Η επιλογή πολλών ανθρώπων να μην αποκτούν παιδιά είναι πλέον περισσότερο αποδεκτή, σε μία κοινωνία που βρίθει προκαταλήψεων και άκαμπτων πεποιθήσεων. Η Ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει ακόμα και σήμερα τους ανθρώπους που συνειδητά δεν αποκτούν παιδιά-ειδικά τις γυναίκες- με μία αντίληψη περί ανολοκλήρωτου, με μία πεποίθηση πως “δεν είναι αρκετά χρήσιμοι”.
Στην Ελληνική κοινωνία υπάρχει έντονη η πίστη πως πρέπει να αποκτάμε απογόνους για να «αφήνουμε κάτι πίσω μας». Μία πεποίθηση εγωιστική σε μεγάλο βαθμό, καταναγκαστική και αρκετά ανώριμη. Διότι δεν μπορεί να αντιληφθεί πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είτε δεν μπορούν, είτε δε θέλουν να αποκτήσουν παιδιά. Στην Ελληνική κοινωνία υπάρχει ακόμα η πεποίθηση πως πρέπει να ακολουθούμε το δρόμο των περισσότερων ανθρώπων που ζουν μία συμβατική ζωή, να αποκτάμε παιδιά για να δίνουμε χαρά στους γονείς μας και να τους κάνουμε παππούδες και γιαγιάδες.
Διαβάστε επίσης: Οι καβγάδες των γονιών και οι επιπτώσεις τους στα παιδιά
Ας αναλύσουμε ενδελεχώς μερικούς από τους πιο διαδεδομένους μύθους που αφορούν τους ανθρώπους που συνειδητά δεν αποκτούν παιδιά:
- Οι άνθρωποι που δεν αποκτούν παιδιά είναι ανώριμοι: Πόσο ισχύει αυτή η πεποίθηση; Η αλήθεια είναι πως όσο πιο ώριμος είναι ένας άνθρωπος τόσο πιο έντονα αντιλαμβάνεται την ευθύνη ενός παιδιού και δεν επηρεάζεται από μοιρολατρική αντίληψη και άγνοια κινδύνου. Η ίδια η ζωή από την άλλη, μας δείχνει καθημερινά πως άνθρωποι οι οποίοι είναι γονείς, είναι βαθιά απαίδευτοι και ανώριμοι.
- Οι άνθρωποι που δεν έχουν παιδιά, είναι εγωιστές: Ακόμα μία μεγάλη προκατάληψη η οποία αφορά τους ανθρώπους που δε θέλουν παιδιά. Ας αναλογιστεί όμως κάποιος: πόσοι άνθρωποι με παιδιά είναι εγωιστές που δε βλέπουν τα παιδιά τους ως αυτόνομες οντότητες αλλά ως ιδιοκτησίες τους; Δηλαδή άνθρωποι χωρίς παιδιά δεν προσφέρουν άλλα πράγματα στον κόσμο, επιστήμονες και άνθρωποι των τεχνών που δεν απέκτησαν παιδιά δηλαδή δεν είχαν ενδιαφέρον για τον κόσμο;
- Ποιος θα σε φροντίσει όταν μεγαλώσεις; Είναι μία διαδεδομένη αντίληψη, η οποία ενδόμυχα θεωρεί πως κάνουμε παιδιά για το συμφέρον μας και για να μας γηροκομήσουν. Η αλήθεια είναι πως άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν τελείως από τα παιδιά τους ή παρά το γεγονός πως είχαν παιδιά, βίωσαν στο τέλος τους αφόρητο πόνο και εγκατάλειψη. Πολλοί άνθρωποι χωρίς παιδιά έχουν δίπλα τους άλλους ανθρώπους, φίλους, συγγενείς, αδέλφια.
Είναι καιρός να σεβόμαστε τις επιλογές των άλλων ανθρώπων και να μη θεωρούμε πως όλοι μας πρέπει να ακολουθούμε υποχρεωτικά την ίδια πορεία ζωής.
Μαρία Σκαμπαρδώνη
