Κέντρο Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής αξίΖΩ στο Περιστέρι – Πείτε αξίζω στον εαυτό σας και προχωρήστε στη ζωή
Η ψυχή του ανθρώπου είναι ένας ατέρμονος δρόμος γεμάτος στάσεις, παράδρομους, αλλαγή πορείας, συναντήσεις και αποφάσεις. Όλη μας τη ζωή ψάχνουμε να ανακαλύψουμε ένα μεγάλο κάτι. Αυτό που θα μας οδηγήσει στην ευτυχία. Σπαταλάμε τον χρόνο, τις στιγμές μας, ανθρώπους και συναισθήματα κάνοντας τις πιο πολλές φορές έναν φαύλο κύκλο. Αποτέλεσμα αυτού, απογοήτευση, θλίψη, αποτυχία. Πόσο πιο απλά και όμορφα θα ήταν όμως τα πράγματα εάν μπαίναμε σε διαδικασία να δούμε τι πραγματικά μας συμβαίνει και να ακολουθήσουμε έναν άλλο δρόμο στη ζωή; Αυτόν τον δρόμο, της αυτογνωσίας, μπορεί να ανοίξει μπροστά μας η ψυχοθεραπεία.
Ψάχνοντας αυτή την κατεύθυνση για την ψυχική ίαση, φτάσαμε στο κέντρο Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής αξίΖΩ στο Περιστέρι. Συναντήσαμε τις ψυχοθεραπεύτριες και συνιδιοκτήτριες του κέντρου, Μαρία Βέη και Ελένη Αικατερίνη, οι οποίες έχοντας στο ιστορικό τους πολύ αξιόλογες σπουδές αλλά και πλούσια εμπειρία πάνω στο αντικείμενο, μας μίλησαν για το κέντρο αλλά και για τη σημασία της ψυχοθεραπείας στις μέρες μας.
Το κέντρο Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής αξίΖΩ
Το κέντρο το οποίο βρίσκεται δίπλα στο μετρό Περιστερίου, επί της οδού Παναγή Τσαλδάρη 61 στον 1ο όροφο, αποτελείται από τέσσερις χώρους και ένα αίθριο.
Ο θεραπευόμενος θα αντιληφθεί τη φιλικότητα του χώρου και των θεραπευτριών από τις πρώτες στιγμές που θα βρεθεί εκεί. Η πρώτη μεγάλη αίθουσα, ο κεντρικός χώρος και δυο ακόμη ,προσφέρεται για τα σεμινάρια, τις ομάδες, καθώς και τις οικογενειακές συνεδρίες. Στη δεύτερη αίθουσα οι ψυχοθεραπεύτριες πραγματοποιούν τις ατομικές καθώς και τις συνεδρίες ζεύγους.
Δράσεις
Στο αξίΖΩ λαμβάνουν χώρα ομαδική και ατομική ψυχοθεραπεία, συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία ενηλίκων, θεραπεία ζεύγους, θεραπεία μέσω skype, συμβουλευτική γονέων, εργαστήρια γονέων και συμβουλευτική εφήβων. Πολύ μεγάλη σημασία έχουν τα αυτοτελή σεμινάρια που πραγματοποιούνται στο κέντρο, τα οποία έχουν να κάνουν με μία πληθώρα θεμάτων όπως η διαχείριση άγχους, η αυτοεκτίμηση, η διαχείριση και δημιουργική έκφραση του θυμού, η επικοινωνία , οι σχέσεις και οι δυσκολίες τους.
Ομάδες
Ιδιαίτερη δυναμική, έχουν και οι ομάδες που δραστηριοποιούνται στο αξίΖΩ. Η ομάδα «Αγάπη vs Φόβος». Από την μία υπάρχει ο φόβος, η συρρίκνωση, το κουτί, εκεί που δεν αισθάνεστε βολικά και χάνετε την ζωή μέσα από την μιζέρια και την απογοήτευση. Και από την άλλη υπάρχει αυτή η αγάπη που είναι άπειρη χωρίς να κρίνει, λαμπερή, χωρίς όρια, εκεί που αισθάνεστε χαρούμενοι, αισθάνεστε ένωση με τον εαυτό σας, με τους ανθρώπους και με τον κόσμο.
