Ο διαλογισμός είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή ή είναι, ίσως, το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή.
Αν δεν υπάρχει διαλογισμός, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να υπερβείς τα όρια της σκέψης, του νου και του μυαλού σου. Και για να εξετάσει κανείς το πρόβλημα του διαλογισμού πρέπει από την αρχή να βάλει θεμέλια αρετής. Δεν εννοώ την αρετή που έχει επιβάλει η κοινωνία ή μια ηθική, που έχει σχέση με απληστία και φθόνο ή είναι αποτέλεσμα φόβου, τιμωρίας ή ελπίδας ανταμοιβής. Μιλάω για εκείνη την αρετή που έρχεται φυσιολογικά, αυθόρμητα, εύκολα, χωρίς καμία σύγκρουση ή αντίσταση, όταν υπάρχει αυτογνωσία.
Χωρίς να γνωρίζεις τον εαυτό σου, κάνε ό,τι θέλεις, δεν υπάρχει πιθανότητα να βρεθείς σε κατάσταση διαλογισμού. Με την «αυτογνωσία» εννοώ να γνωρίζεις την κάθε σκέψη σου, τη κάθε διάθεσή σου, την κάθε λέξη που λες, το κάθε συναίσθημά σου. Να γνωρίζεις τη δραστηριότητα του νου σου. Όχι να γνωρίζεις τον «Υπέρτατο Εαυτό», τον «Ύψιστο Εαυτό», γιατί δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Ο «Ανώτερος Εαυτός», «ο Άτμαν», είναι κάτι που βρίσκεται κι αυτό μέσα στο πεδίο της σκέψης σου, όχι έξω από αυτό. Και η σκέψη σας είναι αποτέλεσμα της διαμόρφωσής σας.
Η σκέψη είναι η ανταπόκριση της μνήμης σας, της προγονικής ή της τωρινής. Και το να προσπαθείτε απλώς να διαλογιστείτε χωρίς πρώτα να εδραιώσετε βαθιά, αμετάκλητα, εκείνη την αρετή που έρχεται με την αυτογνωσία είναι τελείως παραπλανητικό και απολύτως άχρηστο.
Είναι πολύ σημαντικό για εκείνους που είναι σοβαροί να το κατανοήσουν αυτό, γιατί αν δεν μπορείς να το κάνεις, ο διαλογισμός σου και η πραγματική ζωή παίρνουν διαζύγιο, είναι χώρια. Έχουν τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, που μολονότι εσύ μπορεί να «διαλογίζεσαι», να παίρνεις διάφορες στάσεις χωρίς τέλος, για όλη σου τη ζωή, δεν θα δεις πέρα από τη μύτη σου. Κάθε στάση που παίρνεις, ό,τι κάνεις, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Μιλώντας με το Θεό Κρισναμούρτι εκδόσεις Καστανιώτη
