος ότι η μαμά διασκέδαζε λιγότερο απ’ όλους.

Αν πιστεύεις ότι ο κόσμος θα διαλυθεί αν δεν τον κρατάς εσύ κολλημένο, κάτσε λίγο στ’ αυγά σου. Δες τι συμβαίνει όταν αφήνεις τη ζωή να φροντίσει τον εαυτό της. Αν υπάρχει κάτι που χρειάζεται πραγματικά να κάνεις, θα το ξέρεις. Αν όχι, μην προσπαθείς να λύνεις προβλήματα πριν εμφανιστούν.

Με αυτό τον τρόπο, δημιουργείς κάθε είδους πρόβλημα που δεν θα είχε συμβεί αν δεν προσπαθούσες να το αποτρέψεις.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Alan Cohen «Ρούφηξε τη ζωή αντί να σε ρουφάει» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας

Ενδιαφέροντα σεμινάρια και μαθήματα