Το εγώ έχει έναν ολόκληρο κατάλογο από αρνητικές πεποιθήσεις, ανταμοιβές και κρυμμένα σημειωματάρια τα οποία περιορίζουν και κλονίζουν τη ζωή μας και εμποδίζουν τις προσπάθειές μας να προγραμματίσουμε αυτό που θέλουμε.
Νιώθει να δοξάζεται με το μόχθο, τον αυτοοίκτο, την αυτοπροβολή, την αυτοδικαίωση, την αυτοθυσία αλλά και με την τιμωρία των άλλων, με την αποφυγή και την άρνηση των ευθυνών, με την ανειλικρίνεια και τις δολοπλοκίες.
Φοβάται την οικειότητα, φοβάται τη χαρά, φοβάται μήπως χρειαστεί να νιώσει ευγνωμοσύνη. Μας κάνει να αισθανόμαστε ένοχοι, μνησίκακοι, και αγχώδεις και ενθαρρύνει την προσκόλλησή μας στο παρελθόν.
Ο καθένας από εμάς έχει να πάρει κάποιες ιδιαίτερες «ανταμοιβές» που τις προτιμά περισσότερο και στις οποίες γυρίζει ξανά και ξανά. Π.χ. όταν σε αμφισβητούν εσύ βρίσκεις την ευκαιρία για να πεις στον εαυτό σου «Είσαι για λύπηση»! Ποιες από τις «ανταμοιβές», τα «παιχνίδια» και τα «κρυφά σημειωματάρια» σου φαίνονται γνωστά; Ποιο σε κάνει να μαζεύεσαι λίγο ή να στριφογυρίζεις στο κάθισμά σου; Ποιο απ’όλα σε κάνει να σκεφτείς «όχι, δεν μπορεί να είμαι εγώ… ή μήπως….»; Αν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου θα το αναγνωρίσεις.
Όταν πια αντιληφθούμε τα κόλπα του, τότε το εγώ προσπαθεί να μας παραπλανήσει προβάλλοντας όψεις του εαυτού του στον εξωτερικό κόσμο. Όπως αστειευόμενος το τοποθετεί ο Λάζαρις, το εγώ δεν είναι και πολύ έξυπνο, είναι όμως σίγουρα εξυπνότερο από εμάς!
Όσο το εγώ παίζει τα «είμαι καλύτερος από» παιχνίδια του, για παράδειγμα, τόσο εμείς θα βλέπουμε τα ελαττώματά μας έξω από τον εαυτό μας, πάνω στους άλλους ανθρώπους.
Όταν επιλέγει τα «χειρότερος από» παιχνίδια του, τότε εμείς θα προβάλλουμε επάνω στους άλλους τα πλεονεκτήματά μας.
Ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης. Αν κοιτάξουμε γύρω μας, τους φίλους, το σύντροφο, την οικογένεια, τους συναδέλφους και τους γνωστούς μας, τότε θα δούμε τη δική μας αντανάκλαση.
Διαβάστε επίσης: Τριάντα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα χειριστικό άτομο
«Ο Ρίτσαρντ είναι τόσο υπεροπτικός». «Η Μαίρη συνέχεια ονειρεύεται». «Η Τζούλια ευχαριστιέται να έχει προβλήματα». «Ο Τόνι σκέφτεται μόνο τον εαυτό του».
Όλα αυτά τα σχόλια μπορεί να είναι ιδιότητες που αρνούμαστε να τις δούμε στον εαυτό μας γιατί θα μας οδηγούσαν στην αυτογνωσία.
«Κι όμως ο Ρίτσαρντ είναι στ’ αλήθεια υπερόπτης».
Ναι, πράγματι, μπορεί να είναι. Όμως εσύ γιατί διάλεξες να επικρίνεις αυτό επάνω του, ακόμα κι αν το λες μόνο στον εαυτό σου;
Γιατί τον έχεις έλξει στη δική σου πραγματικότητα;
Οτιδήποτε αντιπαθούμε περισσότερο ή φοβόμαστε επάνω σε κάποιον άλλον είναι σίγουρα μια άγνωστη πλευρά του εαυτού μας. Εκείνο για το οποίο βλέπουμε τους άλλους να παλεύουν είναι αυτό για το οποίο εμείς αγωνιζόμαστε.
Φυσικά αυτό δε σημαίνει πως αν κάποιος άντρας έρθει και αποκαλύψει πράγματα για τον εαυτό του σ’εσένα εσύ πρέπει να τα ψάξεις όλα αυτά μέσα σου.
Θα καθρεφτίσει όμως κάποια άποψή σου. Ίσως τις κατακρίσεις σου και τα «είμαι καλύτερος από» σου για τους ανθρώπους που κάνουν τέτοια πράγματα; Ή τις αρνητικές σου πεποιθήσεις για τους άντρες; Ή μήπως έχεις μια επιθυμία να «αποκαλύψεις» κάπως τον εαυτό σου, για παράδειγμα σαν καλλιτέχνης ή πολιτικός, αλλά μπλοκάρεσαι από το φόβο της ταπείνωσης ή της απόρριψης;
Αν το «καθρέφτισμα» δεν είναι απλή αντανάκλαση, τότε θα είναι μια μεταφορά του ονείρου.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Gill Edwards «Ζώντας Μαγικά» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