Ο φόβος λοιπόν φοβάται. Τι φοβάται ο φόβος; Την αγάπη. Η αγάπη αγαπά. Δεν μπορεί να φοβάται. Αγαπά ακόμα και τον φόβο.»
Όλοι έχουμε αγάπη, όλοι είμαστε αγάπη!
«Και τότε γιατί φοβάμαι;», θα μου πείτε. Αναρωτηθήκατε ποτέ αν είστε ευχαριστημένοι με τον τρόπο που μάθατε την αγάπη; Ποια αγάπη διδαχτήκαμε; Την αγάπη που αγαπά ή μήπως την αγάπη που φοβάται;
Αν δεν σας αρέσει η σχέση που έχετε με την αγάπη μπορείτε να την αλλάξετε, μπορείτε να δημιουργήσετε μια νέα συνθήκη για εσάς. Είμαστε αξιαγάπητα πλάσματα. Άξια δηλαδή να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Αυτό είναι το θαύμα! Αυτό μαθαίνουμε σε αυτή την ομάδα!
H ομάδα «Ανακάλυψε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου», στο πλαίσιο της οποίας το άτομο έχει την δυνατότητα να κατανοήσει πιο άμεσα τις όψεις του εαυτού του και να επιλέξει ποιες από αυτές θέλει να βελτιώσει, να αλλάξει και να ενδυναμώσει. Συναντάμε στην συνέχεια την ομάδα «Σ’ ακούω, μ΄ακούς- Μαθαίνοντας να σχετίζομαι». Η επικοινωνία με τους άλλους στην καθημερινότητα μας, ίσως είναι το πιο βασικό στοιχείο για την ψυχική μας υγεία.
Τι μας συμβαίνει όμως και δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε σωστά με τους γύρω μας;
Που χάνουμε το «παιχνίδι» και αντί να ερχόμαστε πιο κοντά, απομακρυνόμαστε;
Η πιο σημαντική σχέση είναι με τον Εαυτό μας, οπότε αν δεν μάθουμε να επικοινωνούμε αποτελεσματικά με αυτόν σε ποιά σχέση θα επικοινωνήσουμε καλύτερα;
Αυτά και άλλα σχετικά ερωτήματα απαντώνται σε αυτήν την ομάδα.
Τέλος δεν θα μπορούσε να λείπει μια ομάδα για το δύσκολο έργο των γονιών. Έτσι υπάρχει και η ομάδα «Εργαστήρι γονέων» η οποία απευθύνεται σε γονείς που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να έρθουν πιο κοντά στο παιδί τους.
Ένας χώρος για να ανταλλάξουμε απόψεις και να διερευνήσουμε θέματα που μας απασχολούν σχετικά με την ανάπτυξη των παιδιών, τις προκλήσεις και απαιτήσεις του γονεϊκού ρόλου, την επικοινωνία μέσα στην οικογένεια, τον χειρισμό και την επίλυση δυσκολιών που προκύπτουν στο οικογενειακό πλαίσιο.
Μία ευκαιρία να βρεθούμε, να γνωριστούμε και να μοιραστούμε κοινές εμπειρίες και αγωνίες, να αναγνωρίσουμε τις ομοιότητες και τις διαφορετικότητες μας.
Στόχος μας να εμπλουτίσουμε τους τρόπους με τους οποίους ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες και τις δυσκολίες της πραγματικότητας μας.
Να ανακαλύψουμε πιο αποτελεσματικούς τρόπους επικοινωνίας και υποστήριξης, για μια πιο δημιουργική επαφή και σχέση με το παιδί μας.
Δημιουργώντας ένα κλίμα εμπιστοσύνης και αποδοχής, ενθάρρυνσης και ενίσχυσης να μπορέσουμε να σταθούμε δίπλα τους, σε κάθε τους βήμα.
