Η πραγματική πατρίδα μας είναι η παιδική μας ηλικία.
Γεννιόμαστε καθαροί και αθώοι, έτοιμη για ζωή, τα μάτια ενός μωρού, και ενός παιδιού, είναι το θαύμα της ανθρωπότητας.
Υπάρχουν μάτια παιδικά που δηλώνουν κακία, μισός, εγκληματικότητα; Όχι δεν υπάρχουν!
Η εκπαίδευση του ανθρώπου γίνεται στην παιδική του ηλικία όλα εκεί χτίζονται και όλα εκεί γκρεμίζονται.
Η άσχημη παιδική ηλικία μένει σφραγίδα στην ψυχή ενός αυριανού ενήλικα.
Ακόμα ακούς στα αυτιά σου το σχοινάκι που έπαιζες ανέμελη, τώρα ακροβατείς στο σχοινάκι της ζωής σου, ακόμα βλέπεις τους σβόλους που πέταγες που επέστρεφαν πάλι σε σένα, και διασκέδαζες, τώρα βλέπεις χτυπήματα από την ζωή σου, άλλοτε κακά και άλλοτε καλά.
Υπάρχουν στιγμές, που θα ήθελες να γυρίσεις πίσω στην παιδική σου ηλικία, και να μοιραστείς τους σβόλους σου, τους οποίους έκρυβες από τους φίλους σου.
Επειδή όταν είμαστε παιδιά δεν ξέρουμε την σημασία και την άξια της γενναιοδωρίας.
Κανένας θησαυρός, καμία στιγμή παιδική δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της.
Η παιδική ηλικία είναι ένας παράδεισος και όλοι θέλουμε να γυρίσουμε εκεί.
Διαβάστε επίσης: Μπορεί να μην είσαι πλούσιος αλλά έχεις τον μεγαλύτερο πλούτο μέσα σου, την ηρεμία της ψυχής σου
Εκεί ναι!! Στην ξεγνοιασιά που όλα είναι αθώα, καθαρά, τρέχει ο νους σαν κρυστάλλινο γάργαρο νερό, ακόμα και τα λάθη σου τότε τα έβλεπες και γελούσες, τώρα πνίγεσαι από τύψεις, γιατί τότε ήσουν αθώος, τίποτα δεν γινότανε με πονηρό νου.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν ότι η ευτυχία κρύβεται στη πιο μικρή λεπτομέρεια, μεγαλώνοντας ξεχνάμε, ότι μικρά παιδιά γελούσαμε πολύ, τώρα κατσουφιάζουμε με το παραμικρό, γιατί τυλιχτήκαμε από την αλαζονεία.
Οι ενήλικες παύουν να βλέπουν τον ενθουσιασμό, που έχουν τα παιδιά, χαίρονται και με μια μπάλα παγωτό, εσύ θα χαιρόσουν για μια μπάλα παγωτό ή θα γκρίνιαζες γιατί θα ήθελες κάτι άλλο;
Βρισκόμαστε πιο κοντά στην ομορφιά της ζωής αν αρχίσουμε και βλέπουμε σαν μικρά παιδιά, γιατί το μικρό δεν είναι πάντα τόσο μικρό, και το μεγάλο τόσο πολύ μεγάλο.
Τα παιδιά ηρεμούν μόνο μέσα στην αγάπη και αν και εσύ μεγάλωσες εκεί ηρεμείς, πες είναι δικό μου χωρίς κτητικότητα, χωρίς εγωισμό, την αγάπη την αξίζεις όσο και αν μεγάλωσες.
Τα παιδιά έρχονται στην ζωή με την βοήθεια των γονιών τους, δεν ανήκουν όμως εκεί, έχουν την δική τους προσωπικότητα, τα δικά τους θέλω, όνειρα, φιλοδοξίες, και αν είσαι γονιός η αν γίνεις, δίδαξε τους με αγάπη, είσαι απλά ένας προσωρινός δάσκαλος, που μόνο με την αγάπη στην παιδική ηλικία, θα τους χαρίσεις μια ευτυχισμένη ενήλικη ζωή!
Το αν είσαι Ευτυχισμένος τώρα, είναι γιατί κάποτε υπήρξες παιδί, αν είσαι δυστυχισμένος τώρα είναι γιατί κάποτε κάποιοι δεν σε άφησαν να είσαι παιδί, ποτέ όμως δεν είναι αργά, η πατρίδα σου σε περιμένει, η παιδική σου ηλικία είναι εκεί και σου χαμογελάει.
Όταν η παιδική ηλικία πεθαίνει, τα πτώματα της τα λέμε ενήλικες.
Άρθρο γνώμης της,
Ειρήνης Πυλαρινού
