Από τα μικρά μας χρόνια μαθαίνουμε ότι ο σκοπός μας είναι να φροντίζουμε τους άλλους, ότι οι ανάγκες των άλλων είναι πιο σημαντικές από τις δικές μας. Οι άλλοι έχουν πάντοτε προτεραιότητα.
Έτσι, οι περισσότερες από εμάς δεν έχουμε αρκετή αυτοεκτίμηση, ούτε πιστεύουμε ότι αξίζουμε. Φοβόμαστε την εγκατάλειψη. Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την ασφάλειά μας. Δεν μας έμαθαν να πιστεύουμε ότι μπορούμε να φροντίσουμε μόνες μας τον εαυτό μας. Μάθαμε μόνο να φροντίζουμε τους άλλους. Αν πάρουμε διαζύγιο μας πιάνει τρόμος. Αν μάλιστα έχουμε και μικρά παιδιά, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Αναρωτιόμαστε ξανά και ξανά πώς είναι δυνατόν να τα βγάλουμε πέρα μόνες μας.
Επειδή, λοιπόν, μας πιάνει πανικός ότι δεν θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε μόνες μας, προτιμάμε να συμβιβαζόμαστε με αταίριαστους γάμους ή δουλειές που δεν μας ικανοποιούν. Πολλές είναι οι γυναίκες που δεν πιστεύουν ότι είναι άξιες να φροντίσουν τον εαυτό τους. Κι όμως, είναι!
Ακόμα, πολλές γυναίκες φοβούνται την επιτυχία. Δεν πιστεύουν ότι αξίζουν να ζουν καλά ή να έχουν ευημερία. Και αυτό είναι φυσικό επακόλουθο του τρόπου που μεγάλωσαν. Αφού έμαθαν να βάζουν τον εαυτό τους πάντοτε σε δεύτερη μοίρα, πώς είναι δυνατόν να νιώθουν ότι αξίζουν να έχουν ό,τι θέλουν, ότι αξίζουν την αφθονία και την ευημερία;
Διαβάστε επίσης: Η αγάπη θα έρθει, όταν μάθουμε να αγαπάμε πρώτα τον εαυτό μας
Πολλές είναι εκείνες που φοβούνται να γίνουν πιο επιτυχημένες ή να βγάζουν περισσότερα χρήματα από τους συζύγους τους ή από τους πατεράδες τους. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να ξεπεράσουμε το φόβο της εγκατάλειψης και το φόβο της επιτυχίας;
Αυτοί οι φόβοι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το κλειδί για να τους αφήσουμε πίσω μας είναι να εμπιστευτούμε την ίδια τη ζωή. Η ζωή μας υποστηρίζει και μας καθοδηγεί με αγάπη, αν εμείς της το επιτρέψουμε.
Αν έχουμε μεγαλώσει μέσα στην εκμετάλλευση και στην ενοχή, τότε είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι αξίζουμε. Αν έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας ότι η ζωή είναι δύσκολη και τρομακτική, τότε δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε, να αφεθούμε στη ροή και να επιτρέψουμε στη ζωή να μας φροντίσει. Διαβάζουμε στις εφημερίδες για τη βία που υπάρχει στον κόσμο, βλέπουμε στην τηλεόραση τις διάφορες εκφράσεις της εγκληματικότητας και νομίζουμε ότι ο κόσμος είναι ένα τρομακτικό μέρος και πρέπει να προφυλαχτούμε απ’ αυτόν.
Όμως, για όλους μας ισχύει ο νόμος της συνειδητότητας, δηλαδή ο νόμος που λέει ότι αυτό που πιστεύουμε θα γίνει η πραγματικότητά μας. Αυτό που είναι αληθινό για κάποιον άλλο δεν είναι απαραίτητο να είναι αληθινό και για μας.
Αν υιοθετήσουμε τις αρνητικές πεποιθήσεις της κοινωνίας μας, τότε αυτές οι προσδοκίες μας θα επαληθευτούν και θα βιώσουμε πολλές αρνητικές εμπειρίες.
Όμως, καθώς μαθαίνουμε ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας, καθώς αλλάζουμε τον τρόπο της σκέψης μας, καθώς αναπτύσσουμε διαρκώς την αυτοεκτίμησή μας και την αίσθηση της αξίας μας, αρχίζουμε να επιτρέπουμε στη ζωή να μας προσφέρει όλα τα υπέροχα δώρα της. Αυτό μπορεί να φαίνεται απλοϊκό και ίσως είναι.
Ωστόσο, είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Όταν χαλαρώσουμε και επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πιστέψει ότι η ζωή είναι δίπλα μας για να μας προστατέψει και ότι είμαστε πάντοτε απόλυτα ασφαλείς, τότε θ’ αρχίσουμε να αφηνόμαστε και ν’ακολουθούμε τη ροή της.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Louise Hay «Γυναικεία Δύναμη» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