ΑξίΖΩ
Η δημιουργία του κέντρου ήταν ένα όνειρο ζωής για τη Μαρία Βέη. «Ήξερα ότι ήθελα να φτιάξω ένα τέτοιο κέντρο από την εφηβεία μου, όταν αντιμετώπισα εγώ προσωπικά τις κρίσεις πανικού». Αλλάζοντας τον επαγγελματικό της προσανατολισμό η κ. Βέη ακολούθησε σπουδές πάνω στην ψυχοθεραπεία, για να βοηθήσει τους ψυχικά εγκλωβισμένους ανθρώπους. «Ήθελα να υπάρχει ένας χώρος που να έρχονται οι άνθρωποι και να νιώθουν ότι δεν είναι διαφορετικοί και ότι υπάρχει κατανόηση και διαδρομή που αν την κάνουν θα νιώθουν πολύ καλά μετά. Θα βρουν αυτό που πραγματικά είναι».
«Γνώρισα τη Μαρία όταν εργαζόμουν στο ΚΕΘΕΑ. Είχε έλθει για μία πρακτική. Εμπιστεύτηκα τη δουλειά της και το όραμα για τη δημιουργία του κέντρου. Έτσι αποφάσισα να παραιτηθώ από το ΚΕΘΕΑ και να ξεκινήσουμε κάτι μαζί, με βάση τον άνθρωπο», υπογραμμίζει η Ελένη Αικατερίνη, μιλώντας για τη γνωριμία και της συνεργασία της με την κυρία Βέη. Αν και η έναρξη της επιχείρησης έγινε μέσα στην κρίση, η κ. Βέη υποστηρίζει ότι όταν κάτι το έχεις ονειρευτεί και το αγαπάς είναι καταδικασμένο να πάει καλά.
Άγχος και κατάθλιψη
Το μεγάλο θέμα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι στις μέρες μας, δεν είναι άλλο από το άγχος και την κατάθλιψη.
«Το χαρακτηριστικό της εποχής είναι οι κρίσεις πανικού», αναφέρουν οι υπεύθυνες του κέντρου. «οι άνθρωποι στις μέρες μας δεν κρύβονται όπως παλαιότερα, μπορούν και μιλάνε. Εμείς διαχειριζόμαστε και δίνουμε κατεύθυνση λύσης για δύσκολες αποφάσεις, όπως ένα διαζύγιο, η αλλαγή επαγγελματικής στέγης, σε μία εποχή που ο φόβος εκπέμπει από παντού». Η ψυχοθεραπευτική δουλειά του κέντρου ρίχνει μεγάλη βαρύτητα στα σεμινάρια που αφορούν το άγχος, τις σχέσεις, τη διαχείριση και έκφραση του θυμού καθώς και τα σεμινάρια για γονείς.
Η κοινωνία εξελίσσεται
Συζητώντας για το πόσο εύκολο είναι στις μέρες μας οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν εσωτερικές δυσκολίες να απευθυνθούν σε ειδικό, οι θεραπεύτριες μας απάντησαν ότι οι σιγά- σιγά οι άνθρωποι μιλούν πιο ανοιχτά γι αυτό που τους συμβαίνει και η πληροφορία αρχίζει να απλώνεται. «κάποτε εάν είχες κρίση πανικού, κρυβόσουν από φόβο ότι θα σε θεωρήσουν τρελό. Όπως και για έναν άνθρωπο με βαριά κατάθλιψη πίστευαν πως ήταν τρελός. Το να πας σε έναν ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή επίσης ήταν στίγμα και ντροπή. Οι άνθρωποι για πάρα πολλά χρόνια έρχονταν κρυφά στον ψυχοθεραπευτή τους. Τώρα αυτό αλλάζει».
