“Η ζωή μου πήγαινε αρκετά καλά, με τα συνηθισμένα πάνω και κάτω της. Έπειτα, πριν από ένα -δυο χρόνια, άρχισαν να διαλύονται όλα – η καριέρα μου, τα οικονομικά μου, η οικογένειά μου – ακόμα και η υγεία μου. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά μερικές φορές νομίζω ότι έτσι θα περάσει όλη η υπόλοιπη ζωή μου. Αν είναι έτσι, γιατί να συνεχίσω να ζω;”
Αν, αντί γι’ αυτό που μου περιγράφεις, είχες βρει ξαφνικά την αδελφή ψυχή σου και τη δουλειά της ζωής σου, είχες κερδίσει το λαχείο και βίωνες μια περίοδο εξαιρετικής υγείας – και περίμενες να τα απολαμβάνεις όλα αυτά για την υπόλοιπη ζωή σου – θα σου έλεγα και πάλι την πιο κάτω κλασική ιστορία:
Ο μονάρχης ενός απέραντου βασιλείου βασανιζόταν από μελαγχολία. Έτσι, κάλεσε τους συμβούλους του και διέταξε: “Θέλω να μου φτιάξετε ένα δαχτυλίδι που να έχει μια τόσο δυναμική επιγραφή χαραγμένη πάνω του, ώστε να ισχύει για όλες τις εποχές και όλους τους τόπους – ένα δαχτυλίδι που θα ανακουφίσει τη θλίψη μου και θα μου χαρίσει απέραντη σοφία”.
Οι σύμβουλοι, που ήταν έμπειροι στις μαγικές τέχνες, μπορούσαν να φτιάξουν δαχτυλίδια που να καλούν δράκους και να χαρίζουν πολλές δυνάμεις, αλλά κανένα που να μπορεί να κάνει εκείνο που τους ζήτησε ο βασιλιάς. Οι καλύτεροι κοσμηματοποιοί και χρυσοχόοι δούλεψαν πολύ σκληρά, μέχρι που φτιάχτηκε το δαχτυλίδι.
Όμως δεν μπορούσαν να βρουν μια φράση που να ισχύει για όλες τις εποχές και για όλους τους τόπους, για να τη χαράξουν και να ικανοποιήσουν την επιθυμία του βασιλιά – μέχρι που ένας γέρος υπηρέτης, που τα μάτια του είχαν δει πολλά, του έδωσε την απάντηση που έψαχναν:
Έτσι, με μεγάλη επισημότητα, οι σύμβουλοι του βασιλιά και ο υπηρέτης, που ήταν τώρα επίτιμος προσκεκλημένος τους, του παρουσίασαν ένα υπέροχο δαχτυλίδι που είχε πάνω του χαραγμένη τη μαγική επιγραφή: Με τον καιρό, και τούτο θα περάσει.
Η ζωή κινείται σε κύκλους, όλα αλλάζουν. Αυτές οι ιδέες, αυτές οι αιώνιες αλήθειες σου φαίνονται οικείες, επειδή τις έμαθες από την κούνια σου – σε ποιηματάκια του νηπιαγωγείου, σε τραγούδια και παραμύθια.
Όμως, υπάρχει μάθηση και μάθηση. Ένας τέτοιος Βασικός Κανόνας μπορεί να φαίνεται τόσο οικείος, ώστε να εφαρμόζει σαν βολικό παλιό παπούτσι που δεν του δίνουμε πια καμιά σημασία – μέχρι που μια μέρα το νόημά του διαπερνάει το νου μας:
Με τον καιρό, και τούτο θα περάσει.
Αυτή η κατανόηση φέρνει παρηγοριά στις δύσκολες ώρες και ευγνωμοσύνη στις εποχές της αφθονίας. Κι αυτή η παρηγοριά, επίσης, θα περάσει, όπως όλα τα πράγματα. Γι’ αυτό, όταν μετά από ένα σεμινάριό μου κάποιος μου λέει: “Νιώθω γεμάτος έμπνευση!” το μόνο που μπορώ να απαντήσω είναι: “Μην ανησυχείς, θα περάσει”.
Τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι αγαπημένοι, τα επιτεύγματα, τα καθήκοντα, τα υπάρχοντα, οι αποτυχίες, οι δυσκολίες και οι χαρές, έχουν “φέξη” και “χάση”, όπως οι κύκλοι του φεγγαριού.
Και η διάρκεια κάθε δεδομένου κύκλου λειτουργεί σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του Θεού, όχι με το δικό μας.
Κάποιοι αστρολόγοι μπορεί να ρίχνουν φως στις μεταβαλλόμενες τύχες μας, αλλά κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τους κύκλους της ζωής. Κάθε εποχή της ζωής μας έχει τις δικές της προκλήσεις, τα δικά της δώρα και τα δικά της μαθήματα.
Μπορούμε μόνο να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε με την κάθε πρόκληση και να απολαμβάνουμε την πολυτιμότητα της κάθε περαστικής χαράς.
Στη δική σου περίπτωση, ο χειμώνας μπορεί να φαίνεται ατέλειωτος – όμως η άνοιξη θα έρθει. Απόλαυσε λοιπόν τις κορυφές, παίρνε δύναμη από τις κοιλάδες και βάλε στην καρδιά σου την πιο κάτω συζήτηση:
Κάποιος που επισκεπτόταν την Πολωνία, συναντήθηκε με ένα διάσημο ραβίνο. Βλέποντας ότι ο ραβίνος ζούσε σε ένα λιτό δωμάτιο που είχε μόνο ένα απλό τραπέζι, έναν πάγκο και σωρούς από βιβλία, τον ρώτησε:
“Ραβί, πού είναι τα έπιπλά σου;”
“Τα δικά σου πού είναι;” αποκρίθηκε ο ραβίνος.
“Τα δικά μου; Μα εγώ είμαι περαστικός από εδώ!”
“Το ίδιο κι εγώ”, είπε ο Ραβίνος. “Το ίδιο κι εγώ”.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Dan Millman ” Ποιος είναι ο σκοπός σου;” από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