Κοινωνία και ψυχικά προβλήματα
Εάν η κοινωνία γεννά η ίδια της ψυχικές παθογένειες και κατά πόσο αυτές μετακυλίονται στα μέλη της, ήταν ένα ακόμη θέμα που αναπτύξαμε κατά την κουβέντα μας. Η κ. Βέη υποστηρίζει ότι οι κοινωνικές συνθήκες, η φτώχεια, η πείνα και άλλα, έχουν ως αποτέλεσμα ο άνθρωπος να χάνει επαφή με το μέσα του και τότε είναι που αρχίζουν τα ουσιαστικά εσωτερικά του θέματα. Στη χώρα μας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι απευθύνονται στον ψυχοθεραπευτή και αυτό είναι κάτι το πολύ θετικό: «δεν θεωρώ ότι είμαστε, ούτε και χρειάζεται να γίνουμε, σαν την Αμερική που ο καθένας έχει τον ψυχοθεραπευτή του. Ούτε και πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν ψυχοθεραπεία. Η ψυχοθεραπεία απευθύνεται σε ανθρώπους που πραγματικά θέλουν να βρουν τις αιτίες πίσω από τις επιλογές τους, επιθυμώντας να καλυτερεύσουν την καθημερινότητά τους και αυτό είναι προτεραιότητα γι αυτούς».
Η κ. Αικατερίνη παράλληλα, αντιλαμβάνεται τη στιγμή αυτή σαν μια μετάβαση: «και όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας στην Ελλάδα πρέπει να το δούμε ως μεταβατικό στάδιο, για να δημιουργήσουμε έπειτα εμείς αυτό που θέλουμε να είμαστε».
Ακραίες κοινωνικές συμπεριφορές
Πολλές φορές βλέποντας ακραίες συμπεριφορές μέσα στην κοινωνία, θεωρούμε ότι οι άνθρωποι που τις κυοφορούν έχουν κάποιου είδους ψυχολογικό νόσημα: «Δεν θα δικαιολογήσουμε ότι αποτρόπαιο συμβαίνει κάτω από την ταμπέλα μιας ψυχικής νόσου. Γιατί αυτό έχει καταλήξει τελικά να στιγματίσει τους ανθρώπους με ψυχική νόσο και να τους κάνει να φαίνονται επικίνδυνοι, «εκείνοι» που κάνουν το κακό. Και αυτό είναι στίγμα. Δεν ισχύει αυτό για την ψυχική υγεία. Ο άνθρωπος που εκφράζει εκφάνσεις ρατσιστικές, φασιστικές, σίγουρα έχει μία πολύ συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση η οποία όμως είναι απόρροια της οικογένειας, των πεποιθήσεων και του τρόπου που του έμαθαν και του χώρου που του άφησαν για να εκφράζεται», υπογραμμίζει η Μαρία Βέη.
Για να αλλάξεις τον κόσμο πρέπει πρώτα να αλλάξεις τον εαυτό σου
«Ο Γκάντι έλεγε για να αλλάξεις τον κόσμο πρέπει πρώτα να αλλάξεις τον εαυτό σου. Ωστόσο δεν σημαίνει πως ο μόνος δρόμος για να σου συμβεί αυτό είναι η ψυχοθεραπεία». Ωστόσο δεν είναι μικρή η μερίδα του κόσμου που πιστεύει ότι για να καταφύγει κάποιος στην ψυχοθεραπεία, θα πρόκειται για έναν αδύναμο άνθρωπο. «Αυτό είναι κάτι το οποίο με ενοχλεί ως άνθρωπο και το απορρίπτω ως ψυχοθεραπεύτρια».
Θέλει δύναμη η ψυχοθεραπεία
«Για να αντέξει κάποιος τον δρόμο της ψυχοθεραπείας, θα πει ότι έχει πολλά αποθέματα ψυχής μέσα του», υποστηρίζει η Μαρία Βέη.
Τι σημαίνει ψυχοθεραπεία
«Ψυχοθεραπεία σημαίνει τραβάω τις κουρτίνες, πετώ τις μάσκες για να δω ουσιαστικά τι εμπεριέχω εγώ και να τα αλλάξω στο βαθμό που αλλάζουν. Γιατί δεν αλλάζουν όλα τα πράγματα στη ζωή, κάποια χρειάζονται απλά να γίνουν αποδεκτά. Το να ζητήσω βοήθεια σημαίνει μεγαλείο ψυχής, δεν σημαίνει αδυναμία», απαντά η Μαρία Βέη.
Ασέβεια στην πραγματικότητά μας
«Στην ψυχοθεραπεία αυτό που κάνουμε είναι να δείχνουμε ασέβεια σε μία κατασκευασμένη πραγματικότητα που στην ουσία ενισχύει τις αδυναμίες μας. Οπότε σε αυτή την αντίληψη χρειάζεται να μη δείχνει σεβασμό αλλά ασέβεια για να δει κανείς τις δυνατότητές του. Οπότε ουσιαστικά το πρόβλημα δεν είναι οι περιορισμένες ικανότητες που έχει κάποιος αλλά η περιορισμένη αντίληψη γι΄αυτές τις ικανότητες. Επομένως ένας άνθρωπος που θα επιλέξει να το σπάσει αυτό, σίγουρα θα ανακαλύψει ένα μεγάλο μέρος των δυνατοτήτων του και αυτό μόνο εξελικτικά μπορεί να τον οδηγήσει», υπογραμμίζει η Ελένη Αικατερίνη.
Ψυχοθεραπεία και εκπαίδευση
Ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι είναι αυτό της σχέσης παιδιού και γονέα. Βλέποντας ένα παιδί να παρουσιάζει κάποιο ψυχικό νόσημα ή κάποιας μορφής κοινωνική δυσλειτουργία, το μυαλό των περισσοτέρων μας πάει στους γονείς και την κατάσταση μέσα στο σπίτι: «Θα πρότεινα απαραίτητη ψυχοθεραπεία γονέων και οικογενειών. Οι ίδιοι να διερευνήσουν τους εαυτούς τους, τους λόγους για τους οποίους φέρνουν έναν παιδί στον κόσμο και το αν αναπαράγουν δυσλειτουργικές πεποιθήσεις στο παιδί με αποτέλεσμα το παιδί να ενισχύει τις αδυναμίες του και να περιορίζει τον εαυτό του από τις δυνατότητες και τις ικανότητες του. Δεν υπάρχει πρέπει και δεν πρέπει. Υπάρχει αυτό που κάνουμε και αυτό που δεν κάνουμε.
Εάν αξιολογήσουμε όλη την πορεία του εκπαιδευτικού συστήματος μέχρι σήμερα, θα δούμε ότι υπάρχει μία πληγή. Αλλά από μόνο του δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτε. Το σχολείο είναι συμπληρωματικό με την οικογένεια. Είναι και ο ρόλος του εκπαιδευτή μέσα στα σχολεία πολύ δύσκολος. Έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές διαφορετικές προσωπικότητες χωρίς τα κατάλληλα εφόδια. Άρα και βοηθητικά προς τους εκπαιδευτικούς, θα έπρεπε να υπάρχει μία συμβουλευτική βοήθεια ψυχικής υγείας, συμπληρωματική με τους γονείς. Γιατί και οι γονείς έχουν να κάνουν την πιο δύσκολη ‘’δουλειά’’ που υπάρχει. Δεν στο μαθαίνει κάνεις, γεννάς ένα παιδί που στο μεγάλωμά του, θα γίνουν και λάθη. Η διαφορά έγκειται στο εάν θα αναγνωρίσεις το λάθος, αν θα μπεις στην διαδικασία να κάνεις διορθωτική κίνηση και στο αν θα ζητήσεις συγνώμη ακόμη και από το παιδί σου, δείχνοντας του έτσι έμπρακτα το μεγαλείο της».
Πόλεμος στον φόβο
Εάν εξετάσουμε με ειλικρίνεια τόσο τους εαυτούς μας όσο και τους συνανθρώπους μας, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως τα περισσότερα λάθη και οι ψυχολογικές μας αγκυλώσεις, έχουν ως πυρήνα τους τον φόβο. Αυτό το συναίσθημα που είναι ο πιο ανασταλτικός παράγοντας της δράσης και των συναισθημάτων μας. «Εμείς ως προσωπικότητες και ως ψυχοθεραπεύτριες έχουμε κηρύξει πόλεμο στον φόβο. Όντως η κοινωνία προβάλει το φόβο ως το βασικό εργαλείο για να μετατοπίζει τις μάζες. Αυτό ήταν πάντα, αλλά τώρα ενισχύεται. Η δική μας θέση είναι ότι ο φόβος είναι ψέμα. Είναι ένας μηχανισμός, πάντα ο ίδιος, που στην ουσία τι κάνει; Σε μετακινεί από το παρελθόν σου, σε κάτι που έχει γίνει σε σένα ή σε κάποιον άλλον και μοιάζει να ήταν τρομακτικό, στο μέλλον, σε κάτι επίσης τρομακτικό.
Άρα, με το να σε μετακινεί από το παρελθόν στο μέλλον, καταφέρνει να σου κλέψει το εδώ και τώρα που στην ουσία είναι το μόνο πραγματικό που έχουμε. Επομένως εάν ο καθένας από εμάς βρει τον τρόπο να μένει εστιασμένος στο παρόν του, έχει ήδη πετύχει μία νίκη απέναντι στο φόβο. Είναι από τους μεγαλύτερους εχθρούς του ανθρώπου. Ωστόσο ο στόχος καμιά φορά στη μάχη δεν είναι να πάω να πολεμήσω, είναι και να αξιοποιήσω τόσο τις συμμαχίες όσο και την δύναμη του αντιπάλου για να αντιστρέψω την κατάσταση. Γιατί ο φόβος εμπεριέχει πολλές πληροφορίες για εμάς. Οπότε πρέπει να το αντιστρέψουμε».
Πώς καταλαβαίνουμε τον φόβο
«Για να καταλάβεις τον φόβο πρέπει να κάνεις ουσιαστική αυτοπαρατήρηση αλλά και ψυχοθεραπεία», αναφέρουν οι θεραπεύτριες του αξίΖΩ. Άρα πρέπει πρώτα να αποδεχτούμε τον φόβο μας, μετά να μπούμε στη διαδικασία να βρούμε το ‘’γιατί’’ φοβόμαστε και τελικά να δούμε πως όταν κάποια στιγμή εκτεθήκαμε στους φόβους μας, δεν συνέβη αυτό το τρομερό που περιμέναμε. Και έτσι καταλαβαίνουμε ότι ο φόβος είναι μία πλάνη.
Γιατί ΑΞΙΖΩ
«Αξίζω σημαίνει αξία ζωής και πως ότι και να συμβαίνει εξωτερικά, αξίζει να τη ζούμε τη ζωή μας. Γιατί είναι τελείως διαφορετικό το να υπάρχουμε από το να ζούμε και εμείς εδώ θέλουμε να έχουμε ανοιχτή την πόρτα μας στους ανθρώπους που θέλουν να βάλουν ζωή στις στιγμές τους. Το δικό μου προσωπικό στοίχημα είναι να μειώνεται η θλίψη και να αυξάνεται η χαρά. Γιατί η κινητήριος δύναμη της ζωής είναι η χαρά. Ο χρόνος και το χρήμα είναι η κατασκευή του φόβου. Άρα αξίζω σημαίνει μαθαίνω αυτό που είμαι και τιμώ αυτό που είμαι. Να τιμούμε τα δώρα που έχουμε. Είναι δώρο να έχεις τη στιγμή», μας επεσήμαναν οι θεραπεύτριες κλείνοντας αυτή την ιδιαίτερα χρήσιμη κουβέντα.
Να κοιτάμε κατάματα την ψυχή μας. Να μη φοβόμαστε. Να προχωράμε προς αυτό που πιστεύουμε ότι μας ανήκει. Η ζωή μας είναι μία και πολύτιμη και έχουμε χρέος να σπάμε τα κοινωνικά στερεότυπα, να επικοινωνούμε και να βρίσκουμε λύσεις για το μυαλό και την ψυχή μας. Για εμάς και τους ανθρώπους γύρω μας.
Λουλούδι το φως μέσα μας και πρέπει να το ποτίσουμε να ανθίσει…
Σύνταξη/επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Σαραντοπούλου
Φωτογραφία: Άγγελος Μητρόπουλος
Πρωτοδημοσιεύτηκε στην Εναλλακτική Δράση
